ფილიპინების კუნძულების კუნძულოვანი მთავრობა

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ფილიპინების კუნძულების კუნძულოვანი მთავრობა-შეერთებული შტატების არაინკორპორირებული ტერიტორია, რომელიც დაარსდა 1902 წელს და რეორგანიზაცია მოხდა 1935 წელს შემდგომი დამოუკიდებლობისთვის მომზადებისთვის. კუნძულოვან მთავრობას წინ უძღოდა შეერთებული შტატების ფილიპინების კუნძულების სამხედრო მთავრობა და მოჰყვა ფილიპინების თანამეგობრობა. 1898 წელს ესპანეთ-ამერიკის ომის შემდეგ შეერთებულმა შტატებმა ფილიპინები იყიდა ესპანეთისგან.წინააღმდეგობამ გამოიწვია ფილიპინე-ამერიკის ომი, რომელშიც შეერთებულმა შტატებმა ჩაახშო პირველი ფილიპინების რესპუბლიკა. 1902 წელს შეერთებული შტატების კონგრესმა მიიღო ფილიპინების ორგანული აქტი, რომელიც ხელსაყრელი იყო მთავრობისთვის და ემსახურებოდა მის ძირითად კანონს. ეს აქტი ითვალისწინებდა შეერთებული შტატების პრეზიდენტის მიერ დანიშნული გენერალური გუბერნატორის, აგრეთვე ფილიპინების ორპალატიანი საკანონმდებლო ორგანოს დანიშნულ ფილიპინების კომისიას, როგორც ზედა პალატას და სრულად არჩეულ ფილიპინელთა ქვედა პალატას, ფილიპინების ასამბლეას. 1904 წლის შინაგანი შემოსავლების კანონი ითვალისწინებდა ზოგად შიდა საშემოსავლო გადასახადებს, დოკუმენტურ გადასახადებს და პირუტყვის გადაცემას. შემოსავლის მარკების მრავალფეროვნება გამოიცა ნომინაციებში ერთი ცენტავიდან 20000 პესომდე.

ტერმინი „კუნძულოვანი“ აღნიშნავს იმ ფაქტს, რომ მთავრობა მოქმედებდა აშშ-ს კუნძულების საქმეთა ბიუროს უფლებამოსილების ქვეშ. ამ დროს პუერტო რიკოსა და გუამსაც ჰქონდათ კუნძულოვანი მთავრობები. 1901 წლიდან 1922 წლამდე აშშ-ის უზენაესი სასამართლო ებრძოდა ამ მთავრობების კონსტიტუციურ სტატუსს.[1] საქმეში დორი შეერთებული შტატების წინააღმდეგ (1904) სასამართლომ დაადგინა, რომ ფილიპინელებს არ ჰქონდათ ნაფიც მსაჯულთა მიერ სასამართლო პროცესის კონსტიტუციური უფლება.[1] თავად ფილიპინებში ტერმინი "კუნძულოვანი" შეზღუდული იყო. ბანკნოტებზე, საფოსტო მარკებსა და გერბზე მთავრობა თავის თავს უბრალოდ „ფილიპინების კუნძულებს“ უწოდებდა. 1902 ფილიპინების ორგანული აქტი 1916 წელს შეიცვალა ჯონსის კანონით, რომელმაც დაასრულა ფილიპინების კომისია და ითვალისწინებდა ფილიპინების საკანონმდებლო ორგანოს ორივე პალატის არჩევას. 1935 წელს კუნძულოვანი მთავრობა შეცვალა თანამეგობრობამ. თანამეგობრობის სტატუსი გამიზნული იყო ათი წლის განმავლობაში, რომლის განმავლობაშიც ქვეყანა მზად იქნებოდა დამოუკიდებლობისთვის.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

კუნძულოვანი მთავრობა წარმოიშვა ტაფტის კომისიიდან, რომელიც დაინიშნა 1900 წლის 16 მარტს. ამ ჯგუფს ხელმძღვანელობდა უილიამ ჰოვარდ ტაფტი და მას საკანონმდებლო უფლებამოსილებები მიანიჭა პრეზიდენტმა უილიამ მაკ-კინლიმ 1900 წლის სექტემბერში. კომისიამ შექმნა სასამართლო სისტემა. საგანმანათლებლო სისტემა, საჯარო სამსახური და სამართლებრივი კოდექსი. ამ ქმედებების კანონიერება სადავო იყო 1901 წელს კანონში შესწორების მიღებამდე, რომელმაც აშშ-ს პრეზიდენტს მიანიჭა ფილიპინების მართვის უფლებამოსილებას.[2]

კუნძულის მთავრობამ დაინახა თავისი მისია, როგორც მეურვეობა, ფილიპინების მომზადება საბოლოო დამოუკიდებლობისთვის.[3] 1901 წლის 4 ივლისს ტაფტი დაინიშნა „სამოქალაქო გუბერნატორად“. 1902 წლის 4 ივლისს სამხედრო გუბერნატორის თანამდებობა გაუქმდა და ტაფტი გახდა აშშ-ს პირველი გენერალური გუბერნატორი ფილიპინების კუნძულებზე.[4]

