გივი სვანიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 16: | ხაზი 16: | ||
| განთქმული მოსწავლეები = |
| განთქმული მოსწავლეები = |
||
| ცნობილია როგორც = |
| ცნობილია როგორც = |
||
| ჯილდოები და პრემიები = პეტრე მელიქიშვილის სახელობის პრემია<br>ვახუშტი ბაგრატიონის სახელობის პრემია |
| ჯილდოები და პრემიები = პეტრე მელიქიშვილის სახელობის პრემია<br>ვახუშტი ბაგრატიონის სახელობის პრემია<br>ხალხთა მეგობრობის ორდენი<br>[[ღირსების ორდენი]] |
||
| საიტი = |
| საიტი = |
||
}} |
}} |
||
| ხაზი 23: | ხაზი 23: | ||
== ბიოგრაფია == |
== ბიოგრაფია == |
||
[[1944]] წელს დაამთავრა ს. კიროვის სახელობის საქართველოს ინდუსტრიული ინსტიტუტი; [[1948]] წელს გახდა [[საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტია|საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტიის]] წევრი; [[1958]]-[[1971]] წლებში ხელმძღვანელობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ა. დიდებულიძის სახელობის ენერგეტიკის ინსტიტუტის წყლის რესურსების კომპლექსური გამოყენების განყოფილებას; [[1971]] წლიდან [[თსუ|თსუ]]-ის ხმელეთის ჰიდროლოგიის კათედრის გამგეა. [[1976]] წლიდან — სსრკ ჰიდრომეტეოროლოგიური და გარემოს კონტროლის სახელმწიფო კომიტეტის ამიერკავკასიის რეგიონული სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის დირექტორი; [[საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოება|საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოების]] ვიცე-პრეზიდენტი ([[1980]]). |
[[1944]] წელს დაამთავრა ს. კიროვის სახელობის საქართველოს ინდუსტრიული ინსტიტუტი; [[1948]] წელს გახდა [[საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტია|საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტიის]] წევრი; [[1958]]-[[1971]] წლებში ხელმძღვანელობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ა. დიდებულიძის სახელობის ენერგეტიკის ინსტიტუტის წყლის რესურსების კომპლექსური გამოყენების განყოფილებას; [[1971]] წლიდან [[თსუ|თსუ]]-ის ხმელეთის ჰიდროლოგიის კათედრის გამგეა. [[1976]] წლიდან — სსრკ ჰიდრომეტეოროლოგიური და გარემოს კონტროლის სახელმწიფო კომიტეტის ამიერკავკასიის რეგიონული სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის დირექტორი; [[საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოება|საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოების]] ვიცე-პრეზიდენტი ([[1980]]). |
||
გივი სვანიძემ სადოქტორო დისერტაციის თემა — „მდინარული ჩამონადენის გაანგარიშების საფუძვლები მონტე-კარლოს მეთოდით“, დაიცვა 1963 წელს. |
|||
სვანიძე თანამედროვე სტოქასტიკური [[ჰიდროლოგია|ჰიდროლოგიის]] ერთ-ერთი ფუძემდებელია. მისმა გამოკვლევებმა ჰიდროლოგიური პროცესების მოდელირების დარგში დასაბამი მისცა ახალ სამეცნიერო მიმართულებას მდინარეული ჩამონადენის რეგულირების თეორიაში. |
სვანიძე თანამედროვე სტოქასტიკური [[ჰიდროლოგია|ჰიდროლოგიის]] ერთ-ერთი ფუძემდებელია. მისმა გამოკვლევებმა ჰიდროლოგიური პროცესების მოდელირების დარგში დასაბამი მისცა ახალ სამეცნიერო მიმართულებას მდინარეული ჩამონადენის რეგულირების თეორიაში. |
||
| ხაზი 30: | ხაზი 32: | ||
