2С7
| 2S7 | |
|---|---|
 სანქტ-პეტერბურგის მუზეუმში | |
| მოდიფიკაცია | |
| საბრძოლო წონა, ტ | 46 |
| ეკიპაჟი, კაცი | 7 ადამიანი |
| ისტორია | |
| გამოშვების წელი(წლები) | 1976-1983 |
| ექსპლუატაციის წელი(წლები) | დღემდე |
| გამოშვების რაოდენობა | 300 |
| ძირითადი ოპერატორები |
 რუსეთი უკრაინა ბელარუსი |
| ზომები | |
| კორპუსის სიგანე, მმ | 3,38 |
| სიმაღლე, მმ | 3 |
| ჯავშანი | |
| ჯავშნის ტიპი | 10მმ მსუბუქი ჯავშანი |
| შეიარაღება | |
| ტყვიამფრქვევები | 1 х 12,7-მმ НСВТ |
| სხვა შეიარაღება | 203მმ 2А44 მაქს.სიშორე სტანდარტული ჭურვით 37,500 |
| მობილურობა | |
| ძრავის ტიპი | 12 ცილინდრიანი А-24-1/В-24-1 |
| ძრავის სიმძლავრე, ც.ძ. | 840 |
| გადაადგილების სიჩქარე ტრასაზე, კმ/სთ | 40 |
| ტრასაზე გადაადგილების მარაგი, კმ | 500 |
2S7 PION — 1977 წლიდან 1983 წლამდე საბჭოთა კავშირში სერიულად წარმოებული ტანკი. ნატოს კლასიფიკაციით მისი სახელია M-1975 თუმცა მსგავსი სახელი ასევე ჰქვია თვითმავალ ნაღმტყორცნს 2S4 Tyulpan-ს თუმცა საბჭოთა კავშირში მათი საიდენთიფიკაციო სახელები განსხვავდებოდა ბოლო ციფრით.
შექმნის ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მსგავსი ქვემეხის შექმნა დაიწყო 1960-იან წლებში თუმცა საბოლოო შედეგი 1967 წელს მიიღეს,ქვემეხი გამოდგა ერთ ერთი უნიკალური რადგან ამ ქვემეხს შეეძლო როგორც ჩვეულებრივი ჭურვის გასროლა ასევე ატომური ჭურვის გასროლაც რომელიც დიდ უპირატესობას აძლევდა ცივი ომის დროს ნატოს წინააღმდეგ. მისი შასის დამუშავება კი დაიყო 1967 წელს T-64 - ის ბაზაზე შედეგი მალევე მიიღეს თუმცა გასროლისას ძლიერი მუხტის გამო მანქანა წონასწორობას კარგავდა და მიზანს დიდი მანძილით აცილებდა,ამის გამო აუცილებელი გახდა შეემუშავათ ისეთი რამ რაც მანქანას გასროლისას გაამაგრებდა სულ მალე კი გამოჩნდა ვარიანტი რომ დაეყენებინათ ისეთივე მოწყობილობა რაც აქვთ ბულდოზერებს წინ ოღონდ ამ შემთხვევაში ის უკან უნდა ყოფილიყო და გასროლამდე ის კარგად უნდა ჩასმულიყო მიწაში,ამან მალევე გამოიღო ეფექტი თუმცა მალე ამ საცდელ მანქანას იგივე პრობლემები შეექმნა რაც T-64 - ს რის გამოც ქვემეხი ახალ შასზე T-80 - ზე გადაიტანეს და სიგრძეში დააგრძელეს და სწორედ ეს ვერსია მიიღეს შეიარაღებაში.
საბრძოლო ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2S7 PION - ი საბჭოთა დროს უმეღლესი მთავარსარდლის პირად დაქვემდებარებაში მყოფი განსაკუთრებული დანიშნულების საარტილერიო დანაყოფების შეიარაღებაში იყო ამიტომაც ამ მანქანას განსაკუთრებით უფრთხილდებონენ, ამიტომ მას ძალიან ცოტა აქვს საბრძოლო გამოცდილება. პირველად ის ავღანეთის ომში გამოიყენეს ძალიან მცირე რაოდენობით თუმცა სსრკ - ს დაშლის შემდეგ ის ჩეჩნეთის ომში შედარებით აქტიურად გამოიყენეს.
