შოთა მილორავა
შოთა ერმილეს ძე მილორავა (დ. 22 იანვარი, 1925, თბილისი — გ. 16 აპრილი, 1990, იქვე) — ქართველი კომპოზიტორი, საქართველოს სახალხო არტისტი (1979)[1], პროფესორი.
ბიოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]გაიზარდა მუსიკალურ ოჯახში, რამაც განსაზღვრა მისი მომავალი. სწავლობდა თბილისის პირველ მუსიკალურ სასწავლებელში. 1947 წელს დაამთავრა ვ. სარაჯიშვილის სახელობის კონსერვატორიის საკომპოზიციო კლასი, ანდრია ბალანჩივაძის ხელმძღვანელობით. მუშაობდა სხვადასხვა ჟანრში. იყო კაპელის კონცერტმაისტერი, პედაგოგ-ქორმაისტერი, კინოსტუდია „ქართულ ფილმში“ მუსიკალური რედაქტორი, წერდა სიმღერებს, ოპერეტებს და ინსტრუმენტულ ნაწარმოებებს, შესანიშნავად უკრავდა სხვადასხვა საკრავებზე. ასეთმა მრავალმხრივმა ძიებამ ნიჭიერი შემოქმედი დააყენა ჭეშმარიტ გზაზე, რომელმაც მიიყვანა იგი მუსიკალური კომედიის ჟანრთან. კოპოზიტორმა 30-მდე ოპერეტა შექმნა, რომელთაგან განსაკუთრებით აღსანიშნავია: „სასიძოები“, „საყვარელი დისწული“, „სიმღერა თბილისზე“, „მხოლოდ შენ ერთს“, „სამი უფროსის მსახური“, „ერთხელ გაზაფხულზე“, „ჩანჩურა“, „კახაბერის ხმალი“ და სხვა. დაჯილდოვებული იყო „საპატიო ნიშნის“ ორი ორდენით.
დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ. 273, თბ., 1994
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ საქართველოს სსრ-ის უმაღლესი საბჭოს უწყებები. 1979. №10 გვ. 11