შავი გედის თეორია

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

შავი გედის თეორია — შავი გედის თეორია ან თეორია შავი გედის ღონისძიებაზე არის მეტაფორა რომელიც აღწერს ღონისძიებას რომელიც ხდება როგორც სურპრიზი, აქვს ძირითადი ეფექტი და ხშირად არის არასათანადოდ რაციონალიზებული უკანდახედვის სარგებელის შემდეგ. ტერმინი დაფუძნებულია უძველეს გამონათქვამზე რომელიც ვარაუდობდა რომ შავი გედები არ არსებობდა — გამონათქვამი რომელიც გახდა ხელახალა ინტერპრეტირებული რომ ესწავლებინა სხვა გაკვეთილი ევროპელებისთვის მათთან პირველად შეხვედრის შემდეგ.

თეორია ჩამოყალიბებული იქნა ნასიმ ნიკოლას ტალების მიერ, 2001 წლის დასაწყისში.

თალების "შავი გედის თეორია" ეხება მოვლენებს რომელიც მოულოდნელია მათი დიდი სიდიდით, შედეგით და დომინანტური როლით ისტორიაში. ასეთი ღონისძიებები განიხილება ექსტრემალურად გამოკვეთლად, ერთობლივად თამაშობენ ბევრად უფრო დიდ როლებს, ვიდრე ჩვეულებრივი მოვლენები. უფრო ტექნიკურად, მეცნიერულ მონოგრაფიაში "ჩუმი რისკი", ტალები მათემატიკურად განსაზღვრავს შავი გედის პრობლემას როგორც "დეგენერაციული მეტა ალბათობის გამოყენებას".

ფონი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ფრაზა "შავი გედი" მომდინარეობს ლათინური გამოხატულებიდან; მისი უძველესი ცნობილი მოვლენა არის II საუკუნის რომაელი პოეტი იუვენალის დახასიათება თავის "satire IV"-ში რაღაც არსების "rara avis in terris nigroque simillima cygno" (არის იშვიათი ფრინველები და ძალიან გავს შავ გედს) როდესაც ეს ფრაზა გამოიგონეს, შავი გედზე ვარაუდობდნენ რომ არ არსებობდა. მეტაფორის მნიშვნელობა მდგომარეობს მის ანალოგიაში ნებისმიერი აზროვნების სისტემის სისუსტესთან. დასკვნების ნაკრები არის პოტენციურად დაუსრულებელი მას შემდეგ, რაც მისი რომელიმე ფუნდამენტური პოსტულატი უარყოფილია. ამ შემთხვევაში, დაკვირვება ერთ შავ გედზე იქნებოდა ნებისმიერი აზროვნების სისტემის ლოგიკის გაუქმება,ისევე როგორც ნებისმიერი მსჯელობა, რომელიც მოჰყვა საფუძვლიან ლოგიკას.

იუნევალის ფრაზა განიხილებოდა მეთევსმეტე საუკუნეში როგორც შეუძლებლობის განცხადება. ლონდონის გამოთქმა მომდინარეობს ძველი სამყაროდან, ვარაუდი იმაზე რომ ყველა გედი უნდა იყოს თეთრი რადგან ყველა ისტორიული ჩანაწერი ამბობს რომ გედებს აქვთ თეთრი ბუმბულები. ამ კონტექსტში შავი გედები იყო შეუძლებელი ან მინიმუმ არ არსებული.

თუმცა, 1697 წელს ჰოლანდიელი მკვლევარებმი ვილემ დე ვლამინგის ხელმძღვნალობით გახდნენ პირველი ევროპელები რომლებმაც ნახეს შავი გედები, დასავლეთ ავსტრალიაში. ტერმინი შემდგომში მეტამორფოზირებული იყო იმ იდეის აღსანიშნავად, რომ აღქმული შეუძლებლობა მოგვიანებით შეიძლება უარყოფილიყო. ტალები აღნიშნავს, რომ მეცხრამეტე საუკუნეში, ჯონ სტუარტ მილმა გამოიყენა შავი გედის ლოგიკური სიცრუე როგორც ახალი ტერმინი გაყალბების იდენტიფიცირებისთვის.

