ცვინგლიანობა: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''ცვინგლიანობა''' — [[პროტესტანტიზმი]]ს ერთ-ერთი მიმართულება,რომელიც აღმოცენდა [[შვეიცარია]]ში [[XVI საუკუნე]]ში,[[რეფორმაცია|რეფორმაცი]]ის დროს. [[რელიგია|რელიგი]]ურ-[[ეთიკა| |
'''ცვინგლიანობა''' — [[პროტესტანტიზმი]]ს ერთ-ერთი მიმართულება, რომელიც აღმოცენდა [[შვეიცარია]]ში [[XVI საუკუნე]]ში, [[რეფორმაცია|რეფორმაცი]]ის დროს. [[რელიგია|რელიგი]]ურ-[[ეთიკა|ეთიკური]] და სოციალურ-პოლიტიკური მოძღვრება, რომელიც შეიმუშავა [[ულრიხ ცვინგლი]]მ. ცვინგლიანობას ბევრი საერთო აქვს [[ლუთერანობა]]სთან. ამ უკანასკნელის მსგავსად ცვინგლიაობა უარყოფდა [[კათოლიციზმი]]ს ძირითად [[დოგმატიზმი|დოგმა]]ს, კერძოდ, იმას, რომ [[ეკლესია]] და [[სამღვდელოება]] აუცილებელი შუამავლები არიან [[ადამიანი|ადამიან]]სა და [[ღმერთი|ღმერთ]]ს შორის, სულის ხსნის ერთადერთ გზად აცხადებდა ჭეშშმარიტ რწმენას, [[ქრისტიანობა|ქრისტიანობის]] განახლების საფუძვლად მიაჩნდა [[ბიბლია|საღვთო წერილი]], უგულვებელყოფდა [[ინდულგენცია|ინდულგენც]]იებს, ხატებისადმი თაყვანისცემას, [[მარხვა]]ს, მღვდლების უცოლობას და ა.შ. [[საიდუმლონი|საიდუმლოთაგან]] დატოვა მხოლოდ ორი მთავარი —[[ნათლისღება|ნათლობა]] და [[ზიარება]]. ამასთანავე, ლუთერანობასთან შედარებით ცვინგლიანობა უფრო გაბედულად გამოდიოდა კათოლიკური კულტის წეს-ჩვეულებების წინააღმდეგ. რაციონალურად განმარტავდა [[ზიარება]]ს, განიხილავდა მას არა როგორც საიდუმლოს, არამედ როგორც [[ქრისტე]]ს მიერ გაღებული მსხვერპლის [[სიმბოლო|სიმბოლ]]ურ გახსენებას. ცვინგლიანობა [[ეკლესია]]ს საერო ხელისუფლებას უმორჩილებდა. |
||
==ლიტერატურა== |
==ლიტერატურა== |
||
14:29, 24 აპრილი 2017-ის ვერსია
ცვინგლიანობა — პროტესტანტიზმის ერთ-ერთი მიმართულება, რომელიც აღმოცენდა შვეიცარიაში XVI საუკუნეში, რეფორმაციის დროს. რელიგიურ-ეთიკური და სოციალურ-პოლიტიკური მოძღვრება, რომელიც შეიმუშავა ულრიხ ცვინგლიმ. ცვინგლიანობას ბევრი საერთო აქვს ლუთერანობასთან. ამ უკანასკნელის მსგავსად ცვინგლიაობა უარყოფდა კათოლიციზმის ძირითად დოგმას, კერძოდ, იმას, რომ ეკლესია და სამღვდელოება აუცილებელი შუამავლები არიან ადამიანსა და ღმერთს შორის, სულის ხსნის ერთადერთ გზად აცხადებდა ჭეშშმარიტ რწმენას, ქრისტიანობის განახლების საფუძვლად მიაჩნდა საღვთო წერილი, უგულვებელყოფდა ინდულგენციებს, ხატებისადმი თაყვანისცემას, მარხვას, მღვდლების უცოლობას და ა.შ. საიდუმლოთაგან დატოვა მხოლოდ ორი მთავარი —ნათლობა და ზიარება. ამასთანავე, ლუთერანობასთან შედარებით ცვინგლიანობა უფრო გაბედულად გამოდიოდა კათოლიკური კულტის წეს-ჩვეულებების წინააღმდეგ. რაციონალურად განმარტავდა ზიარებას, განიხილავდა მას არა როგორც საიდუმლოს, არამედ როგორც ქრისტეს მიერ გაღებული მსხვერპლის სიმბოლურ გახსენებას. ცვინგლიანობა ეკლესიას საერო ხელისუფლებას უმორჩილებდა.
ლიტერატურა
- გ. კუტალია, ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 208-209.
- Чанышев А.Н.,Протестантизм, М., 1969