აზოტის ოქსიდი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 40: ხაზი 40:


<gallery>
<gallery>
ფაილი:Nitric-oxide-3D-vdW.png|<ცენტრი>'''[[ქვეაზოტოვანი ოქსიდი]]''', NO</ცენტრი>
ფაილი:Nitric-oxide-3D-vdW.png|<center>'''[[ქვეაზოტოვანი ოქსიდი]]''', NO</center>
</gallery>
</gallery>

08:25, 6 ივლისი 2016-ის ვერსია

აზოტის ოქსიდად შეიძლება მოხსენიებული იქნას ყველა ბინარული ნაერთი, რომელიც აზოტსა და ჟანგბადს შეიცავს:


ნაერთები NO და NO2 რადიკალებს წარმოადგენენ დამატებით, არსებობს აზოტის ოქსიდების რამოდენიმე ანიონიც. მათ შორის ყველაზე სტაბილური ნიტრატის ანიონია:

აზოტის სხვა ოქსოანიონებია ნიტრიტი, პეროქსინიტრიტი, ტრიოქსოდინიტრატი(ჰიპონიტრატი) და ნიტროქსილატი.

ატმოსფეროს ქიმიაში, ჰაერის დაბინძურებაში და მსგავს თემებში ხსენებისას აზოტის ოქსიდი ძირითადად NOx (NO and NO2)-ად იგულისხმება.[1][2]

ოთახის ტემპერატურაზე მხოლოდ პირველი სამი ნაერთის გამოყოფაა შესაძლებელი. N2O3, N2O4 და N2O5 ოთახის ტემპერატურაზე მომენტალურად იშლებიან, NO3, N4O და N(NO2)3 კი ძალიან აქტიურები არიან.

ოთახის ტემპერატურაზე N2O სტაბილური და არააქტიურია მაშინ, როცა NO და NO2-ც აქტიურები არიან, მაგრამ სტაბილურებიც.

  1. United States Clean Air Act, თარგი:USC
  2. Seinfeld, John H.; Pandis, Spyros N. (1997), Atmospheric Chemistry and Physics: From Air Pollution to Climate Change, Wiley-Interscience, ISBN 0-471-17816-0