ჰუგო ფონ ჰოფმანსთალი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ჰუგო ფონ ჰოფმანსთალი
გერმ. Hugo von Hofmannsthal
დაბადების თარიღი 1 თებერვალი, 1874(1874-02-01)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15]
დაბადების ადგილი ვენა[16] [14]
გარდაცვალების თარიღი 15 ივლისი, 1929(1929-07-15)[16] [2] [3] [4] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [14] [15] (55 წლის)
გარდაცვალების ადგილი როდაუნი[16]
დასაფლავებულია Cemetery Kalksburg[17] [5]
ფსევდონიმი Loris[18] და Theophil Morren[18]
საქმიანობა რომანისტი, ლიბრეტისტი[14] , პოეტი[14] [15] , დრამატურგი[15] , მწერალი[14] [19] , სცენარისტი და კომპოზიტორი
ენა გერმანული ენა
მოქალაქეობა  ავსტრია
ავსტრია-უნგრეთის იმპერია
ალმა-მატერი ვენის უნივერსიტეტი და Akademisches Gymnasium
Magnum opus მავანი, როზას კავალერი და Elektra
მეუღლე Gertrud Schlesinger[20]
შვილ(ებ)ი Raimund von Hofmannsthal[21] [20] , Christiane Zimmer[20] და Franz von Hofmannsthal[20]
ნათესავ(ებ)ი ისააკ ლევ ჰოფმანი, ედლერ ფონ ჰოფმანსთალი
ხელმოწერა

ჰუგო ფონ ჰოფმანსთალი (გერმ. Hugo von Hofmannsthal; დ. 1 თებერვალი, 1874, ვენა — გ. 15 ივლისი, 1929, როდაუნი) — ავსტრიელი მწერალი, ნეორომანტიზმისა და სიმბოლიზმის თვალსაჩინო წარმომადგენელი და დეკადენტთა „ვენის ჯგუფის“ ერთ-ერთი თავკაცი. ლექსებსა და ერთმოქმედებიან ლირიკულ დრამებში („გუშინ“, 1891; „ტიციანის სიკვდილი“, 1893 და სხვა) ავითარებდა სიცოცხლისა და სსიკვდილის, სილამაზის წარმავლობის მარადიულ თემებს. მომდევნო ხანის შემოქმედება ნიცშეანურად გაგებული ანტიკური ტრაგედიის, შუა საუკუნეების მისტერიების, ბაროკოს თეატრისა და ვენური ხალხური კომედიის გავლენით ჩამოყალიბდა. დიდი წარმატება ხვდა წილად მის პიესებს: „თეთრი მარაო“ (1907), „მძიმე ადამიანი“ (1921), „ცხოვრების ზალცბურგის დიდი თეატრი“ (1922), „კოშკი“ (1925) და სხვა. აღსანიშნავია ჰოფმანსთალის ესეისტური თხზულებები: „წერილი“ (1902), „საუბრები ლიტერატურულ თემებზე“ (1904), „პოეტი და ჩვენი დრო“ (1907); ფსიქოლოგიური ნოველები: „672-ე ღამის ზღაპარი“ (1905), „ლუციდორი“ (1910), „უჩრდილო ქალი“ (1919), დაუმთავრებელი რომანი „ანდრეასი ანუ შეერთებულნი“.

1909 წელს რეჟისორმა ვ. შალიკაშვილმა ქართულ სცენაზე დადგა მისი „ზობეიდას ქორწინება“ (თარგმნა ი. ევდოშვილმა 1909), ხოლო 1923 წელს რეჟისორმა კ. ანდრონიკაშვილმა — „ელექტრა“ (თარგმნა დ. კასრაძემ).

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. Deutsche Nationalbibliothek Record #118552759 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
  2. 2.0 2.1 Bibliothèque nationale de France BnF authorities: პლატფორმა ღია მონაცემები — 2011.
  3. 3.0 3.1 SNAC — 2010.
  4. 4.0 4.1 ბროდვეის ინტერნეტ მონაცემთა ბაზა — 2000.
  5. 5.0 5.1 Find a Grave — 1996.
  6. 6.0 6.1 IMSLP — 2006.
  7. 7.0 7.1 Discogs — 2000.
  8. 8.0 8.1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  9. 9.0 9.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  10. 10.0 10.1 Vegetti Catalog of Fantastic Literature
  11. 11.0 11.1 Gran Enciclopèdia CatalanaGrup Enciclopèdia, 1968.
  12. 12.0 12.1 Salzburgwiki
  13. Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija — 2009.
  14. 14.0 14.1 14.2 14.3 14.4 14.5 Archivio Storico Ricordi — 1808.
  15. 15.0 15.1 15.2 15.3 The Fine Art Archive — 2003.
  16. 16.0 16.1 16.2 Гофмансталь Гуго фон // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  17. https://www.friedhoefewien.at/grabsuche?submitHidden=true&name=Hugo%20Hofmannsthal&friedhof=025&jdb_bis=1929
  18. 18.0 18.1 Czech National Authority Database
  19. Library of the World's Best Literature / C. D. Warner — 1897.
  20. 20.0 20.1 20.2 20.3 Kindred Britain
  21. Lundy D. R. The Peerage