ვლადიმერ ვისოცკი

ვლადიმერ სემიონის ძე ვისოცკი Влади́мир Семё́нович Высо́цкий
ვლადიმერ ვისოცკი 1979 წელს
ბიოგრაფია
აგრეთვე ცნობილი როგორც	სერგეი კულეშოვი
დაბ. თარიღი	25 იანვარი, 1938
დაბ. ადგილი	მოსკოვი, სსრკ
გარდ. თარიღი	25 ივლისი, 1980
გარდ. ადგილი	მოსკოვი
დასაფლავებულია	ვაგანკოვოს სასაფლაო
საქმიანობა	პოეტი, ბარდი, პროზაიკოსი, მსახიობი, რეჟისორი, მომღერალი
ინსტრუმენტ(ებ)ი	გიტარა
აქტიური	1959—1980
მეუღლე	იზა ვისოცკაია (1960-1965) ლუდმილა აბრამოვა (1965-1970) მარინა ვლადი (1970-1980)
ხელმოწერა
ვლადიმერ ვისოცკი ვიკისაწყობში

ვლადიმერ ვისოცკი (რუს. Влади́мир Семё́нович Высо́цкий; დ. 25 იანვარი, 1938, მოსკოვი, რუსეთი — გ. 25 ივლისი, 1980, მოსკოვი) — რუსი მუსიკოსი, მსახიობი, პოეტი.

ვისოცკიმ განსაკუთრებით დიდი პოპულარობა მოიპოვა საკუთარი სიმღერების გიტარაზე შესრულებით. XX საუკუნის 70-იან წლებში მის სიმღერებს ყოფილი სსრკ-ის პრაქტიკულად მთელი მოსახლეობა იცნობდა მიუხედავად იმისა, რომ მისი სიმღერები იმდროინდელ საბჭოთა ოფიციალურ მასობრივ საინფორმაციო საშუალებებში თითქმის არ ისმოდა.

ვისოცკის ეკუთვნის 700-მდე სიმღერა და ლექსი, ითამაშა 30-მდე ფილმში, მონაწილეობდა სპექტაკლებში, კონცერტებით მოიარა თითქმის მთელი ქვეყანა, ხშირად მიდიოდა გასტროლებზე უცხოეთშიც. სასტიკი ცენზურის პირობებში ვისოცკი ეხებოდა აკრძალულ თემებს, მღეროდა ყოველდღიურ საბჭოთა ცხოვრებაზე, სამამულო ომზე. ყოველივე ამან მას უდიდესი პოპულარობა მოუტანა.

ბიოგრაფია

ბავშვობა

ვისოცკი 1938 წლის 25 იანვარს, მოსკოვში, მოსამსახურის ოჯახში დაიბადა. მამა, სემიონ ვლადიმერის ძე ვისოცკი (1916-1997) საკადრო პოლკოვნიკი იყო, დედა, ნინა მაქიმოვნა (ქალიშვილობაში სერიოგინა) (1912-2003) კი - გერმანული ენიდან მთარგმნელი. ადრეული ბავშვობა ვლადიმერმა მოსკოვის კომუნალურ საცხოვრებელში გაატარა. დიდი სამამულო ომის დროს ორი წელი ცხოვრობდა დედასთან ერთად ევაკუაციაში ურალის ქალაქ ბუზულუკში. 1943 წელს დაბრუნდა მოსკოვში. 1945 წელს როსტოკინსკის რაიონის 273-ე სკოლის პირველ კლასში შევიდა. 1947-1949 წლებში ცხოვრობდა მამასთან და მის მეორე ცოლთან ერთად გერმანიის ქალაქ ებერსვალდეში, სადაც ისწავლა ფორტეპიანოზე დაკვრა. შემდეგ ისევ მოსკოვში დაბრუნდა.