რუსეთ-საქართველოს ომი (2008)[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
პიონებს რუსეთ-საქართველოს ომში მხოლოდ ქართული მხარე იყენებდა და ბევრად უფრო ეფექტურად ვიდრე სხვა საარტილერიო დანადგარებს. ლეიტენანტი გიორგი დალაქიშვილი თვითმავალი საარტილერიო დანადგარების - პიონების ბატარეის 1-ელი ოცეულის მეთაური ამბობს :
|
„გორთან სატელევიზიო ანძასთან საუკეთესო პოზიცია გვეკავა,ეს მაშინ ვირწმუნეთ,როდესაც რუსული მოიერიშეები ერთმანეთის მიყოლებით გვბომბავდნენ, მაგრამ ერთი ბომბიც ვერ მოგვარტყეს! სამაგიეროდ მტერს 600მდე 203-მმიანი ჭურვი მაინც ვესროლეთ.“
|
გორის სატელევიზიო ანძასთან ქართულმა მხარემ პიონების დახმარებით რუსულ ავიაციას მახეც კი დაუგო.გორის სატელევიზიო ანძა იყო საუკეთესო ადგილი საარტილერიო დანადგარების განთავსებისთვის რადგან ამ ადგილს ორივე მხრიდან მთები ესაზღვრებოდა ხოლო უკან კი მაღალი ძაბვის ელექტრო ანძები,როცა რამდენიმე დაბომბვა მოხდა ამ ადგილის და თუმცა ყველა წარუმატებელი გამოდგა,მალევე ქართველ გენერლებს იდეა მოუვიდატ რომ ამ ადგილებში ჰაერსაწინააღმდეგო შეიარაღება განეთავსებინათ, ამან კი მალევე შედეგი გამოიღო და 5 SU-25 და SU-24 ჩამოაგდო ბოლოს კი პიონების გასანდგურებლად მი-24 - ი გამოფრინდა რომელიც დაბალ სიმაღლეზე მიფრინავდა რაგდან დაბალ სიმაღლეზე სარაკეტო დანადგარს ჩამოგდება არ შეუძლია თუმცა მალევე ვერტმფრენიც ჩამოაგდეს საზენიტო დანადგარით. სულ ომში საქართველომ 5 პიონი დაკარგა (ბრძოლაში არც ერთი).
მოდიფიკაციები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- 2С7М Малка - 1985 წელს პიონს მოდერნიზაცია ჩაუტარეს და გაიზარდა ქვემეხის სროლის სისწრაფე 1,5-დან 2,5 გასროლამდე წუთში,ასევე აგაუმჯობესდა ჭურვების საწყობი და 4 ჭურვის მაგივრად 8 მიჰქონდა,ასევე დაყენდა ელექტრონული აპარატურა რომელიც ავტომატურ რეჟიმში იღებდა მონაცემებს ზუსტი გასროლისთვის,მოდერნიზებული ვერსია 5 წუთში 8 ჭურვს ისროდა,10 წუთში 15ს,20 წუთში 24ს,30 წუთში 30 ჭურვს ხოლო ერთსაათში კი უკვე 40 ჭურვს.
- СГК-80 - მაღალი მობილურობის 65 ტონის ამწე.
- БТМ-4М „Тундра“ - სწრაფი მოქმედების საინჟინრო მანქანა რომელიც თხრიდა სანგრებს.
ოპერატორები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
აზერბაიჯანი - 12;
ბელარუსი - 36
საქართველო - პირველად პიონი ქართული არმიის შეიარაღებაში ჯერ კიდევ ვარდიკო ნადიბაიძის დროს გამოჩნდა, ეს პიონი იყო იმდროინდელი რუსეთის თავდაცვის მინისტრის პაველ გრაჩოვის საჩუქარი. (გარდა ამის 31 T-72 და სხვადასხვა საარტილერიო დანადგარები გადმოგვცა) თუმცა პიონის ჭურვები არ მისცა და მთელი დროის განმავლობაში ნაჩუქარი ერთი პიონი ფაქტობრივად მთლიანად გაძარცვული იყო თუმცა 2004 წელს ის აღადგინეს და უკრაინისგან ჭურვებიც იყიდეს, 2007 წელს კი კიდევ 5 პიონი დაამატეს და ომამდე საქართველოს 6 პიონი ჰყავდა.
რუსეთი - 160
უკრაინა - 99
უზბეკეთი - 48
სლოვაკეთი - ?
ყოფილი ოპერატორები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სსრკ - დარჩათ სხვადასხვა ქვეყნებს
ჩეხოსლოვაკია - ამოიღეს შეიარაღებიდან 1990 წელს
პოლონეთი - ამოიღეს შეიარაღებიდან 2006.
