ჯამალზადე: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''სეიდ ჯამალზადე |
'''სეიდ ჯამალზადე მოჰამედ ალი''' (დ.[[1890]], [[ისპაანი]]) — [[ირანი|ირანელი]] მწერალი. საშუალო განათლება მიიღო [[ბეირუთი|ბეირუთში]], უმაღლესი - [[შვეიცარია|შვეიცარიასა]] და [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]]. მოიპოვა სამართლის დოქტორის წოდება. ცხოვრების დიდი ნაწილი საზღვარგარეთ გაატარა. სამწერლო მოღვაწეობა დაიწყო ბერლინში, ჟურნალ „ქავეში“ (1916-22 წწ), 1921 წელს გამოაქვეყნა მოთხრობების პირველი კრებული „იყო და არა იყო რა“, რომლითაც საფუძველი ჩაუყარა ევროპული ყაიდის ეროვნულ ნოველას. ამ კრებულის ავტორისეული წინასიტყვაობა თანამედროვე ირანული პროზის მანიფესტად ითვლება. ჯამალზადე ნაწარმოებებში დასცინის ირანის საზოგადოების მანკიერ მხარეებს, ჩამორჩენილობას. ეკუთვნის პიესები და სტატიები ლიტერატურათმცოდნეობისა და ირანის კულტურის ისტორიულ საკითხებზე; შეადგინა „იდიომებისა და ხალხური სიტყვიერების ლექსიკონი“ (1962 წ). მისი ნაწარმოებები თარგმნილია მსოფლიოს მრავალ ენაზე, მათ შორის ქართულადაც. |
||
⚫ | |||
==ლიტერატურა== |
|||
⚫ | |||
[[კატეგორია:ირანელი მწერლები ]] |
[[კატეგორია:ირანელი მწერლები ]] |
13:35, 2 მარტი 2015-ის ვერსია
სეიდ ჯამალზადე მოჰამედ ალი (დ.1890, ისპაანი) — ირანელი მწერალი. საშუალო განათლება მიიღო ბეირუთში, უმაღლესი - შვეიცარიასა და საფრანგეთში. მოიპოვა სამართლის დოქტორის წოდება. ცხოვრების დიდი ნაწილი საზღვარგარეთ გაატარა. სამწერლო მოღვაწეობა დაიწყო ბერლინში, ჟურნალ „ქავეში“ (1916-22 წწ), 1921 წელს გამოაქვეყნა მოთხრობების პირველი კრებული „იყო და არა იყო რა“, რომლითაც საფუძველი ჩაუყარა ევროპული ყაიდის ეროვნულ ნოველას. ამ კრებულის ავტორისეული წინასიტყვაობა თანამედროვე ირანული პროზის მანიფესტად ითვლება. ჯამალზადე ნაწარმოებებში დასცინის ირანის საზოგადოების მანკიერ მხარეებს, ჩამორჩენილობას. ეკუთვნის პიესები და სტატიები ლიტერატურათმცოდნეობისა და ირანის კულტურის ისტორიულ საკითხებზე; შეადგინა „იდიომებისა და ხალხური სიტყვიერების ლექსიკონი“ (1962 წ). მისი ნაწარმოებები თარგმნილია მსოფლიოს მრავალ ენაზე, მათ შორის ქართულადაც.
ლიტერატურა
- სტატია - ჯამალზადე, ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 534.