სელტიკი (საფეხბურთო კლუბი): განსხვავება გადახედვებს შორის

	სიმფსონი მაკგრეინი მაკნილი გემელი ოლდი ჯონსტონი მერდოქი ლენოქსი დალგლიში მაკსტეი ლარსონი
	"საუკეთესო შემადგენლობა". მწვრთნელი ჯონ "ჯოკ" სტინი.

	სიმფსონი კლარკი მაკნილი კრეიგი გემელი ჯონსტონი მერდოქი ოლდი ჩალმერსი ლენოქსი უოლასი
	"ლისაბონის ლომები". მწვრთნელი ჯონ "ჯოკ" სტინი.

Celtic F.C.
სრული სახელი	Celtic Football Club
მეტსახელი	The Bhoys
დაარსდა	1888
სტადიონი	სელტიკ პარკი; გლაზგო, შოტლანდია; (ტევადობა: 60.837 მაყურებელი)
პრეზიდენტი	იან ბანქიერი
მწვრთნელი	ნილ ლენონი
ლიგა	შოტლანდიის პრემიერ-ლიგა
2010-11	მეორე ადგილი

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა

[შეუმოწმებელი ვერსია]

← წინა ცვლილება შემდეგი ცვლილება →

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

ვიზუალურივიკიტექსტი

შიდახაზური

09:48, 18 ნოემბერი 2011-ის ვერსია

სელტიკი (ინგლ. Celtic Football Club) არის საფეხბურთო კლუბი, რომელიც თამაშობს „სელტიკ პარკის“ სტადიონზე, პარკჰედში — შოტლანდიის ქალაქ გლაზგოს აღმოსავლეთ ნაწილში. „სელტიკი“ ბრიტანეთისა და ევროპის ერთ-ერთი ყველაზე განთქმული და წარმატებული კლუბია, და უამრავ ეროვნულ ტიტულთან ერთად მოგებული აქვს ევროპის ჩემპიონთა თასი 1967 წელს.

„სელტიკი“ ირლანდიელი იმიგრანტების მიერ დაარსებული კლუბია, და აქედან გამომდინარე დიდი პოპულარობით სარგებლობს არა მხოლოდ დიდ ბრიტანეთსა და ირლანდიაში, არამედ ირლანდიური წარმოშობის ხალხთა შორის მთელ მსოფლიოში, განსაკუთრებით კი აშშ-ში, კანადასა და ავსტრალიაში, სადაც მას ბევრი ორგანიზირებული გულშემატკივართა კლუბი ჰყავს.

„სელტიკისა“ და დასავლეთ გლაზგოს გუნდის „რეინჯერსის“ ერთმანეთთან დაპირისპირება — ე.წ. „ოლდ ფერმი“ (Old Firm) — მსოფლიო ფეხბურთის ერთ-ერთი ყველაზე განთქმული და დაძაბული დერბი არის.

ისტორია

ადრეული წლები

კლუბი დაარსდა 1888 წელს ირლანდიელ იმიგრანტთა ჯქუფის მიერ, რომელსაც სათავეში კათოლიკური სასულიერო პირი, "ძმა უოლფრიდი" (Brother Walfrid) ედგა. მათ სახელად "სელტიკი" შეარჩიეს, რაც კლუბის ორმაგ , შოტლანდიურ და ირლანდიურ იდენტიტეტზე, კონკრეტულად კი ამ ორ ხალხთა საერთო კელტურ წარმოშობაზე მიუთითებს. კლუბს თავდაპირველად საქველმოქმედო ფუნქცია ჰქონდა. თამაშებზე შეგროვილი ფულით სელტიკი აღმოსავლეთ გლაზგოს გაღატაკებულ მოსახლეობას, რომლის უმრავლესობას ირლანდიელი იმიგრანტები წარმოადგენდნენ, ეხმარებოდა.^[1]

