ივანე ბაგრამიანი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ბაგრამიანი (მრავალმნიშვნელოვანი).
ივანე ბაგრამიანი, 1916 წ.

ჰოვანეს ხაჩატური ბაღრამიანი (სომხ. Հովհաննես Խաչատուրի Բաղրամյան; რუსიფიცირებული ვერსია: Иван Христофорович Баграмян ივანე ქრისტეფორეს ძე ბაგრამიანი) (დ. 2 დეკემბერი [ძვ. სტ. 20 ნოემბერი], 1897, განჯა, ელისავეტპოლის გუბერნია, რუსეთის იმპერია — გ 21 სექტემბერი, 1982, მოსკოვი, სსრკ) — სომეხი საბჭოთა სახელმწიფო და სამხედრო მოღვაწე, საბჭოთა კავშირის მარშალი (11.03.1955), საბჭოთა კავშირის გმირი (29.07.1944), სკკპ-ის წევრი 1941 წლიდან. სკკპ ცენტრალური კომიტეტის წევრობის კანდიდატი (1952) სკკპ ცკ-ის წევრი, სსრკ II-IX მოწვევების უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი (1961-დან)

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1915 წელს დაიწყო სამსახური დაიწყო რუსეთის იმპერიის არმიაში. 1917 წელს დაამთავრა პრაპორშჩიკების სკოლა. 1920 წელს მოხალისედ წავიდა წითელ არმიაში. მონაწილეობდა რუსეთის სამოქალაქო ომში. 1934 წელს დაამთავრა ფრუნზეს სახელობის სამხედრო აკადემია, ხოლო 1938 წელს გენშტაბის აკადემია. 1940 წელს დაინიშნა არმიისა და ოლქის შტაბის ოპერატიული განყოფილების უფროსად. 1941 წელს გადაყვანილ იქნა სამხრეთ-დასავლეთ ფრონტის შტაბის ოპერატიული განყოფილების უფროსის თანამდებობაზე. 1942 წლის ივლისიდან სარდლობდა არმიას. 1943 წლის ნოემბერში დაინიშნა ბალტიისპირეთის I ფრონტის ჯარების სარდლად. 1945 წლის აპრილში დაინიშნა ბელორუსიის III ფრონტის ჯარების სარდლად. 1954 წლიდან იყო სსრკ-ის თავდაცვის სამინისტროს მთავარი ინსპექტორი და თავდაცვის მინისტრის მოადგილე. 1956-1958 წლებში იყო გენერალური შტაბის სამხედრო აკადემიის უფროსი. 1958 წლიდან თავდაცვის მინისტრის მოადგილე და შეიარაღებული ძალების ზურგის უფროსი. 1968 წლიდან იყო გენერალ-ინსპექტორთა ჯგუფის გენერალ-ინსპექტორი.

ჯილდოები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

საბჭოთა ჯილდოები
საბჭოთა კავშირის გმირი, ორგზის (29 ივლისი 1944 და 1 დეკემბერი 1977)
ლენინის ორდენი, შვიდგზის (29 ივლისი 1944, 6 ნოემბერი 1945, 1 დეკემბერი 1947, 2 დეკემბერი 1957, 2 დეკემბერი 1967, 1 დეკემბერი 1972, 1 დეკემბერი 1977)
ოქტომბრის რევოლუციის ორდენი (22 თებერვალი 1968)
წითელი დროშის ორდენი, სამგზის (6 ნოემბერი 1941, 30 ნოემბერი 1944, 17 მაისი 1951)
სუვოროვის ორდენი, პირველი კლასი, ორგზის (27 აგვისტო 1943, 19 აპრილი 1945)
კუტუზოვის ორდენი, პირველი კლასი (9 აპრილი 1943)
ორდენი "სამშობლოსათვის სსრკ-ის შეიარაღებულ ძალებში სამსახურისათვის", მე-3 კლასი (30 აპრილი 1975)
ორდენი „საბჭოთა შეიარაღებული ძალების ვეტერანი“
ორდენი „კიევის დაცვისთვის“
ორდენი „კონიგსბერგის აღებისთვის“
ორდენი „იაპონიაზე გამარჯვებისთვის“
ორდენი „1941-1945 წლების დიდ სამამულო ომში გემარნიაზე გამარჯვებისთვის“
„1941-1945 წლების დიდ სამამულო ომში გამარჯვების ოცი წლისთავის“ საიუბილეიო ორდენი
„1941-1945 წლების დიდ სამამულო ომში გამარჯვების ოცდაათი წლისთავის“ საიუბილეიო ორდენი
საიუბილეიო ორდენი "მუშურ-გლეხური წითელი არმიის XX წელი"
"საბჭოთა წითელი არმიის და ფლოტის 30 წლის" საიუბილეიო ორდენი
"საბჭოთა კავშირის შეიარაღებული ძალების 40 წლის" საიუბილეიო ორდენი
"საბჭოთა კავშირის შეიარაღებული ძალების 50 წლის" საიუბილეიო ორდენი
"საბჭოთა კავშირის შეიარაღებული ძალების 60 წლის" საიუბილეიო ორდენი
"ლენინის დაბადების 100 წლის აღნიშვნის" საიუბილეო ორდენი
კიევის 1500 წლის საიუბილეიო ორდენი

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 127.
  • Erickson, John. The Road to Stalingrad: Stalin's War with Germany, Volume One. New Haven, Connecticut: Yale University Press, 1999.
  • Erickson, John. The Road to Berlin: Stalin's War with Germany, Volume Two. New Haven, Connecticut: Yale University Press, 1999.
  • Grigorenko, Pyotr. Memoirs. New York: W. W. Norton, 1982.