ივანე კრამსკოი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
r2.6.4) (ბოტის შეცვლა: az:İvan Kramskoy
r2.7.3) (ბოტის შეცვლა: be:Іван Мікалаевіч Крамской; cosmetic changes
ხაზი 1: ხაზი 1:
[[ფაილი:Ivan kramskoy self portrait edited.jpg|thumb|right|ავტოპოტრეტი]]
[[ფაილი:Ivan kramskoy self portrait edited.jpg|thumb|right|ავტოპოტრეტი]]
'''ივანე ნიკოლოზის ძე კრამსკოი''' (''[[რუსული ენა|რუს.]]'' ''Иван Николаевич Крамской'') (დ. [[27 მაისი]], [[8 ივნისი]], [[1837]], [[ოსტროგოჟსკი]], ახლანდელი [[ვორონეჟის ოლქი]] — გ. [[24 მარტი]], [[5 აპრილი]], [[1887]], [[პეტერბურგი]]), [[რუსები|რუსი]] ფერმწერი, გრაფიკოსი და სამხატვრო კრიტიკოსი.
'''ივანე ნიკოლოზის ძე კრამსკოი''' (''[[რუსული ენა|რუს.]]'' ''Иван Николаевич Крамской'') (დ. [[27 მაისი]], [[8 ივნისი]], [[1837]], [[ოსტროგოჟსკი]], ახლანდელი [[ვორონეჟის ოლქი]] — გ. [[24 მარტი]], [[5 აპრილი]], [[1887]], [[პეტერბურგი]]), [[რუსები|რუსი]] ფერმწერი, გრაფიკოსი და სამხატვრო კრიტიკოსი.


სწავლობდა [[პეტერბურგი|პეტერბურგის]] სამხატვრო აკადემიაში ([[1857]]-[[1863]]). რუს რევოლუციონერ-დემოკრატთა იდეების გავლენით კრამსკოი იბრძოდა ხელოვნების იდეურობისა და ხალხურისათვის, რეალიზმის პრინციპრბისათვის. კრამსკოი მოძრავი მხატვრული გამოფენების ამხანაგობის "პერედვიჟნიკების" ერთ-ერთი მთავარი შემქმნელია. ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობა. შექმნა დიდი რუსი მწერლების, მეცნიერებისა და მხატვრების პორტრეტები ([[ტოლსტოი, ლევ|ლ. ტოლსტოი]], [[1873]]; [[შიშკინი, ივანე|ი.შიშკინი]], 1873; [[ტრეტიაკოვი, პავლე|პ. ტრეტიაკოვი]], [[1876]]; [[სალტიკოვ-შჩედრინი, მიხეილ|მ. სალტიკოვ-შჩედრინი]], [[1879]] - ყველა [[ტრეტიაკოვის გალერეა]]), რომლებიც გამოირჩევიან კომპოზიციის უბრალოებით, მკაფიო ნახატით, ფსიქოლოგიური სიღრმით. კრამსკოის პორტრეტები გამსჭვალულია მხატვრის ამაღლებული მორალურ-ეთიკური და ესთეტიკური იდეალებით, დემოკრატიული შეხედულებებით, რაც შერწყმულია მოდელის სახისა და შინაგანი სამყაროს ზუსტ და ოსტატურ გამოსახვასთან. ყოველივე ამან განსაკუთრებით იჩინა თავი რუსი გლეხების, უბრალო ადამიანების პორტრეტებში ("მინა მოისეევი", [[1882]], [[რუსული მუზეუმი]], [[სანქტ-პეტერბურგი]] და სხვა). კრამსკოის შემოქმედებაში ერთ-ერთი მთავარი ნამუშევარია:"ქრისტე უდაბნოში", [[1872]]. კრამსკოიმ შექმნა აგრეთვე ნაწარმოებები, რომლებშიც შერწყმულია პორტრეტისა და თემატური სურათის ნიშნები («ნეკრასოვი ""უკანასკნელი სიმღერების" პერიოდში», [[1877]]-[[1878]]; "უცნობი ქალი", [[1883]]; "უნუგეშო მწუხარება", [[1884]] - ყველა ტრეტიაკოვის გალერეა). ისინი გამოირჩევიან ადამიანის რთული სულიერი სამყაროს ხასიათისა და ბედის ამოკითხისადმი ინტერესით. კრამსკოის გვიანდელი პერიოდის ნაწარმოებებში თავი იჩინა სალონური სილამაზის ნიშნებმა.
სწავლობდა [[პეტერბურგი]] სამხატვრო აკადემიაში ([[1857]]-[[1863]]). რუს რევოლუციონერ-დემოკრატთა იდეების გავლენით კრამსკოი იბრძოდა ხელოვნების იდეურობისა და ხალხურისათვის, რეალიზმის პრინციპრბისათვის. კრამსკოი მოძრავი მხატვრული გამოფენების ამხანაგობის "პერედვიჟნიკების" ერთ-ერთი მთავარი შემქმნელია. ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობა. შექმნა დიდი რუსი მწერლების, მეცნიერებისა და მხატვრების პორტრეტები ([[ტოლსტოი, ლევ|ლ. ტოლსტოი]], [[1873]]; [[შიშკინი, ივანე|ი.შიშკინი]], 1873; [[ტრეტიაკოვი, პავლე|პ. ტრეტიაკოვი]], [[1876]]; [[სალტიკოვ-შჩედრინი, მიხეილ|მ. სალტიკოვ-შჩედრინი]], [[1879]] - ყველა [[ტრეტიაკოვის გალერეა]]), რომლებიც გამოირჩევიან კომპოზიციის უბრალოებით, მკაფიო ნახატით, ფსიქოლოგიური სიღრმით. კრამსკოის პორტრეტები გამსჭვალულია მხატვრის ამაღლებული მორალურ-ეთიკური და ესთეტიკური იდეალებით, დემოკრატიული შეხედულებებით, რაც შერწყმულია მოდელის სახისა და შინაგანი სამყაროს ზუსტ და ოსტატურ გამოსახვასთან. ყოველივე ამან განსაკუთრებით იჩინა თავი რუსი გლეხების, უბრალო ადამიანების პორტრეტებში ("მინა მოისეევი", [[1882]], [[რუსული მუზეუმი]], [[სანქტ-პეტერბურგი]] და სხვა). კრამსკოის შემოქმედებაში ერთ-ერთი მთავარი ნამუშევარია:"ქრისტე უდაბნოში", [[1872]]. კრამსკოიმ შექმნა აგრეთვე ნაწარმოებები, რომლებშიც შერწყმულია პორტრეტისა და თემატური სურათის ნიშნები («ნეკრასოვი ""უკანასკნელი სიმღერების" პერიოდში», [[1877]]-[[1878]]; "უცნობი ქალი", [[1883]]; "უნუგეშო მწუხარება", [[1884]] - ყველა ტრეტიაკოვის გალერეა). ისინი გამოირჩევიან ადამიანის რთული სულიერი სამყაროს ხასიათისა და ბედის ამოკითხისადმი ინტერესით. კრამსკოის გვიანდელი პერიოდის ნაწარმოებებში თავი იჩინა სალონური სილამაზის ნიშნებმა.
==ლიტერატურა==
== ლიტერატურა ==
*ქსე, ტ. 6, გვ. 14, თბ., 1983
* ქსე, ტ. 6, გვ. 14, თბ., 1983
{{DEFAULTSORT:კრამსკოი, ივანე}}
{{DEFAULTSORT:კრამსკოი, ივანე}}


