კონსტანტინე I დიდი: განსხვავება გადახედვებს შორის

კონსტანტინე I დიდი
	Flavius Valerius Aurelius Constantinus
რომის იმპერატორი
მმართ. დასაწყისი:	306
მმართ. დასასრული:	337
მემკვიდრე:	კონსტანტინე II (რომის იმპერატორი); კონსტანტინიუს I; კონსტანს I
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი:	27 თებერვალი 272
გარდ. თარიღი:	22 მაისი 337
მეუღლე:	მინერვინია; ფაუსტა
შვილები:	კონსტანტინა; ელენა; კრისპუსი; კონსტანტინე; კონსტანტიუსი; კონსტანსი
	კონსტანტინე I დიდი ვიკისაწყობში

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა

[შემოწმებული ვერსია]

← წინა ცვლილება შემდეგი ცვლილება →

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

ვიზუალურივიკიტექსტი

შიდახაზური

18:21, 26 ივნისი 2014-ის ვერსია

გაიუს ფლავიუს ვალერიუს აურელიუს კონსტანტინუსი (Gaius Flavius Valerius Aurelius Constantinus; 27 თებერვალი, 272 – 22 მაისი, 337), ცნობილია როგორც კონსტანტინე I, კონსტანტინე დიდი და წმინდა კონსტანტინე, მოციქულთასწორი (მართლმადიდებელ ქრისტიანთა და აღმოსავლეთის კათოლიკეთა შორის) — რომის იმპერატორი 306 წლიდან. იმპერატორ კონსტანციუს I ქლორუსის ძე. მამის სიკვდილის შემდეგ ლეგიონებმა ბრიტანეთში ყოფნისას ავგუსტუსად გამოაცხადეს, მართავდა გალიას. მის გარდა რომის იმპერიას კიდევ ჰყავდა 5 ავგუსტუსი. 313 წელს კონსტანტინე I-მა და მისმა მოკავშირემ ავგუსტუს ლიცინიუსმა ქალაქ მედიოლანუმში გამოსცეს ედიქტი ქრისტიანობის უფლებამოსილ რელიგიად გამოცხადების შესახებ. 325 წლიდან კონსტანტინე I დიდი რომის იმპერიის ერთპიროვნული მბრძანებელი გახდა. მის დროს საბოლოოდ ჩამოყალიბდა იმპერიის ბიუროკრატიული და აბსოლუტურ-მონარქიული სისტემა. კონსტანტინე I-მა გააუქმა პრეტორიანული გვარდია და დაადგინა სასახლის დაცვის კორპუსი. არმიები დაყო სასაზღვრო და შინა სამსახურების ნაწილებად. 330 წელს დააარსა იმპერიის ახალი დედაქალაქი კონსტანტინოპოლი. კონსტანტინე I-ის დროს ქალაქების მდგომარეობა გაუმჯობესდა, მონეტა სტაბილური გახდა, მოიგერიეს ბარბაროსების შემოტევები. იმპერატორმა იმპერიის იდეოლოგიურ საფუძვლად გამოაცხადა ქრისტიანობა. 325 წელს ქალაქ ნიკეაში მოიწვია ნიკეის პირველი საეკლესიო კრება, რომელმაც დაგმო იმდროინდელი მწვალებლური მოძრაობა არიოზელობა. და მიიღო ერთიანი რწმენის კანონი (სარწმუნოების სიმბოლო).

ქრისტიანობა მიიღო სიკვდილის წინ. დაკრძალეს მისგანვე აშენებულ „მსოფლიო ქალაქში“, წმინდა მოციქულთა ტაძარში.

ლიტერატურა

ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თბ., 1980. — გვ. 642.

რესურსები ინტერნეტში

თარგი:Link FA თარგი:Link FA თარგი:Link FA თარგი:Link FA თარგი:Link FA თარგი:Link FA თარგი:Link GA თარგი:Link GA

@@ ხაზი 27: / ხაზი 27: @@
 |ხელმოწერა    =
 }}
-{{მმ*|კონსტანტინე I}}
 '''გაიუს ფლავიუს ვალერიუს აურელიუს კონსტანტინუსი''' (Gaius Flavius Valerius Aurelius Constantinus; [[27 თებერვალი]], [[272]] – [[22 მაისი]], [[337]]), ცნობილია როგორც '''კონსტანტინე I''', '''კონსტანტინე დიდი''' და '''წმინდა კონსტანტინე''', [[მოციქულთასწორი]] (მართლმადიდებელ ქრისტიანთა და აღმოსავლეთის კათოლიკეთა შორის) — რომის იმპერატორი [[306]] წლიდან. იმპერატორ [[კონსტანციუს I ქლორუსი]]ს ძე. მამის სიკვდილის შემდეგ ლეგიონებმა ბრიტანეთში ყოფნისას ავგუსტუსად გამოაცხადეს, მართავდა გალიას. მის გარდა რომის იმპერიას კიდევ ჰყავდა 5 ავგუსტუსი. [[313]] წელს კონსტანტინე I-მა და მისმა მოკავშირემ ავგუსტუს ლიცინიუსმა ქალაქ [[მილანი|მედიოლანუმში]] გამოსცეს [[მილანის ედიქტი|ედიქტი]] [[ქრისტიანობა|ქრისტიანობის]] უფლებამოსილ რელიგიად გამოცხადების შესახებ. [[325]] წლიდან კონსტანტინე I დიდი [[რომის იმპერია|რომის იმპერიის]] ერთპიროვნული მბრძანებელი გახდა. მის დროს საბოლოოდ ჩამოყალიბდა იმპერიის ბიუროკრატიული და აბსოლუტურ-მონარქიული სისტემა. კონსტანტინე I-მა გააუქმა პრეტორიანული გვარდია და დაადგინა სასახლის დაცვის კორპუსი. არმიები დაყო სასაზღვრო და შინა სამსახურების ნაწილებად. [[330]] წელს დააარსა იმპერიის ახალი დედაქალაქი [[კონსტანტინოპოლი]]. კონსტანტინე I-ის დროს ქალაქების მდგომარეობა გაუმჯობესდა, მონეტა სტაბილური გახდა, მოიგერიეს ბარბაროსების შემოტევები. იმპერატორმა იმპერიის იდეოლოგიურ საფუძვლად გამოაცხადა ქრისტიანობა. [[325]] წელს ქალაქ [[ნიკეა]]ში მოიწვია [[ნიკეის პირველი საეკლესიო კრება]], რომელმაც დაგმო იმდროინდელი მწვალებლური მოძრაობა [[არიოზელობა]]. და მიიღო ერთიანი რწმენის კანონი (სარწმუნოების სიმბოლო).