გიორგი ხიმშიაშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 17: | ხაზი 17: | ||
==ლიტერატურა== |
==ლიტერატურა== |
||
* М. Д. Гогитидзе, "Военная елита Кавказа" I, 2007. |
|||
* Военная Энциклопедия, т. 8, СП б, 1912, стр. 633. |
* Военная Энциклопедия, т. 8, СП б, 1912, стр. 633. |
||
* газета „Кавказ“ – №63 – 08. 03. 1905; №152 – 14. 06. 1905. |
* газета „Кавказ“ – №63 – 08. 03. 1905; №152 – 14. 06. 1905. |
18:07, 8 თებერვალი 2015-ის ვერსია
ხიმშიაშვილი, გიორგი სპირიდონის ძე (რუს. Химшиев Георгий Спиридонович; დ. 14 ივნისი 1836 — გ. 16 ივლისი 1917, ბორჯომი) — რუსეთის არმიის არტილერიის გენერალი(13. 04. 1908).
დაამთავრა პავლოვის კადეტთა კორპუსი. სამხედრო სამსახური დაიწყო 1855 წლიდან. მონაწილეობდა ყირიმის (1853–56) და რუსეთ-თურქეთის (1877–78) ომებში. მსახურობდა საველე არტილერიის მეცამეტე ბრიგადაში. 23.10.1874 – 27.04.1878 – 21-ე საარტილერიო ბრიგადის მეორე ბატარეის მეთაური. 03.10.1877 წ. – პოლკოვნიკი. 13.01.1892–1893 – არტილერიის მე-6-ე ბრიგადის მეთაური. 1893–1897 – 39-ე საარტილერიო ბრიგადის მეთაური. 09.02.95–1905 – გრენადერთა ბრიგადის არტილერიის მეთაური. 13.04.1899 – კავკასიის 1-ლი საარმიო კორპუსის საარტილერიო მეთაური. 07.03.1905 წ. – ალექსანდროვის კომიტეტის წევრი. 12.10.1892 – გენერალ-მაიორი. 06.12.1900 – გენერალ-ლეიტენანტი. 1908 წელს მიიღო არტილერისტისთვის ყველაზე მაღალი, არტილერიის გენერლის წოდება იმ პერიოდში.
1906–13 წ.წ. – გენერალ-ლეიტენანტმა ხიმშიაშვილმა გადასცა 339 კვადრატული საჟენი მიწა მთაწმინდაზე ეპარქიის სასულიერო-განმანათლებელ საძმოს, მიხეილ ტვერელის ეკლესიის ასაშენებლად. გარაიცვალა 1917 წლის 16 ივლისს ბორჯომში. დასაფლავებულია თბილისში წმინდა მიხეილ ტვერელის ეკლესიის ეზოში.
ჯილდოები
ბრძოლაში სიმამაცისათვის დაჯილდოვებული იყო 2 ბატარეისა და 21 საარტილერიო ბრიგადის მუნდირით. ასევე მედლებით:
- წმ. გიორგის – 4 ხარისხის. (19. 04. 1878).
- წმ. ანნას – 3 ხარისხის. (1896), 2 ხარისხის. (1874), 1 ხარისხის. (1899).
- წმ. სტანისლავის – 3 ხარისხის. (1860), 2 ხარისხის. (1871), 1 ხარისხის. (02. 04. 1895).
- წმ. ვლადიმერის – 2 ხარისხის. (50 წელი ოფიცრის უმწიკვლო სამსახურისათვის – 1906).
- თეთრი არწივის (1911).
- წმ. ალექსანდრე ნევსკის (1913).
ლიტერატურა
- М. Д. Гогитидзе, "Военная елита Кавказа" I, 2007.
- Военная Энциклопедия, т. 8, СП б, 1912, стр. 633.
- газета „Кавказ“ – №63 – 08. 03. 1905; №152 – 14. 06. 1905.
- „Кавказский календарь“ на 1895, стр. 383.
- газета „Цнобис пурцели“ №188 – 05. 05. 1897 г.
- Списки генералам по старшинству на 1892, 1901, 1908 г. г.
- Военный орден Святого Великомученника и Победоносца Георгия, М., 2004, стр. 355/.