მის მიერ დამუშავებული მეთოდები ფართოდაა გამოყენებული ანგარა-ენისეისა და ენგურის ჰესების კასკადების დაპროექტების, აგრეთვე მინგეჩაურის, ბუქთარმისა და სხვა ჰესების საექსპლუატაციო გეგმების შედგენის დროს. სვანიძის ხელმძღვანელობით შეიქმნა ნაშრომი „საქართველოს სსრ წყლის რესურსების კომპლექსური გამოყენება“ ([[1960]]-[[1961]], ტ. 1-10). სვანიძე ხელმძღვანელობდა მეტეოროლოგიურ პროცესებზე აქტიური ზემოქმედების გზით ატმოსფერული ნალექების ხელოვნური სტიმულირების სამუშაოებს, კოლხეთის დაშრობის შესაძლო [[კლიმატი|კლიმატური]] ცვლილებების პროგნოზირების საქმეს. |
მის მიერ დამუშავებული მეთოდები ფართოდაა გამოყენებული ანგარა-ენისეისა და ენგურის ჰესების კასკადების დაპროექტების, აგრეთვე მინგეჩაურის, ბუქთარმისა და სხვა ჰესების საექსპლუატაციო გეგმების შედგენის დროს. სვანიძის ხელმძღვანელობით შეიქმნა ნაშრომი „საქართველოს სსრ წყლის რესურსების კომპლექსური გამოყენება“ ([[1960]]-[[1961]], ტ. 1-10). სვანიძე ხელმძღვანელობდა მეტეოროლოგიურ პროცესებზე აქტიური ზემოქმედების გზით ატმოსფერული ნალექების ხელოვნური სტიმულირების სამუშაოებს, კოლხეთის დაშრობის შესაძლო [[კლიმატი|კლიმატური]] ცვლილებების პროგნოზირების საქმეს. |
||
სვანიძის სამეცნიერო მოღვაწეობა ძირითადად განისაზღვრებოდა ჰიდროლოგიის, ჰიდროენერგეტიკისა და ჰიდროტექნიკის პრობლემებით. ავტორია 270 დაბეჭდილი სამეცნიერო ნაშრომისა, მათ შორის 15 მონოგრაფიისა. |
სვანიძის სამეცნიერო მოღვაწეობა ძირითადად განისაზღვრებოდა ჰიდროლოგიის, ჰიდროენერგეტიკისა და ჰიდროტექნიკის პრობლემებით. ავტორია 270 დაბეჭდილი სამეცნიერო ნაშრომისა, მათ შორის 15 [[მონოგრაფია|მონოგრაფიისა]]. |
||
თსუ-ის პეტრე მელიქიშვილის სახელობის პრემია ([[1972]]). საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოების [[ვახუშტი ბაგრატიონი]]ს სახელობის პრემია ([[1982]]). დაჯილდოებულია ხალხთა მეგობრობის ორდენითა და მედლებით. |
თსუ-ის პეტრე მელიქიშვილის სახელობის პრემია ([[1972]]). საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოების [[ვახუშტი ბაგრატიონი]]ს სახელობის პრემია ([[1982]]). დაჯილდოებულია ხალხთა მეგობრობის ორდენითა და მედლებით და [[ღირსების ორდენი]]თ. |
||
==თხზულებები== |
==თხზულებები== |
||
08:58, 19 ივნისი 2015-ის ვერსია
| გივი სვანიძე | |
|---|---|
 გივი სვანიძე | |
| დაბ. თარიღი | 20 სექტემბერი, 1921 |
| დაბ. ადგილი | ცხუკუშერი, ახლანდელი ცაგერის მუნიციპალიტეტი |
| გარდ. თარიღი | 10 აგვისტო, 1999, თბილისი |
| გარდ. ადგილი | თბილისი, საქართველო |
| მოქალაქეობა |
 სსრკ საქართველო |
| საქმიანობა | ჰიდროლოგი |
| მუშაობის ადგილი |
თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოება და სხვა |
| ალმა-მატერი | საქართველოს ინდუსტრიული ინსტიტუტი |
| სამეცნიერო ხარისხი | ტექნიკურ მეცნიერებათა დოქტორი |
| ჯილდოები |
პეტრე მელიქიშვილის სახელობის პრემია ვახუშტი ბაგრატიონის სახელობის პრემია ხალხთა მეგობრობის ორდენი ღირსების ორდენი |
გივი გედეონის ძე სვანიძე (დ. 20 სექტემბერი, 1921 სოფელი ცხუკუშერი, ახლანდელი ცაგერის მუნიციპალიტეტი — გ. 10 აგვისტო, 1999, თბილისი, საქართველო) — ქართველი ჰიდროლოგი და ჰიდროენერგეტიკოსი. სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1981), საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1979). საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1993). ტექნიკის მეცნიერებათა დოქტორი (1963), პროფესორი (1966). საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე (1984). სტოქასტიკური ჰიდროლოგიის ერთ-ერთი ფუძემდებელი.
