შინაარსზე გადასვლა

ლუდვიგ კვიდე

სტატიის შეუმოწმებელი ვერსია
მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია


ლუდვიგ კვიდე (გერმ. Ludwig Quidde დ. 23 მარტი,1858, ბრემენის თავისუფალი ქალაქი – გ. 4 მარტი,1941) – გერმანელი პოლიტიკოსი

ლუდვიგ კვიდე
გერმ. Ludwig Quidde
დაბადების თარიღი 23 მარტი, 1858(1858-03-23)[1] [2] [3] [4] [5] [6]
დაბადების ადგილი ბრემენი
გარდაცვალების თარიღი 5 მარტი, 1941(1941-03-05)[1] [2] (82 წლის)
გარდაცვალების ადგილი ჟენევა[1]
მოქალაქეობა გერმანიის იმპერია
განათლება გეტინგენის უნივერსიტეტი
სამეცნიერო ხარისხი ფილოსოფიის მეცნიერებათა დოქტორი
ჯილდოები ნობელის პრემიის ლაურეატები მშვიდობის განმტკიცებაში[7] [8]

და პაციფისტი, რომელიც დღეს ძირითადად ახსოვთ გერმანიის იმპერატორის ვილჰელმ II- ის მკაცრი კრიტიკით. კვიდეს ხანგრძლივმა კარიერამ მოიცვა გერმანიის ისტორიის ოთხი განსხვავებული პერიოდი: ბისმარკის პერიოდი (1890 წლამდე); გერმანიის იმპერია ვილჰელმ II– ის დროს (1888–1918); ვაიმარის რესპუბლიკა (1918 – 1933); და ბოლოს, ნაცისტური გერმანია . 1927 წელს მას მიენიჭა ნობელის პრემია .

ბიოგრაფია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

კვიდე მდიდარი ბურჟუაზიელი ვაჭრის ოჯახში დაიბადა, გაიზარდა ბრემენში, კითხულობდა ისტორიას და ასევე ჩაერთო გერმანიის სამშვიდობო საზოგადოების ( Deutsche Friedensgesellschaft ) საქმიანობაში. ახალგაზრდობაში იგი უკვე ეწინააღმდეგებოდა ბისმარკის პოლიტიკას. 1881 წელს მიიღო დოქტორის ხარისხი გოტინგენის უნივერსიტეტში . 1894 წელს კვიდემ გამოაქვეყნა 17 გვერდიანი პამფლეტი სახელწოდებით კალიგულა. Eine Studie über römischen Caesarenwahnsinn ( კალიგულა: იმპერიული სიგიჟის შესწავლა ). იგი 79 სქოლიოს შეიცავს, მოკლე ნარკვევი ეხება ძვ.წ. 1-ლი საუკუნის რომის იმპერიას . ამასთან, კვიდემ პარალელი გაავლო რომის იმპერატორ კალიგულასა და ვილჰელმ II- ს შორის, სადაც ორივე მმართველს მეგალომანიაში ადანაშაულებს. ავტორი დაჟინებით მოითხოვდა პამფლეტის გამოქვეყნებას მისი ნამდვილი სახელით, რამაც დაასრულა მისი აკადემიური კარიერა ისტორიკოსად, თუმცა, პერიოდული მოკლე მიმოხილვით განმარტა პარალელები, რომლებიც სხვაგვარად შეიძლება შეუმჩნეველი ყოფილიყო. მას შემდეგ, რაც მან დამამცირებლად შეაფასა ვილჰელმ I- ის, გერმანიის იმპერატორის,1871 წლიდან 1888 წლამდე, პატივსაცემად დამზადებული ახალი მედალი,ის დაადანაშაულეს კრიმინალში და მიუსაჯეს სამი თვით პატიმრობა სტადელჰაიმის ციხეში .

პირველი მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ, კვიდე, ისევე როგორც სხვა გერმანელთა უმეტესობა, მტკიცედ დაუპირისპირდა ვერსალის საზავო ხელშეკრულებას, მაგრამ გარკვეული მიზეზების გამო, გერმანელ მილიტარისტებს სძულდათ გერმანიის შეიარაღებული ძალების დაწესებული უზარმაზარი შეზღუდვები და მოსალოდნელი ეკონომიკური კატასტროფა, რაც გამოიწვევდა გადასახადების ზრდას. კვიდე და სხვა გერმანელი პაციფისტები იმედოვნებდნენ, რომ აშშ-ს პრეზიდენტი ვუდრო ვილსონი გაიმარჯვებდა,რადგან ასეთი მძიმე პირობები უკვე თესავს ახალ ომს.