ხაზი 13: ხაზი 13:


[[az:İvan Kramskoy]]
[[az:İvan Kramskoy]]
[[be:Іван Крамской]]
[[be:Іван Мікалаевіч Крамской]]
[[bg:Иван Крамской]]
[[bg:Иван Крамской]]
[[de:Iwan Nikolajewitsch Kramskoi]]
[[de:Iwan Nikolajewitsch Kramskoi]]

16:13, 13 მაისი 2012-ის ვერსია

ავტოპოტრეტი

ივანე ნიკოლოზის ძე კრამსკოი (რუს. Иван Николаевич Крамской) (დ. 27 მაისი, 8 ივნისი, 1837, ოსტროგოჟსკი, ახლანდელი ვორონეჟის ოლქი — გ. 24 მარტი, 5 აპრილი, 1887, პეტერბურგი), რუსი ფერმწერი, გრაფიკოსი და სამხატვრო კრიტიკოსი.

სწავლობდა პეტერბურგის სამხატვრო აკადემიაში (1857-1863). რუს რევოლუციონერ-დემოკრატთა იდეების გავლენით კრამსკოი იბრძოდა ხელოვნების იდეურობისა და ხალხურისათვის, რეალიზმის პრინციპრბისათვის. კრამსკოი მოძრავი მხატვრული გამოფენების ამხანაგობის "პერედვიჟნიკების" ერთ-ერთი მთავარი შემქმნელია. ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობა. შექმნა დიდი რუსი მწერლების, მეცნიერებისა და მხატვრების პორტრეტები (ლ. ტოლსტოი, 1873; ი.შიშკინი, 1873; პ. ტრეტიაკოვი, 1876; მ. სალტიკოვ-შჩედრინი, 1879 - ყველა ტრეტიაკოვის გალერეა), რომლებიც გამოირჩევიან კომპოზიციის უბრალოებით, მკაფიო ნახატით, ფსიქოლოგიური სიღრმით. კრამსკოის პორტრეტები გამსჭვალულია მხატვრის ამაღლებული მორალურ-ეთიკური და ესთეტიკური იდეალებით, დემოკრატიული შეხედულებებით, რაც შერწყმულია მოდელის სახისა და შინაგანი სამყაროს ზუსტ და ოსტატურ გამოსახვასთან. ყოველივე ამან განსაკუთრებით იჩინა თავი რუსი გლეხების, უბრალო ადამიანების პორტრეტებში ("მინა მოისეევი", 1882, რუსული მუზეუმი, სანქტ-პეტერბურგი და სხვა). კრამსკოის შემოქმედებაში ერთ-ერთი მთავარი ნამუშევარია:"ქრისტე უდაბნოში", 1872. კრამსკოიმ შექმნა აგრეთვე ნაწარმოებები, რომლებშიც შერწყმულია პორტრეტისა და თემატური სურათის ნიშნები («ნეკრასოვი ""უკანასკნელი სიმღერების" პერიოდში», 1877-1878; "უცნობი ქალი", 1883; "უნუგეშო მწუხარება", 1884 - ყველა ტრეტიაკოვის გალერეა). ისინი გამოირჩევიან ადამიანის რთული სულიერი სამყაროს ხასიათისა და ბედის ამოკითხისადმი ინტერესით. კრამსკოის გვიანდელი პერიოდის ნაწარმოებებში თავი იჩინა სალონური სილამაზის ნიშნებმა.

ლიტერატურა

  • ქსე, ტ. 6, გვ. 14, თბ., 1983