ხუთი დინასტია და ათი სამეფო

უ დაი — ჩინეთის ისტორიაში 907-960 წლების პერიოდის სახელწოდება, როდესაც ერთმანეთს ენაცვლებოდნენ დინასტიები ან სამეფოები:

• ხოუ ლიანი (907-923 წწ.)
• ხოუ ტანი (923-937 წწ.)
• ხოუ ძინი (936-947 წწ.)
• ხოუ ხანი (947-950 წწ.)
• ხოუ ჯოუ (951-960 წწ.)

ეს სამეფოები ბატონობდნენ ძირითადად ძირითადად ჩრდილოეთ და ცენტრალურ ჩინეთში, ხოლო დანარჩენ ტერიტორიაზე არსებობდა 10 სხვა დამოუკიდებელი სამეფო:

• უ
• უ იუე
• მინი
• ჩუ
• სამხრეთი ხანი
• ადრეული შუ
• გვიანდელი შუ
• ძინანი
• სამხრეთი ტანი
• ჩრდილოეთი ხანი

უ დაი იყო ჩინეთის ფეოდალური დაქუცმაცებულობის, სხვადასხვა სამხედრო-ფეოდალურ ჯგუფებს შორის გამუდმებული ომების პერიოდი. დაეცა სოფლის მეურნეობა, ხელოსნობა და ვაჭრობა. სუნის დინასტიამ გააერთიანა ჩინეთი და ბოლო მოუღო უ დაის.

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 101.