იაპონიის შიგა ზღვა: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია]

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

შიდახაზური

18:35, 22 სექტემბერი 2013-ის ვერსია

{{subst:ET|თარგის გამოყენების შეცდომა! ეს თარგი გამოიყენება subst-ის მეშვეობით. პრობლემის აღმოსაფხვრელად ჩაანაცვლეთ თარგი {{მუშავდება}} თარგით {{subst:მუშავდება}}.}}{{მუშავდება/ძირი|[[სპეციალური:Contributions/{{subst:REVISIONUSER}}|{{subst:REVISIONUSER}}]].|{{subst:CURRENTDAY}}|{{subst:CURRENTMONTH}}|{{subst:CURRENTYEAR}}}}

იაპონიის შიდა ზღვა — ზღვა წყნარ ოკეანეში. ჩრდილოეთიდან და აღმოსავლეთიდან შემოსაზღვრულია კუნძულ ჰონსიუს დასავლეთი ნაწილის სამხრეთი ნაპირით, სამხრეთ-დასავლეთით ესაზღვრება კუნძულ კიუსიუს ნაპირი, სამხრეთით კუნძულ სიკოკუს ჩრდილოეთი ნაპირი. ზღვა მეტწილად იზოლირებულია იაპონიისა და ფილიპინის ზღვებისაგან და მხოლოდ შეზღუდულად არის დაკავშირებული მათთან. ჩრდილოეთით ვიწრო და თხელი (10-10,5 მ) კამონის სრუტეა. წყნარ ოკეანეს უკავშირდება კიისა და ბუნგოს სრუტეებით, ხოლო იაპონიის ზღვას — სიმონოსეკის სრუტით. ზღვა გაჭიმულია დაახლოებით განედის მიმართულებით. კუნძულთშორისი კონტინენტური ზღვაა. სიგრძე 445 კმ, სიგანე 55 კმ, ფართობი 18 000 კმ². მაქსიმალური სიღრმე 241 მ. საშუალო სიღრმე 20-60 მ.

ზღვაში დაახლოებით 3000 კუნძულია, რომლებიც იკავებენ მისი სივრცის მნიშვნელოვან ნაწილს. კუნძულები გაყოფილია მრავალრიცხოვანი სრუტეებით. ნაპირები ძლიერ დანაწევრებულია. ზღვის შუა ნაწილი მეტად მცირეწყლიანია. მოქცეულია ჩრდილოეთ ნახევარსფეროს სუბტროპიკულ ზონაში. წარმოადგენს იაპონიის უმნიშვნელოვანეს შიდა საზღვაო გზას. ზამთარში აზიის მატერიკზე ვრცელდება მაღალი წნევის მდგრადი ოლქი, ხოლო წყნარი ოკეანის ჩრდილოეთ ნაწილში გავრცელებულია ალეუტის მინიმუმი, რომლის ცენტრი ლოკალიზდება ალეუტის მწკვრივის აღმოსავლეთ ნაწილში. ამასთან დაკავშირებით იაპონიის შიდა ზღვის ღია სივრცეებში გაბატონებულია ჩრდილოეთ-დასავლეთის და ჩრდილოეთის ქარები (ზამთრის მუსონი), რომელთა განმეორებადობა აჭარბებს 60%-ს, ხოლო მათი სიჩქარე საშუალოდ უდრის 3-4 მ/წმ-ს (ცალკეულ თვეებში ეს მაჩვენებელი მატულობს). ნაპირების რთული ოროგრაფია შესამჩნევად ახდენს გავლენას ქარების მიმართულებასა და სიჩქარეზე.

ცალკეულ რაიონებში (კამონის სრუტე) ქარები მიმართულების მხრივ არამდგრადია. ქარის სიჩქარე აქ აღწევს საშუალოდ 4-6 მ/წმ-ს. სანაპიროს სხვა მონაკვეთებზე ქარები ხშირად აღწევენ შტორმულ ძალას (ბუნგოს სრუტე, ჰონსიუს სანაპირო და სხვა. ამ სეზონში ზღვის დიდ ნაწილში ფიქსირდება 2-4, ხოლო ადგილ-ადგილ 6-12 შტორმული დღე. შტილი იშვიათია. ზაფხული ცხელი და მეტად ნოტიოა. ივნისის შუა რიცხვებში მყარი ღრუბლები ფარავენ ცას და თითქმის არ აღინიშნება დღე წვიმის გარეშე. დამახასიათებელია მოღრუბლული, დახშული, წვიმიანი ამინდები ნათელი დღეეების გარეშე. უძველესი ზონის ნაპირები ზომიერდება ბრიზით, თუმცა ღამის საათებში გაგრილებული ზღვის ბრიზი წყდება და ამინდი ხდება ცხელი, ნოტიო და დახშული.

