სემიტური ენები: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ბოტის დამატება: fa, hy, is, li, sr, stq
ბოტის დამატება: eu:Semitar hizkuntzak
ხაზი 42: ხაზი 42:
[[es:Lenguas semíticas]]
[[es:Lenguas semíticas]]
[[et:Semi keeled]]
[[et:Semi keeled]]
[[eu:Semitar hizkuntzak]]
[[fa:زبان‌های سامی]]
[[fa:زبان‌های سامی]]
[[fi:Seemiläiset kielet]]
[[fi:Seemiläiset kielet]]

20:40, 28 იანვარი 2010-ის ვერსია

სემიტური ენები - აზიისა და აფრიკის კონტინენტზე გავრცელებული მონათესავე ენები, რომელთა ფიქსირებული ისტორია 6 ათას წელს მოიცავს. სემიტურ ენებს ყოფენ აღმოსავლურ (აქადური — მესოპოტამიაში) და დასავლურ შტოებად. დასავლური თავის მხრივ იყოფა ჩრდილოურ სემიტურად (ამორეული, უგარითული, არამეული, ებრაული, მოაბური, ფინიკიური), რომლებიც სირია-პალესტინაშია გავრცელებული, და სამხრეთულ სემიტურად (არაბული, ეთიოპიური), რომლებიც არაბეთის ნახევარკუნძულსა და აფრიკის კონტინენტზეა გავრცელებული. დროთა განმავლობაში ხმარებიდან გამოდიოდნენ ცალკეული სემიტური ენები, ან ამა თუ იმ ენის გარკვეული დიალექტები. დღეს ცოცხალ ენებად აღარ ითვლება აქადური, ამორეული, ფინიკიური და უგარითული, არამეულისა და ეთიოპიურის მთელი რიგი ლიტერატურული დიალექტები, მათ შორის კლასიკური კლასიკური სირიული, მანდეური, გეეზი. XX საუკუნის 20-იან წლებამდე არსებობდა თვალსაზრისი, რომ სემიტური ენები ქმნიან ერთ ენობრივ ოჯახს, რომელიც ხასიათდება მორფოლოგიური თუ სინტაქსური სტრუქტურის საერთო ტიპით, ბგერათა შესატყვისობის მკაცრი კანონზომიერებით. შემდგომში მას დაუპირისპირდა მოსაზრება სემიტური და ე.წ. ქამიტური ენების გენეტიკური ერთიანობის შესახებ.

იხილე აგრეთვე

რესურსები ინტერნეტში

ლიტერატურა

  • მეფარიშვილი, მარინა: სემიტური ენების ისტორიული გრამატიკა / მარინა მეფარიშვილი ; [რედ. მარიამ ჩაჩიბაია] - თბ. : უნივერსალი, 2008 - ნაწ. 1 : ფონეტიკა, ფონოლოგია : სალექციო კურსი - , 2008. ISBN 978-9941-12-157-9 : [ფ.ა.]