ფლოგისტონის თეორია

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ფლოგისტონის თეორია (ბერძ. φλογιστός [phlogistos] — „აალებადი“, „წვადი“) — XVIII საუკუნის ქიმიკოსთა წარმოდგენით, თეორია წვადობის ჰიპოთეზური საწყისის შესახებ. ფლოგისტონის შესახებ მოძღვრების თანახმად, ყოველი წვადი ნივთიერება (ხე, ზეთი) და არაკეთილშობილი ლითონები (სპილენძი, რკინა, ტყვია, კალა) შედგება ნაცრისა („ხენჯი“, „კირი“) და ფლოგისტონისაგან. იგი პირველად წარმოადგინა იოჰან იოახიმ ბეხერმა 1667 წელს. თეორია იყო ერთგვარი ცდა აღეწერა წვა და მეტალთა ჟანგვა, თანამედროვე ამ პროცესებს ხსნის წვის ჟანგბადოვანი თეორიით. მიუხედავად სიმცდარისა, წარმოდგენებმა ფლოგისტონის შესახებ დიდი როლი შეასრულა ქიმიის როგორც მეცნიერების ჩამოყალიბებაში. ამ მოძღვრების სიმცდარე დაამტკიცა ა. ლავუაზიემ XVIII საუკუნის დასასრულს.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • საყმაწვილო ენციკოპედია, დილა, გვ. 11, თბილისი, 2006 წელი