გუნდს, რომელსაც თავიდანვე ჩინებული ფეხბურთელები გააჩნდა, მალე უფრო სერიოზული სპორტული მიზნები ჰქონდა, და 1893 წელს მან თავისი პირველი ეროვნული ჩემპიონობა მოიპოვა. მეოცე საუკუნის დასაწყისში კი სელტიკს შოტლანდიაში თანატოლი არ ჰყავდა, მან 1905-1919 წლებში კიდევ თერთმეტჯერ გაიმარჯვა შოტლადიის ჩემპიონატში, და აგრეთვე ექვსჯერ მოიპოვა ეროვნული თასი. 1922-1937 წლებში გუნდში თამაშობდა ბრიტანეთის საფეხბურთო ისტორიის ყველაზე გამორჩეული ბომბარდირი, ჯიმი მაკგრორი (Jimmy McGrory). ეროვნული ლიგის 408 თამაშში მას საოცარი 410 გოლი აქვს გატანილი, სულ მთლიანად ოფიციალურ თამაშებში კი - 550. ორივე ეს მონაცემი არა მხოლოდ შოტლანდიის, არამედ მთელი ბრიტანეთის რეკორდს წარმოადგენს.^[2] მაკგრორი შემდეგ ოცი წლის განმავლობაში გუნდს წვრთნიდა, მაგრამ ეს პერიოდი (1945-1965) კლუბის ისტორიაში ყველაზე წარუმატებელი გამოდგა, და მან მხოლოდ ერთხელ, 1954 წელს, იმარჯვა ეროვნულ პირველობაზე. ამის მიუხედავად, 1957 წელს მაკგრორის გუნდმა ისტორიულ წარმატებას მიაღწია, როდესაც მან ლიგის თასის ფინალში "რეინჯერსი" 7-1 გაანადგურა, რაც აგრეთვე ბრიტანეთის ეროვნული თასების ფინალების რეკორდს წარმოადგენს.^[3]

სელტიკი უეფა-ს ევროთასების დაარსებამდეც ხშირად გამოდიოდა საერთაშორისო ასპარეზზე, და მას რამდენიმე პრესტიჟული ტურნირი, როგორც 1914 წლის "ბუდაპეშტის თასი",^[4] 1938 წლის "იმპერიის თასი",^[5] და 1953 წლის "დაგვირგვინების თასი" აქვს მოგებული, სადაც მან ინგლისის წამყვან გუნდებს სძლია.^[6] ევროპის კონტინენტზე კი სელტიკმა უფრო გვიან, სწორედ ევროთასების მეშვეობით მოიპოვა თავისი დიდი სახელი.

"ოქროს ხანა"

