სამძივრები: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
მ -თ:წყარო; +ლიტერატურა |
||
ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
⚫ | |||
{{წყარო|სტატია}} |
|||
⚫ | არსებობს მოსაზრება, რომ სამძივრების გვარისაგან წარმოდგება [[თორელები]]ს ფეოდალური საგვარეულო. XII საუკუნის 80-იანი წლებში სამძივრები დამოყვრებიან სამცხის დიდებულებს — [[ჯაყელები|ჯაყელებს]]. [[კრავაი ჯაყელი]] ცოლად შეურთავს ერთ-ერთ სამძივარს. სამძივრები როგორც ჩანს, ჯაყელებთან ერთად, მიემხრნენ აჯანყებულ [[გიორგი რუსი|იური ანდრიას ძეს]]; აჯანყების დამარცხების შემდეგ კი ისინი ამ აჯანყებაში მონაწილე [[გუზანი|გუზან]] ტაოსკარელთან ერთად გაიქცნენ შაჰარმენთან ([[ხლათი]]ს მმართველი). [[XIII საუკუნე|XIII საუკუნის]] შუა წლებში სამძივრები კვლავ ჩანან სამცხეში. ერთ-ერთი სამძივარი შებრძოლებია [[აბაღა-ხანი]]ს წინააღმდეგ აჯანყებულ მონღოლ უფლისწულს [[თეგუდარი|თეგუდარს]], რომელიც [[იმერეთი|ლიხთ-იმერეთიდან]] (სადაც დავით ნარინი იყო შეხიზნული) გადმოსულა [[სამცხე-ჯავახეთი]]ს დასარბევად. [[სამცხე-საათაბაგო]]ს თავადების [[XVI საუკუნე|XVI საუკუნის]] ნუსხაში მოხსენიებულია, როგორც სამცხის გადაშენებული ფეოდალური საგვარეულო, რომელთა მამული ამ დროს ეპყრა გოგიბაშვილს. |
||
⚫ | |||
==ლიტერატურა== |
|||
⚫ | არსებობს მოსაზრება, რომ სამძივრების გვარისაგან წარმოდგება [[თორელები]]ს ფეოდალური საგვარეულო. XII საუკუნის 80-იანი წლებში სამძივრები დამოყვრებიან სამცხის დიდებულებს |
||
*{{ქსე2|IX|49}} |
|||
[[კატეგორია:საქართველოს ფეოდალური საგვარეულოები]] |
[[კატეგორია:საქართველოს ფეოდალური საგვარეულოები]] |
03:22, 5 თებერვალი 2011-ის ვერსია
სამძივრები — საქართველოს დიდი ფეოდალური საგვარეულო XII-XIV საუკუნეებში. სახელწოდება მომდინარეობს მათი მამულის — სამძივრის ხევის (სამცხე) სახელისაგან.
არსებობს მოსაზრება, რომ სამძივრების გვარისაგან წარმოდგება თორელების ფეოდალური საგვარეულო. XII საუკუნის 80-იანი წლებში სამძივრები დამოყვრებიან სამცხის დიდებულებს — ჯაყელებს. კრავაი ჯაყელი ცოლად შეურთავს ერთ-ერთ სამძივარს. სამძივრები როგორც ჩანს, ჯაყელებთან ერთად, მიემხრნენ აჯანყებულ იური ანდრიას ძეს; აჯანყების დამარცხების შემდეგ კი ისინი ამ აჯანყებაში მონაწილე გუზან ტაოსკარელთან ერთად გაიქცნენ შაჰარმენთან (ხლათის მმართველი). XIII საუკუნის შუა წლებში სამძივრები კვლავ ჩანან სამცხეში. ერთ-ერთი სამძივარი შებრძოლებია აბაღა-ხანის წინააღმდეგ აჯანყებულ მონღოლ უფლისწულს თეგუდარს, რომელიც ლიხთ-იმერეთიდან (სადაც დავით ნარინი იყო შეხიზნული) გადმოსულა სამცხე-ჯავახეთის დასარბევად. სამცხე-საათაბაგოს თავადების XVI საუკუნის ნუსხაში მოხსენიებულია, როგორც სამცხის გადაშენებული ფეოდალური საგვარეულო, რომელთა მამული ამ დროს ეპყრა გოგიბაშვილს.
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. IX, თბ., 1985. — გვ. 49.