ფილიპინების ორგანულმა აქტმა დაშალა კათოლიკური ეკლესია, როგორც სახელმწიფო რელიგია. კუნძულოვანმა მთავრობამ ვერ გამოიძია ბერების მიწის ტიტულები და არ დაუბრუნა ისინი ფილიპინელების სამკვიდროს. შემდეგ კუნძულის მთავრობამ დააწესა ამ მიწებისთვის მიწის დასაკუთრების სისტემა, მაგრამ მცირე ამზომველი პერსონალის გამო, მიწის ბევრი ნაკვეთი დაუსახელებელი დარჩა.[5]

აღწერის დასრულებიდან და გამოქვეყნებიდან ორი წლის შემდეგ, სახალხო კრების დელეგატების ასარჩევად საყოველთაო არჩევნები ჩატარდა. არჩეული ფილიპინების ასამბლეა მოიწვიეს 1907 წელს, როგორც ორპალატიანი საკანონმდებლო ორგანოს ქვედა პალატა, ფილიპინების კომისია, როგორც ზედა პალატა. 1909 წლის აშშ-ის პეინ-ოლდრიჩის სატარიფო აქტი ითვალისწინებდა თავისუფალ ვაჭრობას ფილიპინებთან.1907 წლიდან ყოველწლიურად ფილიპინების ასამბლეა იღებდა რეზოლუციებს, რომლებიც გამოხატავდა ფილიპინების დამოუკიდებლობის სურვილს.

გუბერნატორი ჰარისონი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ფრენსის ბარტონ ჰარისონი იყო გენერალური გუბერნატორი 1913 წლიდან 1921 წლამდე პრეზიდენტ ვუდრო ვილსონის დროს, დემოკრატი. იგი მხარს უჭერდა და აკონტროლებდა ფილიპინების პროცესს, ფილიპინელებისთვის უფლებამოსილების გადაცემას შეერთებული შტატების ტერიტორიის კუნძულოვან მთავრობაში. გენერალ-გუბერნატორის თანამდებობის ხანგრძლივობის მიუხედავად, მან ვეტო დადო მხოლოდ ხუთ კანონპროექტს, რაც ყველაზე მცირე იყო ფილიპინებში ამერიკელი გენერალური გუბერნატორის მიერ.

მისი ადმინისტრაციის პირობებში, გენერალ-გუბერნატორის ესპანური ეპოქის სასახლე, სახელად მალაკანანის სასახლე, გაფართოვდა აღმასრულებელი შენობის აშენებით. როდესაც მან დატოვა ფილიპინები, ჰარისონი ცხოვრობდა შოტლანდიაში, სანამ არ გაიწვიეს ფილიპინებზე 1934 წელს, შეერთებული შტატების არაინკორპორირებული ტერიტორიიდან ფილიპინების თანამეგობრობაში გადასვლის პერიოდში.

1921 წელს რესპუბლიკელმა პრეზიდენტმა უორენ ჰარდინგმა გაგზავნა უილიამ კამერონ ფორბსი და ლეონარდ ვუდი ფილიპინების პირობების გამოსაკვლევად.[6][7] კომისიამ დაასკვნა, რომ ფილიპინელები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად შეერთებული შტატებისგან დამოუკიდებლობისთვის. დასკვნა გააკრიტიკეს ფილიპინებში.[8]

1935 წლის 15 ნოემბერს თანამეგობრობის მთავრობის ინაუგურაცია გაიმართა. ფილიპინების პრეზიდენტის ოფისი შეიქმნა გენერალ-გუბერნატორის შესაცვლელად. ამერიკელი გენერალური გუბერნატორი შემდეგ გახდა ცნობილი, როგორც ფილიპინების უმაღლესი კომისარი.

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. 1.0 1.1 "Insular Cases," Dictionary of American History, 2003.
  2. Escalante, Rene R. (2007). The Bearer of Pax Americana: The Philippine Career of William H. Taft, 1900–1903. Quezon City, Philippines: New Day Publishers, გვ. 91. ISBN 978-971-10-1166-6. 
  3. (1991) „United States Rule“, Philippines: A Country Study. GPO for the Library of Congress. 
  4. Ellis 2008, p. 2163
  5. Corpuz, Onofre (1997) An Economic History of the Philippines. 
  6. "W. Cameron Forbes for Envoy to Japan; Bostonian Selected by President Hoover to Succeed W.R. Castle Jr.; Forbes was in Philippines; Served There as Vice Governor and Governor General Under Roosevelt and Taft," New York Times. June 3, 1930.
  7. Jones, O. Garfield (September 28, 1921), "What Wood and Forbes Have Done In The Philippines", The Outlook 129: 133–135, https://books.google.com/books?id=sVroBrOJL64C&pg=PA133. წაკითხვის თარიღი: July 30, 2009
  8. Encyclopædia Britannica, "Wood-Forbes Mission"