სელტიკის ოქროს ხანა პირველ რიგში ერთ ადამიანს უკავშირდება - ჯონ "ჯოკ" სტინს (Jock Stein). მან უკვე 1951 წელს თავისი "რეინჯერსის" ქომაგთა ოჯახის რისხვა გამოიწვია, როდესაც სელტიკის მოთამაშე, მოგვიანებით კი კაპიტანი გახდა. 1965 წელს კი სტინმა მწვრთნელის თანამდებობა დაიკავა და მალევე უდიდეს წარმატებებს მიაღწია. 1965-1974 წლებში სელტიკმა ზედიზედ 9 ეროვნული ჩემპიონატი მოიგო, 7 ეროვნული თასი, და 6 ლიგის თასი. 1967 წელს კი გუნდმა ყველა ეროვნულ პრიზთან ერთად მსოფლიო ფეხბურთის ყველაზე პრესტიჟული ტურნირიც, უეფა-ს ჩემპიონთა თასი მოიგო, როდესაც ქალაქ ლისაბონში უდიდესი სენსაცია მოახდინა, და მილანის "ინტერი" 2:1 დაამარცხა. სელტიკი პირველი ბრიტანული კლუბია, რომელმაც ამ ტურნირში იმარჯვა, და ყველა ის ფეხბურთელი, ვინც ფინალში ითამაშა, "სელტიკ პარკის" მიმდებარე რაიონში იყო დაბადებული. სელტიკის გულშემატკივრები მათ "ლისაბონის ლომებს" (Lisbon Lions) უწოდებენ.^[7] 1970 წელს სელტიკი კვლავ გავიდა ჩემპიონთა თასის ფინალში. ნახევარფინალურ შეხვედრას ინგლისის ჩემპიონ "ლიდს იუნაიტედის" წინააღმდეგ "ჰამფდენ პარკის" ეროვნულ სტადიონზე გლაზგოში 133,961 მაყურებელი დაესწრო, რაც ევროთასების რეკორდია. სელტიკმა ლიდსი როგორც სახლში, ასევე სტუმრად დაამარცხა, და მილანის "სან სიროზე" როტერდამის "ფეიენოორდს" შეხვდა, მაგრამ ამჯერად, ფავორიტის როლში, მოულოდნელად 1:2 დამარცხდა დამატებით დროში.^[8] გუნდის რიგებს ამ წლებში განსაკუთრებით ჯიმი ჯონსტონი (Jimmy Johnstone) ამშვენებდა თავისი თამაშით, რომელიც 2002 წელს კლუბის ისტორიის საუკეთესო მოთამაშედ დასახელდა. გუნდის კაპიტანი კი ბილი მაკნილი (Billy McNeill) იყო, რომელმაც სელტიკის შემადგენლობაში 18 წელი და 790 თამაში ითამაშა, რაც კლუბის რეკორდია.

ბოლო წლები

სწორედ ბილი მაკნილმა აიღო სტინის წასვლის შემდეგ 1978 წელს გუნდის მწვრთნელობა თავის ხელში, და სამჯერ მოიგო ეროვნული ჩემპიონატი, სანამ ალექს ფერგიუსონის "აბერდინი" გახდებოდა შოტლანდიის ფეხბურთის წამყვანი ძალა. 1986 წელს სელტიკმა ბოლო ტურში მეტად დრამატულად მოიპოვა ჩემპიონობა 2 ბურთის სხვაობით, და თავის ასწლიან საიუბილეო 1988 წელშიც მაკნილის მეთაურობით ეროვნული ჩემპიონატისა და თასის "დუბლი" მოიპოვა. ამის შემდეგ, კლუბს მოედანზეც, და მოედნის გაღმაც, უდიდესი პრობლემები ჰქონდა. ჯოკ სტინის მიღწევა - ზედიზედ ცხრაჯერ მოგებული ჩემპიონობა - "რეინჯერსმა" გაიმეორა, და კლუბის ეს რეკორდი მხოლოდ ჰოლანდიელმა მწვრთნელმა ვიმ იანსენმა (Wim Jansen) "გადაარჩინა", როდესაც მან 1998 წელს სელტიკი კვლავ ეროვნული ჩემპიონი გახადა. 4 წლით ადრე, კანადელმა ბიზნესმენმა ფერგიუს მაკკანმა (Fergus McCann) კლუბი სრული ფინანსური გაბანკროტებისგან იხსნა. მაკკანმა აგრეთვე "სელტიკ პარკი" ბრიტანეთის ყველაზე დიდ თანამედროვე სტადიონად აქცია (ეს "ტიტული" მან კარდიფის "მილენიუმ სტედიუმის" 1999 წელს აშენებამდე შეინარჩუნა), მაგრამ მოედანზე "რეინჯერსის" დომინირება მაკკანმა დიდი ხნით ვერ შეაჩერა. ეს მხოლოდ ახალი საუკუნის დასაწყისში, ირლანდიელი მწვრთნელის, მარტინ ო'ნილის (Martin O'Neill) მოსვლის შემდეგ მოხდა.