უკანასკნელი წლები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

როდესაც ჰიტლერი ხელისუფლებაში მოვიდა 1933 წელს, კვიდე გაიქცა შვეიცარიაში, საბოლოოდ კი საცხოვრებლად ჟენევაში დასახლდა. იგი მთელი ცხოვრება ოპტიმისტი იყო. 76 წლის ასაკში მან გამოაქვეყნა თავისი ესე "Landfriede und Weltfriede" (1934) იმ დროს, როდესაც მილიტარიზმი კვლავ წამოიწია, თვლიდა, რომ თანამედროვე ტექნოლოგია შესაძლოა ომის თავიდან აცილების მთავარ ფაქტორად იქცეს.

ლუდვიგ კვიდე გარდაიცვალა შვეიცარიაში, გადასახლებაში, 1941 წელს, 82 წლის ასაკში.

იხილეთ აგრეთვე

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლიტერატურა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  • Quidde, Ludwig, Caligula: Eine Studie über römischen Cäsarenwahnsinn. Leipzig, Wilhelm Friedrich, 1894.
  • Quidde, Ludwig, Der erste Schritt zur Weltabrüstung. Berlin, Hensel, 1927.
  • Quidde, Ludwig, «European Militarism before the War», in World Tomorrow, 9 (October, 1926) 161-162.
  • Quidde, Ludwig, «The Future of Germany», in Living Age, 321 (April 5, 1924) 635-638.
  • Quidde, Ludwig, «Recollections of a Stutterer», in Living Age, 328 (February 13, 1926) 360-363.
  • Quidde, Ludwig, «Shall There Be a Germany Irredenta?», in Living Age, 302 (September 6, 1919) 583-585.
  • Taube, Utz-Friedebert, Ludwig Quidde: Ein Beitrag zur Geschichte des demokratischen Gedankens in Deutschland. Kallmünz über Regensburg, Lassleben, 1963. Contains complete bibliographies: of Quidde’s articles and pamphlets, pp. 188-201; of all articles for and against Quidde’s Caligula, pp. 201-203; of secondary materials, pp. 203-216.
  • Wehberg, Hans, ed., Ludwig Quidde: Ein deutscher Demokrat und Vorkämpfer der Völkersverständigung. Offenbach am Main, Bollwerk, 1948.

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Deutsche Nationalbibliothek Record #11874318X // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
  2. ↑ 2.0 2.1 Bibliothèque nationale de France BnF authorities: პლატფორმა ღია მონაცემები — 2011.
  3. ↑ SNAC — 2010.
  4. ↑ ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
  5. ↑ Historische Lexikon der Schweiz, Dictionnaire historique de la Suisse, Dizionario storico della Svizzera — Bern: 1998.
  6. ↑ Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 გვრ.
  7. ↑ http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1927/
  8. ↑ https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/
ხ • გ • რ
1901-1925

ანრი დიუნანი და ფრედერიკ პასი (1901) · ელი დიუკომენი და შარლ ალბერ გობა (1902) · უილიამ რანდალ კრიმერი (1903) · საერთაშორისო სამართლის ინსტიტუტი (1904) · ბერტა ფონ ზუტნერი (1905) · თეოდორ რუზველტი (1906) · ერნესტო თეოდორო მონეტა და ლუი რენო (1907) · კლას არნოლდსონი და ფრედერიკ ბაიერი (1908) · ოგიუსტ ბერნარი და პოლ კონსტანი (1909) · მშვიდობის საერთაშორისო ბიურო (1910) · ტობიას ასერი და ალფრედ ფრიდი (1911) · ელიუ რუთი (1912) · ანრი ლაფონტენი (1913) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1917) · ვუდრო უილსონი (1919) · ლეონ ბურჟუა (1920) · კარლ ბრანტინგი და კრისტიან ლანგე (1921) · ფრიტიოფ ნანსენი (1922) · ოსტინ ჩემბერლენი და ჩარლზ დეივისი (1925)

1926–1950

არისტიდ ბრიანი და გუსტავ შტრეზემანი (1926) · ფერდინანდ ბიუისონი და ლუდვიგ კვიდე (1927) · ფრენკ ბილინგს კელოგი (1929) · ნათან სედერბლუმი (1930) · ჯეინ ადამსი და ნიკოლას მიურეი ბატლერი (1931) · რალფ ნორმან ენჯელი (1933) · ართურ ჰენდერსონი (1934) · კარლ ფონ ოსეცკი (1935) · კარლოს საავედრა ლამასი (1936) · რობერტ სესილი (1937) · ნანსენის საერთაშორისო ორგანიზაცია ლტოლვილთა საქმეებში (1938) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო კომიტეტი (1944) · კორდელ ჰალი (1945) · ემილი გრინ ბოლჩი და ჯონ მოტი (1946) · მეგობართა საბჭო საზოგადოების სამსახურში და ამერიკის მეგობართა კომიტეტი საზოგადოების სამსახურში (1947) · ჯონ ბოიდ ორი (1949) · რალფ ბანჩი (1950)

