ხავსისნაირნი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია]

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

შიდახაზური

15:35, 7 თებერვალი 2013-ის ვერსია

Âხავსისნაირნი (Bryophyta), უმაღლეს, ძირითადად, ხმელეთის ავტოტროფულ მცენარეთა განყოფილება. აქვთ სპორანგიუმი სპორათწარმომქმნელი ქსოვილით (არქესპორიუმი), გამეტანგიუმები _ მამრობითი (ანთერიდიუმი) და მდედრობითი (არქეგონიუმი). არსებობს ჰიპოთეზა ხავსთა მწვანე წყალმცენარეებიდან განვითარების შესახებ, მაგრამ რთული სტრუქტურები (ანთერიდიუმი, არქეგონიუმი, ბაგეები) მიუთითებს მათ ხმელეთზე საერთო წარმოშობაზე სხვა უმაღლეს მცენარეებთან ერთად. ახასიათებთ თაობათა მორიგეობა, განვითარების ციკლში ჭარბობს გამეტოფიტი, რომელსაც შეუძლია დამოუკიდებელი არსებობა და განსახლება ვეგეტატიური გამრავლების საშუალებით. გაურბიან ქლორიდულ და სულფატურ დამლაშებას. გამძლე არიან ზოგადად სიმშრალის მიმართ, თუმცა მათი სქესობრივი გამრავლებისათვის აუცილებელია წყალი. უძველესი ჯგუფია. ღვიძლის ხავსები ცნობილია დევონური პერიოდიდან, ხოლო ღეროფოთლოვანი _ კარბონულიდან. მეოთხეული პერიოდის ხავსები ფაქტობრივად არ განსხვავდება თანამედროვე სახეობებისაგან.

ლიტერატურა

ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 413.

15:27, 7 თებერვალი 2013-ის ვერსია რედაქტირება ენარჯილისი (განხილვა \| წვლილი) სანდო მომხმარებლები 1 543 edit ახალი გვერდი: ხავსისნაირნი (Bryophyta), უმაღლეს, ძირითადად, ხმელეთის ავტოტროფულ [...		15:35, 7 თებერვალი 2013-ის ვერსია რედაქტირება გაუქმება ენარჯილისი (განხილვა \| წვლილი) სანდო მომხმარებლები 1 543 edit No edit summary შემდეგი ცვლილება →
ხაზი 1:		ხაზი 1:
	~~ხავსისნაირნი~~ (Bryophyta), უმაღლეს, ძირითადად, ხმელეთის ავტოტროფულ [[მცენარე\|მცენარეთა]] განყოფილება. აქვთ სპორანგიუმი სპორათწარმომქმნელი ქსოვილით (არქესპორიუმი), გამეტანგიუმები _ მამრობითი (ანთერიდიუმი) და მდედრობითი (არქეგონიუმი). არსებობს ჰიპოთეზა ხავსთა მწვანე წყალმცენარეებიდან განვითარების შესახებ, მაგრამ რთული სტრუქტურები (ანთერიდიუმი, არქეგონიუმი, ბაგეები) მიუთითებს მათ ხმელეთზე საერთო წარმოშობაზე სხვა უმაღლეს მცენარეებთან ერთად. ახასიათებთ თაობათა მორიგეობა, განვითარების ციკლში ჭარბობს გამეტოფიტი, რომელსაც შეუძლია დამოუკიდებელი არსებობა და განსახლება ვეგეტატიური გამრავლების საშუალებით. გაურბიან ქლორიდულ და სულფატურ დამლაშებას. გამძლე არიან ზოგადად სიმშრალის მიმართ, თუმცა მათი სქესობრივი გამრავლებისათვის აუცილებელია [[წყალი]]. უძველესი ჯგუფია. [[ღვიძლის ხავსები]] ცნობილია [[დევონური_პერიოდი\|დევონური პერიოდიდან]], ხოლო ღეროფოთლოვანი _ [[კარბონული_პერიოდი\|კარბონულიდან]]. მეოთხეული პერიოდის [[ხავსები]] ფაქტობრივად არ განსხვავდება თანამედროვე სახეობებისაგან.		Âხავსისნაირნი (Bryophyta), უმაღლეს, ძირითადად, [[ხმელეთი\|ხმელეთის]] ავტოტროფულ [[მცენარე\|მცენარეთა]] განყოფილება. აქვთ სპორანგიუმი სპორათწარმომქმნელი ქსოვილით (არქესპორიუმი), გამეტანგიუმები _ მამრობითი (ანთერიდიუმი) და მდედრობითი (არქეგონიუმი). არსებობს ჰიპოთეზა ხავსთა მწვანე წყალმცენარეებიდან განვითარების შესახებ, მაგრამ რთული სტრუქტურები (ანთერიდიუმი, არქეგონიუმი, ბაგეები) მიუთითებს მათ ხმელეთზე საერთო წარმოშობაზე სხვა უმაღლეს მცენარეებთან ერთად. ახასიათებთ თაობათა მორიგეობა, განვითარების ციკლში ჭარბობს გამეტოფიტი, რომელსაც შეუძლია დამოუკიდებელი არსებობა და განსახლება ვეგეტატიური გამრავლების საშუალებით. გაურბიან ქლორიდულ და სულფატურ დამლაშებას. გამძლე არიან ზოგადად სიმშრალის მიმართ, თუმცა მათი სქესობრივი გამრავლებისათვის აუცილებელია [[წყალი]]. უძველესი ჯგუფია. [[ღვიძლის ხავსები]] ცნობილია [[დევონური_პერიოდი\|დევონური პერიოდიდან]], ხოლო ღეროფოთლოვანი _ [[კარბონული_პერიოდი\|კარბონულიდან]]. მეოთხეული პერიოდის [[ხავსები]] ფაქტობრივად არ განსხვავდება თანამედროვე სახეობებისაგან.