სურიკატი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 56: | ხაზი 56: | ||
{{დსე|Сурикат|სურიკატი}} |
{{დსე|Сурикат|სურიკატი}} |
||
{{ბრიტანიკა|575214}} |
{{ბრიტანიკა|575214}} |
||
[[კატეგორია:მანგუსტისებრნი]] |
10:45, 3 მაისი 2014-ის ვერსია
სურიკატი | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||
მეცნიერული კლასიფიკაცია | ||||||||||||
| ||||||||||||
ლათინური სახელი | ||||||||||||
Suricata suricatta | ||||||||||||
დაცვის სტატუსი | ||||||||||||
ყველაზე ნაკლები საფრთხის ქვეშ IUCN 3.1 Least Concern : 41624 | ||||||||||||
გავრცელება | ||||||||||||
|
სურიკატი (ლათ. Suricata suricatta) — მტაცებელი ძუძუმწოვარი ცხოველი მანგუსტისებრთა ოჯახისა. გავრცელებულია სამხრეთ აფრიკაში, მეტწილად კალაჰარის რაიონში. წარსულში შემჩნეული იყო მადაგასკარზე. მისი სხეულის სიგრძე 25-35 სმ აღწევს, კუდისა — 17,5-25 სმ. სქესობრივად მომწიფებული ცხოველი იწონის 1 კგ-ზე ნაკლებს. ნარინჯისფერ-ყავისფერია. თავი თეთრია, ყურები შავი, კუდი მოყვითალო, კუდის ბოლო — შავი. გრძელი და რბილი ბეწვი აქვს. აქვს საზარდულის რკინები, რომელიც გამოჰყოფს სუნიან სეკრეტს. წინა თათებზე გრძელი და მაგარი ბრჭყალები აქვს. აქტიურია დღისით. მაღალორგანიზებული ცხოველია. ბინადრობს კოლონიებად. მანერის მიხედვით „ბოძისებურად“ დგას და გამოსცემს მსტვინავ ხმას. იკვებება მწერებითა და წვრილი ხერხემლიანებით. სქესობრივ სიმწიფეს აღწევს დაახლოებით 1 წლისა. წელიწადში ერთხელ შობს 2-4 ნაშიერს. ადვილად შინაურდება. განსაკუთრებით მგრძნობიარეა სიცივის მიმართ.
რესურსები ინტერნეტში
- სურიკატი — სტატია დიდი საბჭოთა ენციკლოპედიიდან (რუსული)
- სურიკატი — სტატია ენციკლოპედია ბრიტანიკიდან (ინგლისური)