1951–1975

ლეონ ჟუო (1951) · ალბერტ შვეიცერი (1952) · ჯორჯ მარშალი (1953) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1954) · ლესტერ პირსონი (1957) · დომინიკ პირი (1958) · ფილიპ ნოელ-ბეიკერი (1959) · ალბერტ ლუთული (1960) · დაგ ჰამარშელდი (1961) · ლაინუს პოლინგი (1962) · წითელი ჯვრისა და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო მოძრაობა და წითელი ჯვრის ლიგა (1963) · მარტინ ლუთერ კინგი (1964) · გაეროს ბავშვთა ფონდი (1965) · რენე კასინი (1968) · შრომის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1969) · ნორმან ბორლოუგი (1970) · ვილი ბრანდტი (1971) · ჰენრი კისინჯერი და ლე დიკ თხო (ჯილდო უარყო) (1973) · შონ მაკბრაიდი და ეისაკუ სატო (1974) · ანდრია სახაროვი (1975)

1976–2000

ბეტი უილიამსი და მეირიდ კორიგანი (1976) · საერთაშორისო ამნისტია (1977) · ანვარ ალ-სადათი და მენახემ ბეგინი (1978) · დედა ტერეზა (1979) · ადოლფო პერეს ესკიველი (1980) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1981) · ალვა მიურდალი და ალფონსო გარსია რობლესი (1982) · ლეხ ვალენსა (1983) · დეზმონდ ტუტუ (1984) · მსოფლიოს ექიმები ბირთვული ომის წინააღმდეგ (1985) · ელი ვიზელი (1986) · ოსკარ არიას სანჩესი (1987) · გაეროს სამშვიდობო ძალები (1988) · XIV დალაი ლამა (1989) · მიხეილ გორბაჩოვი (1990) · აუნ სან სუ ჩი (1991) · რიგობერტა მენჩუ (1992) · ნელსონ მანდელა და ფრედერიკ დე კლერკი (1993) · შიმონ პერესი, იცხაკ რაბინი და იასირ არაფატი (1994) · პაგუოშის კონფერენციები და იოსებ როტბლატი (1995) · კარლუშ ბელუ და ჟოზე რამუშ-ორტა (1996) · საერთაშორისო მოძრაობა ქვეითსაწინააღმდეგო ნაღმების აკრძალვის შესახებ და ჯოდი უილიამსი (1997) · ჯონ ჰიუმი და დევიდ ტრიმბლი (1998) · ექიმები საზღვრებს გარეშე (1999) · კიმ დე ჯუნი (2000)

2001–დღემდე

კოფი ანანი და გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია (2001) · ჯიმი კარტერი (2002) · შირინ ებადი (2003) · ვანგარი მაატაი (2004) · მოჰამედ ალ-ბარადეი და ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტო (2005) · მუჰამედ იუნუსი და გრამინ ბანკი (2006) · ალბერტ გორი და კლიმატის ცვლილების სამთავრობათშორისო ექსპერტთა ჯგუფი (2007) · მარტი აჰტისაარი (2008) · ბარაკ ობამა (2009) · ლიუ სიაობო (2010) · ელენ ჯონსონ-სირლიფი, ლეიმა გბოვი და ტავაკულ კარმანი (2011) · ევროკავშირი (2012) · ქიმიური იარაღის აკრძალვის ორგანიზაცია (2013) · მალალა იუსაფზაი და კაილაშ სატიართი (2014) · ტუნისის ეროვნული დიალოგის კვარტეტი (2015) · ხუან მანუელ სანტოსი (2016) · ბირთვული იარაღის განადგურების კამპანია (2017) · დენი მუკვეგე და ნადია მურადი (2018) · აბი აჰმედი (2019) · მსოფლიო სასურსათო პროგრამა (2020) · მარია რესა და დიმიტრი მურატოვი (2021) · ალეს ბიალიაცკი, მემორიალი და სამოქალაქო თავისუფლების ცენტრი (2022) · ნარგიზ მოჰამადი (2023) · ნიჰონ ჰიდანკიო (2024)

ხ • გ • რ
← 1927 წლის ნობელის პრემიის ლაურეატები →
ფიზიოლოგია
და მედიცინა
ფიზიკა
ქიმია
ლიტერატურა
მშვიდობა
ეკონომიკა
  • გაიცემა 1969 წლიდან.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ლუდვიგ_კვიდე“-დან