ო'ნილის ხელმძღვანელობით, და შვედი თავდამსხმელის, ჰენრიკ ლარსონის (Henrik Larsson) ბრწყინვალე თამაშის მეშვეობით, სელტიკმა სამჯერ მოიპოვა ჩემპიონობა, ორჯერ კი იგი სეზონის ბოლო ტურში დათმო. ევროპის გრანდებთან მოპოვებული ბევრი შესანიშნავი გამარჯვების მიუხედავად, კლუბი ჩემპიონთა ლიგის ჯგუფურ სტადიას ვერ გასცდა, სამაგიეროდ კი 2003 წელს უეფა-ს თასის ფინალში გავიდა. ესპანეთის ქალაქ სევილიაში გუნდს 80 000 გულშემატკივარი გაჰყვა, მათი უმრავლესობა ბილეთის გარეშე. იქ სელტიკი დამატებით დროში ჟოზე მოურინიოს "პორტუსთან" 2:3 დამარცხდა, მათ ქომაგებს კი სამაგალითო მოქცევის შედეგად ფიფა-ს "ფეირ პლეი" (Fair Play) პრიზი მიენიჭათ.^[9] ჩემპიონთა ლიგის მეორე სტადიაზე სელტიკმა უკვე გორდონ სტრახანის (Gordon Strachan) მეთვალყურეობის ქვეშ მოახერხა გასვლა, 2007 და 2008 წელს. სტრახანმა აგრეთვე სამჯერ ზედიზედ მოიპოვა ეროვნული ჩემპიონობა - იგი ამჟამად კლუბის ბოლო მწვრთნელია, ვინც ამას მიაღწია. 2010 წლის მარტიდან გუნდით ყოფილი კაპიტანი, ირლანდიელი ნილ ლენონი (Neil Lennon) ხელმძღვანელობს.

გლაზგოს დერბი

"სელტიკისა" და "რეინჯერსის" დაპირისპირება ერთ-ერთი ყველაზე ძველი და ხშირად ნათამაშები დერბი არის. მისი განსაკუთრებული დაძაბულობა კი პოლიტიკური, რელიგიური და სოციალური ვითარებებით არის გამოწვეული. სელტიკი ირლანდიელი კათოლიკეების მიერ დაარსებული გუნდია, და მის გულშემატკივართა უმრავლესობა ისტორიულად სწორედ ამ ჯგუფს მიეკუთვნებოდა. რეინჯერსის იდენტიტეტი ადგილობრივ პროტესტანტულ საზოგადოებაში იყო დამყარებული. ამ ორ ჯგუფთა ცუდი დამოკიდებულებები ერთმანეთს შორის შოტლანდიასა და ირლანდიაში ფეხბურთის მოედანზეც ირეკლებოდა, სწორედ გლაზგოს დერბის სახით. რეინჯერსი დიდი ხანი საერთოდ არ ათამაშებდა კათოლიკეებს თავის კლუბში. ამავე დროს, პროტესტანტები ყოველთვის თამაშობდნენ სელტიკის რიგებში, და როგორც ლეგენდარული მწვრთნელი ჯოკ სტინი, ასევე ბევრი გამორჩეული მოთამაშე (კენი დალგლიში, დანიელ მაკგრეინი, "ლისაბონის ლომებთა" ნაწილი, და სხ.) ამ ჯგუფს მიეკუთვნებოდა. მეოცე საუკუნის მიწურულს ორივე კლუბი უფრო აქტიურად შეეცადა, სტადიონზე სექტანტობა მოესპო, და დღეისთვის მდგომარეობა ბევრად გაუმჯობესდა.