18:15, 22 სექტემბერი 2013-ის ვერსია რედაქტირება Otogi (განხილვა \| წვლილი) შემმოწმებელი, ინტერფეისის ადმინისტრატორები, ადმინისტრატორები, სანდო მომხმარებლები 207 770 edits No edit summary ← წინა ცვლილება		18:35, 22 სექტემბერი 2013-ის ვერსია რედაქტირება გაუქმება Otogi (განხილვა \| წვლილი) შემმოწმებელი, ინტერფეისის ადმინისტრატორები, ადმინისტრატორები, სანდო მომხმარებლები 207 770 edits No edit summary შემდეგი ცვლილება →
ხაზი 5:		ხაზი 5:

	ზღვაში დაახლოებით 3000 კუნძულია, რომლებიც იკავებენ მისი სივრცის მნიშვნელოვან ნაწილს. კუნძულები გაყოფილია მრავალრიცხოვანი [[სრუტე]]ებით. ნაპირები ძლიერ დანაწევრებულია. ზღვის შუა ნაწილი მეტად მცირეწყლიანია. მოქცეულია [[ჩრდილოეთი ნახევარსფერო\|ჩრდილოეთ ნახევარსფეროს]] სუბტროპიკულ ზონაში. წარმოადგენს [[იაპონია\|იაპონიის]] უმნიშვნელოვანეს შიდა საზღვაო გზას. [[ზამთარი\|ზამთარში]] აზიის მატერიკზე ვრცელდება მაღალი წნევის მდგრადი ოლქი, ხოლო [[წყნარი ოკეანე\|წყნარი ოკეანის]] ჩრდილოეთ ნაწილში გავრცელებულია [[ალეუტის მინიმუმი]], რომლის ცენტრი ლოკალიზდება ალეუტის მწკვრივის აღმოსავლეთ ნაწილში. ამასთან დაკავშირებით იაპონიის შიდა ზღვის ღია სივრცეებში გაბატონებულია ჩრდილოეთ-დასავლეთის და ჩრდილოეთის ქარები (ზამთრის მუსონი), რომელთა განმეორებადობა აჭარბებს 60%-ს, ხოლო მათი სიჩქარე საშუალოდ უდრის 3-4 მ/წმ-ს (ცალკეულ თვეებში ეს მაჩვენებელი მატულობს). ნაპირების რთული ოროგრაფია შესამჩნევად ახდენს გავლენას ქარების მიმართულებასა და სიჩქარეზე.		ზღვაში დაახლოებით 3000 კუნძულია, რომლებიც იკავებენ მისი სივრცის მნიშვნელოვან ნაწილს. კუნძულები გაყოფილია მრავალრიცხოვანი [[სრუტე]]ებით. ნაპირები ძლიერ დანაწევრებულია. ზღვის შუა ნაწილი მეტად მცირეწყლიანია. მოქცეულია [[ჩრდილოეთი ნახევარსფერო\|ჩრდილოეთ ნახევარსფეროს]] სუბტროპიკულ ზონაში. წარმოადგენს [[იაპონია\|იაპონიის]] უმნიშვნელოვანეს შიდა საზღვაო გზას. [[ზამთარი\|ზამთარში]] აზიის მატერიკზე ვრცელდება მაღალი წნევის მდგრადი ოლქი, ხოლო [[წყნარი ოკეანე\|წყნარი ოკეანის]] ჩრდილოეთ ნაწილში გავრცელებულია [[ალეუტის მინიმუმი]], რომლის ცენტრი ლოკალიზდება ალეუტის მწკვრივის აღმოსავლეთ ნაწილში. ამასთან დაკავშირებით იაპონიის შიდა ზღვის ღია სივრცეებში გაბატონებულია ჩრდილოეთ-დასავლეთის და ჩრდილოეთის ქარები (ზამთრის მუსონი), რომელთა განმეორებადობა აჭარბებს 60%-ს, ხოლო მათი სიჩქარე საშუალოდ უდრის 3-4 მ/წმ-ს (ცალკეულ თვეებში ეს მაჩვენებელი მატულობს). ნაპირების რთული ოროგრაფია შესამჩნევად ახდენს გავლენას ქარების მიმართულებასა და სიჩქარეზე.

			ცალკეულ რაიონებში (კამონის სრუტე) ქარები მიმართულების მხრივ არამდგრადია. ქარის სიჩქარე აქ აღწევს საშუალოდ 4-6 მ/წმ-ს. სანაპიროს სხვა მონაკვეთებზე ქარები ხშირად აღწევენ შტორმულ ძალას (ბუნგოს სრუტე, ჰონსიუს სანაპირო და სხვა. ამ სეზონში ზღვის დიდ ნაწილში ფიქსირდება 2-4, ხოლო ადგილ-ადგილ 6-12 შტორმული დღე. შტილი იშვიათია. ზაფხული ცხელი და მეტად ნოტიოა. ივნისის შუა რიცხვებში მყარი ღრუბლები ფარავენ ცას და თითქმის არ აღინიშნება დღე წვიმის გარეშე. დამახასიათებელია მოღრუბლული, დახშული, წვიმიანი ამინდები ნათელი დღეეების გარეშე. უძველესი ზონის ნაპირები ზომიერდება ბრიზით, თუმცა ღამის საათებში გაგრილებული ზღვის ბრიზი წყდება და ამინდი ხდება ცხელი, ნოტიო და დახშული.