მსახიობის კარიერა

1953 წლიდან ვისოცკი დადიოდა დრამატულ წრეზე, რომელსაც ვ. ბოგომოლოვი ხელმძღვანელობდა. 1955 წელს დაამთავრა 186-ე საშუალო სკოლა და ნათესავების დაჟინებული თხოვნით ჩააბარა ვ. კუიბიშევის სახელობის მოსკოვის საინჟინრო-სამშენებლო ინსტიტუტში, რომელიც მიატოვა პირველივე სემესტრის ბოლოს. ინსტიტუტის დატოვების გადაწყვეტილება მიღებულ იქნა 1955 წლის 31 დეკემბრის ღამეს. ვისოცკიმ და მისმა სკოლის მეგობარმა, იგორ კოხანოვსკიმ გადაწყვიტეს ახალი წლის ღამე გაეტარებინათ სესიისთვის საჭირო ნახაზებზე მუშაობაში. ღამის ორი საათისთვის ნახაზები უკვე მზად იყო. ამ დროს ვისოცკი ადგა, მაგიდიდან ტუშის ქილა აიღო (მეორე ვერსიის მიხედვით ქილაში მაგარი ყავა ესხა) და თავის ნახაზებს გადაასხა. იმ მომენტში მიიღო გადაწყვეტილება მომავალი წლისთვის მომზადებულიყო და თეატრალურზე ჩაებარებინა. 1956- 1960 წლებში ვისოცკი ვ.ი. ნემიროვიჩ-დანჩენკოს სახელობის სკოლა-სტუდია МХАТ-ის სამსახიობო განყოფილების სტუდენტია. პირველ კურსზე ყოფნისას გაიცნო მომავალში თავისი პირველი ცოლი, იზა ჟუკოვსკი. 1959 წელს პირველი როლი ითამაშა სასწავლო სპექტაკლში „დანაშაული და სასჯელი“ და ფილმში „თანატოლები“ (სტუდენტი პეტიას ეპიზოდური როლი). 1960 წელს ვისოცკის სახელი პირველად გამოჩნდა ცენტრალურ პრესაში, „საბჭოთა კულტურის“ 28 ივნისის ნომერში გამოქვეყნებულ ლ. სერგეევის სტატიაში.

1960-1964 წლებში ვისოცკი მუშაობდა ა.ს პუშკინის სახელობის მოსკოვის დრამატულ თეატრში, სადაც ძირითადად ეპიზოდურ როლებს თამაშობდა.

1961 წელს კინოფილმის „713 ითხოვს დაშვებას“, გადაღების დროს გაიცნო თავისი მეორე ცოლი ლუდმილა აბრამოვა. ამავე წელს გამოჩნდა მისი პირველი სიმღერები. სიმღერა „Татуировка“, რომელიც ლენინგრადში დაიწერა, ითვლება მის პირველ ნამუშევრად. შემდგომში სიმღერა მისი მოღვაწეობის მთავარ სფეროდ იქცა. ორ თვეზე ნაკლები იმუშავა მოსკოვის მინიატურის თეატრში. 1964 წელს შექმნა თავისი პირველი სიმღერები კინოფილმებისთვის და მუშაობა დაიწყო მოსკოვის დამისა და კომედიის თეატრში ტაგანკაზე, სადაც სიცოცხლის ბოლომდე დარჩა.

1967 წლის ივლისში გაიცნო ფრანგი მსახიობი მარინა ვლადი, რომელიც მისი მესამე ცოლი გახდა.

1968 წელს გამოვიდა მისი პირველი საავტორო ალბომი „სიმღერები კინოფილმიდან „ვერტიკალი“.

1975 წელს ავტორის სიცოცხლეში პირველად და უკანასკნელად გამოქვეყნდა ვისოცკის ლექსი ლიტერატურულ კრებულში (День поэзии 1975. М., 1975).

1970-იან წლებში გაიცნო პარიზში ბოშა მსახიობი და მუსიკოსი ალიოშა დმიტრიევიჩი, რომელთან ერთადაც შემდგომში ხშირად მღეროდა. მათ ერთობლივი ალბომის ჩაწერაც კი ჰქონდათ გადაწყვეტილი, მაგრამ 1980 წელს ვისოცკის გარდაცვალების გამო ამ პროექტის განხორციელება ვერ მოხერხდა.

თეატრის დასთან ერთად გასტროლებით ნამყოფია ბულგარეთში, უნგრეთში, იუგოსლავიაში, საფრანგეთში, გერმანიასა და პოლონეთში.

ჩაწერილი აქვს 10-მდე რადიოსპექტაკლი, ჩატარებული აქვს 1000-ზე მეტი კონცერტი, როგორც სსრკ-ში, ასევე საზღვარგარეთ.

უკანასკნელი დღეები და გარდაცვალება

1980 წლის 16 ივლისს კალინინგრადში შედგა ვლადიმერ ვისოცკის უკანასკნელი კონცერტი.

ამავე წლის 18 ივლისს ვისოცკიმ უკანასკნელად ითამაშა თავისი ყველაზე ცნობილი თეატრალური როლი - ჰამლეტი, შექსპირის ამავე სახელწოდების პიესის მიხევით დადგმულ სპექტაკლში.

ვლადიმერ ვისოცკისადმი მიძღვნილი რუსული საფოსტო მარკა, 1999.

