ერნესტ ჰონიგმანი

ერნესტ ჰონიგმანი (გერმ. Ernest Honigmann; დ. 8 აგვისტო, 1892 — გ. 30 ივლისი, 1954) — ბელგიელი მეცნიერი, ბიზანტისტი.

ძირითადად წერდა ფრანგულ ენაზე. იკვლევდა ბიზანტიურ ჰაგიოგრაფიას, აღმოსავლეთის ქრისტიანულ რელიგიისა და ბიზანტიურ-ქართული კულტურული ურთიერთობის საკითხებს. ნარკვევში „პეტრე იბერიელი და ფსევდო-დიონისე არეოპაგელის თხზულებანი“ (1952). ჰონიგანმა შალვა ნუცუბიძისაგან დამოუკიდებლად გამოთქვა მოსაზრება ფსევდოდიონისე არეოპაგელისა და პეტრე იბერის იდენტურობის შესახებ. ნუცუბიძე-ჰონიგმანის ჰიპოთეზამ დიდი გამოხმაურება ჰპოვა ქართულ და ევროპულ მეცნიერებაში.

1929 წელს გეიდელბერგში გამოაქვეყნა შრომა „შვიდი კლიმატი“ (გერმ. Die sieben Klimata und die Πόλεις Επίσημοι), რომელშიც გამოკვლეულია ასტროლოგიური გეოგრაფია. 1935 წელს გამოსცა შრმომა „ბიზანტიის სახელმწიფოს აღმოსავლეთი საზღვარი 363-1017 წლებში, ბერძნული, არაბული, სირიულიდა სომხური წყაროების მიხედვით“ (გერმ. Die ostgrenze des Byznatinischen reiches von 363 bis 1017, nach griechischen, arabischen, syrischen und armenischen quellen). სიკვდილის შემდეგ გამოიცა მისი სამი ნაშრომი ერთ წიგნად: „კონსტანტინეპოლის 394 წლის კრების დეტალური აღწერა“, „სომხეთის ქალაქ რომანოპოლისის ადგილმდებარეობისათვის“ და „ანალიზი ე.წ. Thronos Alexandrinos — რუკები საეპარქიებისა, რომლებიც შედიოდნენ VII საუკუნეში ალექსანდრიის საპატრიარქოში“.

თხზულებანი

• „Pierre l' Iberien et lesecrits du Pseudo-Denys l' Areopagite“, Brux., 1952
• „Петр Ивер и сочинения Пс-Дионисия Ареопагита“, თსუ შრომები, 1955, ტ. 59

ლიტერატურა

• ი. ლოლაშვილი, ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 687.