ტიტულები

უეფა-ს ჩემპიონთა თასი: 1 x
- 1967
  - 1970 ფინალისტი
შოტლანდიის ეროვნული ჩემპიონატი: 42 x
- 1893, 1894, 1896, 1898, 1905, 1906, 1907, 1908, 1909, 1910, 1914, 1915, 1916, 1917, 1919, 1922, 1926, 1936, 1938, 1954, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1979, 1981, 1982, 1986, 1988, 1998, 2001, 2002, 2004, 2006, 2007, 2008.
შოტლანდიის ეროვნული თასი: 35 x
- 1892, 1899, 1900, 1904, 1907, 1908, 1911, 1912, 1914, 1923, 1925, 1927, 1931, 1933, 1937, 1951, 1954, 1965, 1967, 1969, 1971, 1972, 1974, 1975, 1977, 1980, 1985, 1988, 1989, 1995, 2001, 2004, 2005, 2007, 2011.
შოტლანდიის ლიგის თასი: 14 x
- 1957, 1958, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1975, 1983, 1998, 2000, 2001, 2006, 2009.
უეფა-ს თასი
- 2003 ფინალისტი

შემადგენლობა

ნომერი	მოთამაშე	გუნდში მოვიდა	ბოლო კლუბი
მეკარეები
1	ფრეიზერ ფორსტერი	2010	ნიუკასლ იუნაიტედი
24	ლუკაშ ზალუშკა	2009	დანდი იუნაიტედი
47	დომინიკ სერვი	2008	მიჩიგან ბაქსი
მცველები
2	ადამ მეთიუსი	2011	კარდიფ სიტი
3	ემილიო იზაგირე	2010	მოტაგუა
4	ბადრ ელ კადური	2011	დინამო კიევი
5	დანიელ მაისტოროვიჩი	2010	აეკ ათენი
6	კელვინ უილსონი	2011	ნოტინგემ ფორესტი
11	ჩა დუ-რი	2010	ფრაიბურგი
12	მარკ უილსონი	2006	დანდი იუნაიტედი
21	ჩარლი მალგრიუ	2010	აბერდინი
22	გლენ ლუვენსი	2008	კარდიფ სიტი
25	ტომას რონიე	2010	სტაბეკი
45	ლიუის თოშნი	2011
ნახევარმცველები
8	სკოტ ბრაუნი (კაპიტანი)	2007	ჰიბერნიანი
15	კრის ქომონსი	2011	დარბი ქაუნთი
16	ჯო ლედლი	2010	კარდიფ სიტი
18	კი სუნგ-იონგი	2010	სეული
20	პატრიკ მაკკორტი	2008	დერი სიტი
30	პოლ სლეინი	2010	მოზერუელი
33	ბირამ კაიალი	2010	მაკაბი ჰაიფა
49	ჯეიმს ფორესტი	2009
56	ფილიპ ტვარჯიკი	2011
58	პატრიკ ტვარჯიკი	2011
67	ვიქტორ ვანიამა	2011	ბეერსხოტი
თავდამსხმელები
9	გეორგიოს სამარასი	2008	მანჩესტერ სიტი
10	ანტონი სტოუქსი	2010	ჰიბერნიანი
14	მოჰამედ ბანგურა	2011	აიკ
19	დარილ მერფი	2010	ბრონდბიუ
28	ჯეიმს კიტინგსი	2011
46	დილან მაკგიოხი	2011
88	გარი ჰუპერი	2010	სკანთორპი