1980 წლის 25 ივლისს, დილის 4:10 საათზე ვისოცკი ძილში გარდაიცვალა მოსკოვში, თავის ბინაში. ანატოლი ფედოტოვის ვერსიით, სიკვდილის მიზეზი მიოკარდიუმის ინფარქტი იყო. სტანისლავ შერბაკოვისა და ლეონიდ სულპოვარის ვერსიით კი სიკვდილი დამამშვიდებელი საშუალებების გადაჭარბებული დოზით გამოწვეული ასფიქსიის მიზეზით დადგა. ამ ვერსიების მიუხედავად, ვისოცკის სიკვდილის ნამდვილი მიზეზი დღემდე უცნობია.

ვისოცკი დაკრძალულ იქნა 1980 წლის 28 ივლისს ვაგანკოვსკის სასაფლაოზე.

ამ პერიოდში მოსკოვში ზაფხულის ოლიმპიადა მიმდინარეობდა, ქალაქი გადაკეტილი იყო და მილიცია იცავდა. ვლადიმერ ვისოცკის გარდაცვალების შესახებ ცნობა საბჭოთა საინფორმაციო საშუალებებში თითქმის არ გაცხადებულა, მიუხედავად ამისა, ტაგანკის თეატრთან, სადაც იგი მუშაობდა, უამრავი ხალხი შეიკრიბა და რამდენიმე დღის განმავლობაში არ დაშლილა (გამოსვენების დღეს ახლომდებარე შენობების სახურავებიც კი სავსე იყო ხალხით).

სიკვდილის შემდეგ აღიარება

1981 წელს გამოქვეყნებულ იქნა ვისოცკის ნაწარმოებთა პირველი კრებული „ნერვი“. 1986 წელს ვისოცკის მიენიჭა რსფსრ-ის დამსახურებული არტისტის წოდება, ხოლო 1987 წელს საბჭოთა კავშირის სახელმწიფო პრემია მიაკუთვნეს სატელევიზიო კინოფილმში „შეხვედრის ადგილი უცვლელია“ ჟიგლოვის როლისა და სიმღერათა საავტორო შესრულებისთვის. 1989 წელს ვლადიმერ ვისოცკის მუზეუმი შეიქმნა მოსკოვში.

პოეტის პატივსაცემად „ვლადვისოცკი“ ეწოდა ერთ-ერთ ასტერიოდს (2374 Vladvysotskij).

1987 წელს ელდარ რიაზანოვმა გადაიღო დოკუმენტური ფილმი „სამი შეხვედრა ვლადიმერ ვისოცკისთან“.

ფილმოგრაფია

ვისოცკი ჟეგლოვის როლში ფილმიდან შეხვედრის ადგილი უცვლელია

კადრი ფილმიდან "მსახურობდა ორი მეგობარი"

წელი	ფილმი	როლი	შენიშვნები
1959	თანატოლნი	სტუდენტი პეტია	«მოსფილმი», რეჟისორი ვ. ორდენსკი
1961	დიმა გორინის კარიერა	მემონტაჟე სოფრონი	მ. გორკის სახელობის კინოსტუდია, რეჟისორები: ფ. დოვლატიანი და ლ. მირსკი
1962	713 ითხოვს დაშვებას	ამერიკელი მეზღვაური	«ლენფილმი», რეჟისორი გ. ნიკულინი
	შვებულება ნაპირზე	ვალეჟნიკოვის მეგობარი, პეტრე	«მოსფილმი», რეჟისორი ფ. მირონერი
1963	საჯარიმო დარტყმა	გიმნასტი იური ნიკულინი	მ. გორკის სახელობის კინოსტუდია, რეჟისორი ვ. დოლმანი
	ცოცხლები და მკვდრები	მხიარული ჯარისკაცი	«მოსფილმი», რეჟისორი ა. სტოლპერი
1965	ხვალინდელ გზაზე	ბრიგადირი პეტრე მარკინი	«მოსფილმი», რეჟ. ფ. ფილიპოვი
	ჩვენი სახლი	რადიოტექნიკოსი	«მოსფილმი», რეჟ. ვ. პრონინი
1966	წარმოშობით ბავშვი ვარ	კაპიტან-ტანკისტი ვალოდია	«ბელარუსფილმი», რეჟ. ვ. ტუროვი
	საშა-საშენკა	მსახიობი	«ბელარუსფილმი», რეჟ. ვ. ჩეტვერიკოვი
1967	ვერტიკალი	ვალოდია	ოდესის კინოსტუდია, რეჟისორები ს. გოვორუხინი და ბ. დუროვი
	მოკლე შეხვედრები	გეოლოგი მაქსიმი	ოდესის კინოსტუდია, რეჟ. კ. მურატოვა
1968	ინტერვენცია	ბროდსკი/ვორონოვი	«ლენფილმი», რეჟ. გ. პოლოკა
	მსახურობდა ორი ამხანაგი	ბრუსენცოვი	«მოსფილმი», რეჟ. ე. კარელოვი
	ტაიგის პატრონი	ბრიგადირი რიაბოი	«მოსფილმი», რეჟ. ვ. ნაზაროვი
1969	საშიში გასტროლები	ბენგალსკი (ნიკოლაი კოვალენკო)	ოდესის კინოსტუდია, რეჟ. გ. იუნგვალდ-ხინკევიში
	თეთრი აფეთქება	კაპიტანი	ოდესის კინოსტუდია, რეჟ. ს. გოვორუხინი
1972	მეოთხე	იგი	«მოსფილმი», რეჟ. ა. სტოლპერი
1973	ცუდი კარგი ადამიანი	ფონ კორენი	«ლენფილმი», რეჟ. ი. ხეიფიცი
1974	ერთადერთი გზა	სოლოდოვი	«მოსფილმი», რეჟ. ვ. პავლოვიჩი
1975	ერთადერთი	ბორის ილიჩი	«ლენფილმი», რეჟ. ი. ხეიფიცი
	მისტერ მაკ-კინლის გაქცევა	მომღერალი ბილ სიგერი	«მოსფილმი», რეჟ. მ. შვეიცერი
1977	ორნი		ქამეო; «მაფილმი» (უნგრეთი), რეჟ. მ. მესაროში
1979	შეხვედრის ადგილი უცვლელია	კაპიტანი ჟეგლოვი	ოდესის კინოსტუდია, რეჟ. ს. გოვორუხინი
1980	პატარა ტრაგედიები	დონ გუანი	«მოსფილმი», რეჟ. მ. შვეიცერი

