სოლომონ მეფე

სოლომონ მეფის ხატი

სოლომონი (ძვ. ებრ. შლომო) (ებრ.: שְׁלֹמֹה, ტიბერ. Šəlōmōh; არაბ.: سليمان, სულეიმანი; "მშვიდობა") (გ. დაახლოებით ძვ. 928), ისრაელის სამეფოს მეფე ძვ. წ. 965 - ძვ. წ. 928. დავითის ძე და თანამმართველი ძვ. წ. 967- ძვ. წ. 965.

იყო ფიგურა აღწერილი ახლო აღმოსავლეთის მანუსკრიპტებში, როგორც იმპერიის ბრძენი მმართველი, რომელიც დაახ. ძვ. წ. 1000 წელს ცხოვრობდა. სახელები "შელომო" და "სოლომონი" მისი ცხოვრების ბიბლიურ აღწერასთან არის დაკავშირებული.

ძველ აღთქმაში მას ასევე იედიდაჰს უწოდებენ და აღწერენ, როგორც ისრაელის გაერთიანებული სამეფოს მესამე მეფეს, ჩრდილოეთ ისრაელის სამეფოდ და იუედის სამხრეთ სამეფოდ გაყოფამდე. გაყოფის შემდეგ იუდესის მეფეები ჩამომავლობით სოლომონის გვარის იყვნენ.

სოლომონი იყო იერუსალიმის პირველი ტაძრის ამშენებელი, რომელსაც ასევე სოლომონის ტაძარსაც უწოდებენ. ის ცნობილი იყო განსაკუთრებული სიბრძნით, სიმდიდრითა და სიძლიერით, თუმცა მასვე ჰკიცხავდნენ გვიანდელ ასაკში შედარებითი პაციფიზმისთვის, უფლებას აძლევდა რა მის მოქცეულ ცოლებს სხვა ღმერთებიც ერწმუნათ. სოლომონი მრავალი გვიანდელი ლეგენდის გმირია.

• 
  სოლომონის სასამართლო (ინგობერტუს, დაახ. 880)
• 
  გაერთიანებული მონაქია სოლომონის მმართველობით