საწნახელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
{{commonscat|Satsnakheli}}
No edit summary
ხაზი 2: ხაზი 2:
'''საწნახელი''' — [[ყურძენი|ყურძნის]] დასაჭყლეტი, დასაწნეხი, დასაწური და [[ღვინო|ღვინის]] დასაყენებელი ჭურჭელი, ძირითადად [[საქართველო]]ში. ამზადებდნენ ხისგან ([[ცაცხვი]], [[წაბლი]], [[თელა]], [[თხილი]]), ქვისგან, კვეთდნენ [[კლდე]]ში. ხის საწნახელი ძირითადად ორი სახისაა: მრგვალი და გაკუთხული. პატარა ხის საწნახელი 15-20 ფუთს იტევს, ხოლო დიდი — 3000 ფუთს. ამჟამად ხის საწნახელები ხმარებიდან გამოსულია. იშვიათად გვხვდება ცემენტის ხსნარით ნაგები საწნახელები.
'''საწნახელი''' — [[ყურძენი|ყურძნის]] დასაჭყლეტი, დასაწნეხი, დასაწური და [[ღვინო|ღვინის]] დასაყენებელი ჭურჭელი, ძირითადად [[საქართველო]]ში. ამზადებდნენ ხისგან ([[ცაცხვი]], [[წაბლი]], [[თელა]], [[თხილი]]), ქვისგან, კვეთდნენ [[კლდე]]ში. ხის საწნახელი ძირითადად ორი სახისაა: მრგვალი და გაკუთხული. პატარა ხის საწნახელი 15-20 ფუთს იტევს, ხოლო დიდი — 3000 ფუთს. ამჟამად ხის საწნახელები ხმარებიდან გამოსულია. იშვიათად გვხვდება ცემენტის ხსნარით ნაგები საწნახელები.


უძველესი კლდეში ნაკვეთი საწნახელები ელინისტური ხანით თარიღდება ([[უფლისციხე]], [[ზენითი]]), გვხვდება ადრინდელ და შუა ფეოდალურ ხანებშიც. უფრო მოგვიანებით, მეღვინეობის განვითარების უფრო მაღალ დონეზე, გაჩნდა დამოუკიდებელი მოწყობილობა — [[ჭაჭა|ჭაჭის]] მექანიკური საწნახელი. იგი უკვე [[ნიკორწმინდა|ნიკორწმინდის]] XI საუკუნის „დაწერილშია“ ნახსენები. აქვეა მოხსენიებული ხის საწნახელი, ქვითკირის „საწნეხი“ და ნაგებობა - "სასაწნელო". საწნახელს იშვიათად დღესაც იყენებენ. [[რაჭა-ლეჩხული|რაჭა-ლეჩხუმსა]] და [[იმერეთი|იმერეთში]] ტკბილის [[ჭაჭა]]ზე დადუღება ძირითადად საწნახელში ხდება. საწნახელში აყენებენ ასევე წყალნარევ, ე.წ. [[სახარაჯო ღვინო]]ს.
უძველესი კლდეში ნაკვეთი საწნახელები ელინისტური ხანით თარიღდება ([[უფლისციხე]], [[ზენითი]]), გვხვდება ადრინდელ და შუა ფეოდალურ ხანებშიც. უფრო მოგვიანებით, მეღვინეობის განვითარების უფრო მაღალ დონეზე, გაჩნდა დამოუკიდებელი მოწყობილობა — [[ჭაჭა|ჭაჭის]] მექანიკური საწნახელი. იგი უკვე [[ნიკორწმინდა|ნიკორწმინდის]] XI საუკუნის „დაწერილშია“ ნახსენები. აქვეა მოხსენიებული ხის საწნახელი, ქვითკირის „საწნეხი“ და ნაგებობა „სასაწნელო“. საწნახელს იშვიათად დღესაც იყენებენ. [[რაჭა-ლეჩხული|რაჭა-ლეჩხუმსა]] და [[იმერეთი|იმერეთში]] ტკბილის [[ჭაჭა]]ზე დადუღება ძირითადად საწნახელში ხდება. საწნახელში აყენებენ ასევე წყალნარევ, ე.წ. [[სახარაჯო ღვინო]]ს.


==ლიტერატურა==
==ლიტერატურა==

09:05, 2 აპრილი 2016-ის ვერსია

საწნახელი

საწნახელი — ყურძნის დასაჭყლეტი, დასაწნეხი, დასაწური და ღვინის დასაყენებელი ჭურჭელი, ძირითადად საქართველოში. ამზადებდნენ ხისგან (ცაცხვი, წაბლი, თელა, თხილი), ქვისგან, კვეთდნენ კლდეში. ხის საწნახელი ძირითადად ორი სახისაა: მრგვალი და გაკუთხული. პატარა ხის საწნახელი 15-20 ფუთს იტევს, ხოლო დიდი — 3000 ფუთს. ამჟამად ხის საწნახელები ხმარებიდან გამოსულია. იშვიათად გვხვდება ცემენტის ხსნარით ნაგები საწნახელები.

უძველესი კლდეში ნაკვეთი საწნახელები ელინისტური ხანით თარიღდება (უფლისციხე, ზენითი), გვხვდება ადრინდელ და შუა ფეოდალურ ხანებშიც. უფრო მოგვიანებით, მეღვინეობის განვითარების უფრო მაღალ დონეზე, გაჩნდა დამოუკიდებელი მოწყობილობა — ჭაჭის მექანიკური საწნახელი. იგი უკვე ნიკორწმინდის XI საუკუნის „დაწერილშია“ ნახსენები. აქვეა მოხსენიებული ხის საწნახელი, ქვითკირის „საწნეხი“ და ნაგებობა — „სასაწნელო“. საწნახელს იშვიათად დღესაც იყენებენ. რაჭა-ლეჩხუმსა და იმერეთში ტკბილის ჭაჭაზე დადუღება ძირითადად საწნახელში ხდება. საწნახელში აყენებენ ასევე წყალნარევ, ე.წ. სახარაჯო ღვინოს.

ლიტერატურა

ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:
  • ბოხოჩაძე ა. , მევენახეობა-მეღვინეობა ძველ საქართველოში, თბილისი, 1963;
  • ფრუიძე ლ. , მევენახეობა და მეღვინეობა საქართველოში. ეთნოგრაფიული მასალების მიხედვით, წიგნი 1 - რაჭა, თბილისი, 1974;
  • ჯავახიშვილი ივ. , მასალები საქართველოს ეკონომიკური ისტორიისთვის, წიგნი 1, ნაწილი 4, 5 - მეღვინეობა და მეხილეობა საქართველოში, თბილისი, 1964