მწვრთნელები

სქოლიო

[1] ttp://www.fifa.com/worldfootball/clubfootball/news/newsid=823367.html

[2] ttp://www.fifa.com/worldfootball/clubfootball/news/newsid=823367.html

[3] ttp://celticfc.net/home/about/briefHistory.aspx

[4] ttp://www.thecelticwiki.com/page/Budapest+Cup

[5] ttp://www.thecelticwiki.com/page/Empire+Exhibition+Cup

[6] ttp://www.thecelticwiki.com/page/Coronation+Cup

[7] ttp://celticfc.net/home/about/briefHistory.aspx

[8] ttp://celticfc.net/home/about/briefHistory.aspx

[9] ttp://www.fifa.com/newscentre/news/newsid=90249.html

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

@@ ხაზი 32: / ხაზი 32: @@
 გუნდს, რომელსაც თავიდანვე ჩინებული ფეხბურთელები გააჩნდა, მალე უფრო სერიოზული სპორტული მიზნები ჰქონდა, და 1893 წელს მან თავისი პირველი ეროვნული ჩემპიონობა მოიპოვა. მეოცე საუკუნის დასაწყისში კი სელტიკს შოტლანდიაში თანატოლი არ ჰყავდა, მან 1905-1919 წლებში კიდევ თერთმეტჯერ გაიმარჯვა შოტლადიის ჩემპიონატში, და აგრეთვე ექვსჯერ მოიპოვა ეროვნული თასი. 1922-1937 წლებში გუნდში თამაშობდა ბრიტანეთის საფეხბურთო ისტორიის ყველაზე გამორჩეული ბომბარდირი, ჯიმი მაკგრორი (Jimmy McGrory). ეროვნული ლიგის 408 თამაშში მას საოცარი 410 გოლი აქვს გატანილი, სულ მთლიანად ოფიციალურ თამაშებში კი - 550. ორივე ეს მონაცემი არა მხოლოდ [[შოტლანდია|შოტლანდიის]], არამედ მთელი [[ბრიტანეთი|ბრიტანეთის]] რეკორდს წარმოადგენს.<ref>http://www.fifa.com/worldfootball/clubfootball/news/newsid=823367.html</ref> მაკგრორი შემდეგ ოცი წლის განმავლობაში გუნდს წვრთნიდა, მაგრამ ეს პერიოდი (1945-1965) კლუბის ისტორიაში ყველაზე წარუმატებელი გამოდგა, და მან მხოლოდ ერთხელ, 1954 წელს, იმარჯვა ეროვნულ პირველობაზე. ამის მიუხედავად, 1957 წელს მაკგრორის გუნდმა ისტორიულ წარმატებას მიაღწია, როდესაც მან ლიგის თასის ფინალში "რეინჯერსი" 7-1 გაანადგურა, რაც აგრეთვე ბრიტანეთის ეროვნული თასების ფინალების რეკორდს წარმოადგენს.<ref>http://celticfc.net/home/about/briefHistory.aspx</ref>
-სელტიკი [[უეფა]]-ს ევროთასების დაარსებამდეც ხშირად გამოდიოდა საერთაშორისო ასპარეზზე, და მას რამოდენიმე პრესტიჟული ტურნირი, როგორც 1914 წლის "ბუდაპეშტის თასი",<ref>http://www.thecelticwiki.com/page/Budapest+Cup</ref> 1938 წლის "იმპერიის თასი",<ref>http://www.thecelticwiki.com/page/Empire+Exhibition+Cup</ref> და 1953 წლის "დაგვირგვინების თასი" აქვს მოგებული, სადაც მან [[ინგლისი|ინგლისის]] წამყვან გუნდებს სძლია.<ref>http://www.thecelticwiki.com/page/Coronation+Cup</ref> ევროპის კონტინენტზე კი სელტიკმა უფრო გვიან, სწორედ ევროთასების მეშვეობით მოიპოვა თავისი დიდი სახელი.
+სელტიკი [[უეფა]]-ს ევროთასების დაარსებამდეც ხშირად გამოდიოდა საერთაშორისო ასპარეზზე, და მას რამდენიმე პრესტიჟული ტურნირი, როგორც 1914 წლის "ბუდაპეშტის თასი",<ref>http://www.thecelticwiki.com/page/Budapest+Cup</ref> 1938 წლის "იმპერიის თასი",<ref>http://www.thecelticwiki.com/page/Empire+Exhibition+Cup</ref> და 1953 წლის "დაგვირგვინების თასი" აქვს მოგებული, სადაც მან [[ინგლისი|ინგლისის]] წამყვან გუნდებს სძლია.<ref>http://www.thecelticwiki.com/page/Coronation+Cup</ref> ევროპის კონტინენტზე კი სელტიკმა უფრო გვიან, სწორედ ევროთასების მეშვეობით მოიპოვა თავისი დიდი სახელი.
 === "ოქროს ხანა"  ===