ნიკოლოზ თბილელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა

[შეუმოწმებელი ვერსია]

← წინა ცვლილება შემდეგი ცვლილება →

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

ვიზუალურივიკიტექსტი

შიდახაზური

20:52, 8 აპრილი 2011-ის ვერსია

ნიკოლოზ თბილელი (დ. 1672, სოფ. ტანძია — გ. 1732, მოსკოვი), ქართველი სახელმწიფო და სასულიერო მოღვაწე, მწერალი.

დაიბადა ქართლის მდივანბეგის ვახტანგ ორბელიანის ოჯახში. მალე ჩაება პოლიტიკურ-სახელმწიფოებრივ ცხოვრებაში. ქართლის სამეფო ტახტისათვის გაჩაღებულ ბრძოლაში მხარს უჭერდა გიორგი XI-ს. XVII საუკუნის დამლევიდან მოღვაწეობდა სასულიერო ასპარეზზე. 1715 მიიღო რუისის ეპარქია. 1724-იდან რუსეთში გაჰყვა ვახტანგ VI-ს. 1726 მოსკოვში მიიღო თბილისის მიტროპოლიტობა.

ნიკოლოზ თბილელი ეწეოდა მრავალმხრივ (დოგმატიკა, ლიტურგიკა, პოეზია, ასტრონომია და სხვა) კულტურულ-ლიტერატურულ და სამეცნიერო საქმიანობას. მისი რედაქტირებულია არჩილ II-ის მიერ რუსულიდან თარგმნილი პეტრე მოგილას თხზულება "აღსარება მართლისა სარწმუნოებისა".

ნიკოლოზ თბილელს ეკუთვნის საგალობლები, იამბიკოები და სხვა. იგი იღვწოდა ძველი ხელნაწერების აღდგენა-გამრავლებისათვის. აქტიურად თანამშრომლობდა თბილისის სტამბაში. მისი უშუალო მონაწილეობით გამოქვეყნდა სახარება (1709), სამოციქულო (1709), ლოცვანი (1710) და სხვა.

ლიტერატურა

მენაბდე ლ., ქსე, ტ. 7, გვ. 433, თბ., 1984

@@ ხაზი 1: / ხაზი 1: @@
-'''ნიკოლოზ თბილელი''' (დ. [[1672]], სოფ. [[ტანძია]] ― გ. [[1732]], [[მოსკოვი]]), ქართველი სახელმწიფო და სასულიერო მოღვაწე, მწერალი.
+'''ნიკოლოზ თბილელი''' (დ. [[1672]], სოფ. [[ტანძია]] — გ. [[1732]], [[მოსკოვი]]), ქართველი სახელმწიფო და სასულიერო მოღვაწე, მწერალი.
 დაიბადა ქართლის [[მდივანბეგი|მდივანბეგის]] [[ორბელიანი, ვახტანგ ყაფლანის ძე|ვახტანგ ორბელიანის]] ოჯახში. მალე ჩაება პოლიტიკურ-სახელმწიფოებრივ ცხოვრებაში. ქართლის სამეფო ტახტისათვის გაჩაღებულ ბრძოლაში მხარს უჭერდა [[გიორგი XI|გიორგი XI-ს]]. XVII საუკუნის დამლევიდან მოღვაწეობდა სასულიერო ასპარეზზე. [[1715]] მიიღო რუისის ეპარქია. [[1724]]-იდან რუსეთში გაჰყვა [[ვახტანგ VI|ვახტანგ VI-ს.]] [[1726]] მოსკოვში მიიღო თბილისის მიტროპოლიტობა.
@@ ხაზი 6: / ხაზი 6: @@
 ნიკოლოზ თბილელს ეკუთვნის საგალობლები, იამბიკოები და სხვა. იგი იღვწოდა ძველი ხელნაწერების აღდგენა-გამრავლებისათვის. აქტიურად თანამშრომლობდა თბილისის სტამბაში. მისი უშუალო მონაწილეობით გამოქვეყნდა სახარება (1709), სამოციქულო (1709), ლოცვანი (1710) და სხვა.
+==ლიტერატურა==
+*''მენაბდე ლ.,'' ქსე, ტ. 7, გვ. 433, თბ., 1984
 [[კატეგორია:ქართველები]]
 [[კატეგორია:ქართველი საეკლესიო მოღვაწეები]]