ბიოგრაფია
1944 წელს დაამთავრა ს. კიროვის სახელობის საქართველოს ინდუსტრიული ინსტიტუტი; 1948 წელს გახდა საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტიის წევრი; 1958-1971 წლებში ხელმძღვანელობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ა. დიდებულიძის სახელობის ენერგეტიკის ინსტიტუტის წყლის რესურსების კომპლექსური გამოყენების განყოფილებას; 1971 წლიდან თსუ-ის ხმელეთის ჰიდროლოგიის კათედრის გამგეა. 1976 წლიდან — სსრკ ჰიდრომეტეოროლოგიური და გარემოს კონტროლის სახელმწიფო კომიტეტის ამიერკავკასიის რეგიონული სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის დირექტორი; საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოების ვიცე-პრეზიდენტი (1980).
გივი სვანიძემ სადოქტორო დისერტაციის თემა — „მდინარული ჩამონადენის გაანგარიშების საფუძვლები მონტე-კარლოს მეთოდით“, დაიცვა 1963 წელს.
სვანიძე თანამედროვე სტოქასტიკური ჰიდროლოგიის ერთ-ერთი ფუძემდებელია. მისმა გამოკვლევებმა ჰიდროლოგიური პროცესების მოდელირების დარგში დასაბამი მისცა ახალ სამეცნიერო მიმართულებას მდინარეული ჩამონადენის რეგულირების თეორიაში.
გამოკვლევები აქვს წყლის რესურსების კომპლექსური გამოყენებისა და ჰიდროენერგეტიკის დარგში. სვანიძემ შეადგინა ზემო ალაზნის სარწყავი სისტემის, ჟინვალის ჰესისა და მდინარეების არფისა და ეღეგისის სევანის ტბაში გვირაბით გადაგდების პირველადი სქემები.
მის მიერ დამუშავებული მეთოდები ფართოდაა გამოყენებული ანგარა-ენისეისა და ენგურის ჰესების კასკადების დაპროექტების, აგრეთვე მინგეჩაურის, ბუქთარმისა და სხვა ჰესების საექსპლუატაციო გეგმების შედგენის დროს. სვანიძის ხელმძღვანელობით შეიქმნა ნაშრომი „საქართველოს სსრ წყლის რესურსების კომპლექსური გამოყენება“ (1960-1961, ტ. 1-10). სვანიძე ხელმძღვანელობდა მეტეოროლოგიურ პროცესებზე აქტიური ზემოქმედების გზით ატმოსფერული ნალექების ხელოვნური სტიმულირების სამუშაოებს, კოლხეთის დაშრობის შესაძლო კლიმატური ცვლილებების პროგნოზირების საქმეს.
სვანიძის სამეცნიერო მოღვაწეობა ძირითადად განისაზღვრებოდა ჰიდროლოგიის, ჰიდროენერგეტიკისა და ჰიდროტექნიკის პრობლემებით. ავტორია 270 დაბეჭდილი სამეცნიერო ნაშრომისა, მათ შორის 15 მონოგრაფიისა.
თსუ-ის პეტრე მელიქიშვილის სახელობის პრემია (1972). საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოების ვახუშტი ბაგრატიონის სახელობის პრემია (1982). დაჯილდოებულია ხალხთა მეგობრობის ორდენითა და მედლებით და ღირსების ორდენით.
თხზულებები
- Гидролргия реки бзыбь, Тб., 1981;
- Математическое моделирование гидрологических рядов для водноенергетических и водохозяйственных расчетов, Л., 1977;
- Основы расчета регулирование речного стока методом Монте-Карло, Тб., 1964.
რესურსები ინტერნეტში
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 311.