სიმღერები კინოფილმებისთვის

ვისოცკის სიმღერები აჟღერებულია ფილმებში:

• „ვერტიკალი“
• „რობინ ჰუდის ისრები“
• „ომი სახლებში“
• „მოკლე შეხვედრები“
• „ინტერვენცია“
• „ტაიგის პატრონი“
• „სახიფათო გასტროლები“
• „ერთადერთი გზა“
• „ერთადერთი“
• „მისტერ მაკ-კინლის გაქცევა“
• „სანნიკოვას მიწა“
• „ვიქტორ კროხინის მეორე მცდელობა“
• ფილმი-ზღაპარი „ივანი და მარია“
• აუდიოსპექტაკლი „ალისა საოცრებათა ქვეყანაში“

ძეგლები

• ვლადიმერ ვისოცკის ბრინჯაოს ქანდაკება მოსკოვში, Страстной бульвар-ზე.
• ვისოცკის ძეგლი ბულგარეთის ქალაქ ვირშეცში.
• ვლადიმერ ვისოცკისა და მარინა ვლადის ძეგლი ეკატერინბურგში (ეკატერინბურგში არის ასევე ვისოცკის ქუჩა - ერთადერთი, რომელსაც 1991 წლის რეფერენდუმის შედეგად არ შეცვლია სახელწოდება).
• ძეგლი პოდგორიცეში, ჩერნოგორიის დედაქალაქში.
• ძეგლი ნოვოსიბირსკში თეატრ „გლობუსთან“.
• ძეგლი კალინინგრადში, ცენტრალურ პარკში.
• 2008 წელს გაიხსნა ვლადიმერ ვისოცკის ძეგლი დუბნში, მოსკოვის გარეუბანში, ვისოცკის სახელობის ხეივანში.
• 2008 წლის 25 იანვარს ვისოცკის ძეგლი დაიდგა ქ. სამარაში. იქვე არის ვისოცკის ქუჩაც.

რესურსები ინტერნეტში

ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

ვლადიმერ ვისოცკი

• ვისოცკის საქველმოქმედო ფონდის ოფიციალური საიტი
• ვისოცკის კულტურული ცენტრ-მუზეუმი
• ვლადიმერ ვისოცკი www.wysotsky.com-ზე
• IndexTube ვისოცკის ვიდეოჩანაწერები Youtube-სა და Google-Video-ზე
• Известия: ვისოცკის ერთ-ერთი უკანასკნელი ინტერვიუ
• ვლადიმერ ვისოცკის საზოგადოება პორტალზე Ли.ру
• ვლადიმერ ვისოცკისადმი მიზღვნილი გაერთიანება. სიმღერების ტექსტები, ინტერვიუები, ფოტომასალა.
• ვლადიმერ ვისოცკი lib.ge- ზე