შავი გედის თეორია განიხილა ნასიმ ნიკოლას ტალებმა 2001 წელს თავის წიგნ „მოტყუებული შემთხვევითობით“, რომელიც ეხებოდა ფინანსურ მოვლენებს. მისი 2007 წლის წიგნ „შავი გედი“ გააფართოვა მეტაფორა ფინანსური ბაზრების გარეთ მოვლენებზე. თალები ეხება თითქმის ყველა ძირითად სამეცნიერო აღმოჩენას, ისტორიულ ღონისძიებებს და მხატვრულ მიღწევებს როგორც „შავი გედი“ — მიუმართავი და არაპროგნოზირებადი. ის ასახელებს ინტერნეტს, პერსონალურ კომპიუტერს, პირველ მსოფლიო ომს, საბჭოთა კავშირის დაშლას და 2001 წლის 11 სექტემბრის თავდასხმებს შავი გედების მოვლენების მაგალითებად.


იდენტიფიცირება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ავტორის დაფუძნებულ კრიტერიუმებზე:

  1. ღონისძიება არის სურპრიზი (დამკვირვებლისთვის).
  2. ღონისძიებას აქვს ძირითადი ეფექტი.
  3. პირველი ჩაწერილი ღონისძიების შემდეგ, მისი რაციონალიზაცია ხდება უკანდახედვით, თითქოს მოსალოდნელი იყო; ანუ, შესაბამისი მონაცემები ხელმისაწვდომი იყო, მაგრამ არ იყო გათვალისწინებული რისკის შემცირების პროგრამებში. იგივე ეხება პიროვნების პიროვნულ აღქმას.

ტალების თქმით, დიდი დარწმუნებით იყო მოსალოდნელი, რომ საბოლოოდ მოხდებოდა გლობალური პანდემია, COVID-19 პანდემია არ არის შავი გედი, არამედ ითვლება თეთრ გედად; ასეთ მოვლენას აქვს ძირითადი ეფექტი.

შავ გედებთან გამკლავება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ტალების წიგნის პრაქტიკული მიზანი არ არის არაპროგნოზირებადი მოვლენების პროგნოზირების მცდელობა, არამედ ნეგატიური მოვლენების წინააღმდეგ სიმტკიცის აგება პოზიტიური მოვლენების გამოყენებისას. ტალები ამტკიცებს, რომ ბანკები და სავაჭრო ფირმები ძალიან დაუცველები არიან შავი გედების საშიში მოვლენების მიმართ და ექვემდებარებიან არაპროგნოზირებად ზარალს. ბიზნესის და, კერძოდ, რაოდენობრივი ფინანსების თემაზე, ტალები აკრიტიკებს ფინანსური ინჟინერიაში გამოყენებული ნორმალური განაწილების მოდელის ფართო გამოყენებას და მას უწოდებს დიდ ინტელექტუალურ თაღლითობას. ტალები ამუშავებს გამძლეობის კონცეფციას, როგორც მისი გვიანდელი წიგნის, „ Antifragile: Things That Gain From Disorder“ ცენტრალურ თემად“.

ტალები აცხადებს, რომ შავი გედის მოვლენა დამკვირვებელზეა დამოკიდებული. მაგალითად, რაც შეიძლება იყოს შავი გედის სიურპრიზი ინდაურისთვის, არ არის შავი გედის სიურპრიზი მისი ჯალათისთვის; მაშასადამე, მიზანი უნდა იყოს „თავიდან ავარიდოთ ინდაურობა“ დაუცველობის ადგილების გამოვლენით, რათა „შავი გედები თეთრი გავხადოთ“.

წყაროები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]