შინაარსზე გადასვლა

უმანკო ჩასახვის სვეტი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

უმანკო ჩასახვის სვეტი (იტალ. Colonna dell'Immacolata (Roma)) — მეცხრამეტე საუკუნის ძეგლი ცენტრალურ რომში, რომელიც გამოსახავს ნეტარ ქალწულ მარიამს და მდებარეობს ე.წ. პიაცა მინიანელიზე, პიაცა დი სპანიას სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში. იგი მოხერხებულად განთავსდა პალაცო დი პროპაგანდა ფიდეს ოფისების წინ, რომელშიც განთავსებულია კონგრეგაცია ხალხთა ევანგელიზაციისათვის, ასევე ესპანეთის საელჩოს წინ, როგორც პონტიფიკოსის მიერ ამ ქვეყნის აღიარება იმ დაცვისთვის, რომელსაც ეს ერი ყოველთვის უწევდა რწმენის ამ დოგმატს.

1953 წლის დეკემბრიდან პონტიფიკოსები ყოველწლიურად სტუმრობენ ძეგლს და რომაელი მეხანძრეების დახმარებით სვეტის ძირში ყვავილების თაიგულს დებენ უმანკო ჩასახვის დღესასწაულის აღსანიშნავად.

მარიამისადმი მიძღვნილი ძეგლი დააპროექტა არქიტექტორმა ლუიჯი პოლეტიმ და შეუკვეთა ფერდინანდ II-მ, ორი სიცილიის მეფემ.[1] ნაწილობრივ, მას სურდა დაესრულებინა დავა ნეაპოლსა და პაპის სახელმწიფოს შორის, რომელიც გასულ საუკუნეში განვითარდა, როდესაც ნეაპოლმა გააუქმა კინეა - ყოველწლიური ხარკი, რომელიც პაპს, როგორც ნეაპოლის უზენაეს სუვერენს, შესთავაზებდა ხოლმე.

სვეტი 1857 წლის 8 დეკემბერს ეძღვნა, აღნიშნავდა რა ახლად მიღებულ უმანკო ჩასახვის დოგმატს 1854 წლისა. დოგმატი ფართოდ იყო გამოცხადებული პაპის უცდომელობა პაპ პიუს IX-ის მიერ პაპის ბულის Ineffabilis Deus საშუალებით.

რეალური სტრუქტურა არის მარმარილოს კვადრატული ბაზა ბიბლიური ფიგურების ქანდაკებებით კუთხეებში, რომლებიც ზიდავენ 11.8 მეტრის სიმაღლის ჩიპოლინოს მარმარილოს სვეტს. სვეტის თავზე არის ბრინჯაოს ქანდაკება ქალწულ მარიამისა, ჯუზეპე ობიჩის ნამუშევარი. გამოყენებულია უმანკო ჩასახვის სტანდარტული სიმბოლიკა: ქალწული მთვარეზე, სამყაროს თავზე, რომელიც თელავს გველს (პირველქმნილი ცოდვის სიმბოლო, რომელიც მიეწერება ყველა ადამიანს ადამს და ევას შემდეგ; გარდა სრულქმნილი უცოდველი ქალწული მარიამისა).

თავად კორინთული სვეტი გამოქანდაკებული იყო ანტიკურ რომში და აღმოჩენილ იქნა 1777 წლის 17 სექტემბერს, როდესაც იმ ტერიტორიაზე მდებარე სანტა მარია დელა კონჩეციონე ინ კამპო მარციოს (ყოფილი კამპუს მარტიუსის ტერიტორიაზე) ბენედიქტელთა ორდენის მონასტრის მშენებლობა მიმდინარეობდა. მისი დაუსრულებელი მშენებლობის გამო, სავარაუდოდ, იგი არასდროს გამოუყენებიათ და შესაძლოა მარმარილოს სახელოსნოს ნაშთებში იყო.[1]

მარმარილოს ბაზას ოთხი ბარელიეფი ამშვენებს, რომლებიც ხარებას, წმინდა იოსების სიზმარს, ქალწულის გვირგვინის დადგმას და დოგმატის გამოცხადებას ასახავს.[1] ფუძეში არის ოთხი ებრაული ფიგურის ქანდაკება, რომლებმაც იწინასწარმეტყველეს ქალწულისეული შობა, თითოეული თან ახლავს ბიბლიური მუხლის ციტატა ლათინურად, მათ შორის:

1922 წელს სვეტის რეპლიკა აღმართეს უნივერსიტეტ ოფ სეინტ მერი ოფ დე ლეიქის კამპუსში მანდელაინში, ილინოისი, შეერთებული შტატები.

ასოციაცია რომაელ მეხანძრეებთან

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სვეტი ქალაქის მეხანძრეების მიერ იქნა აღმართული. თვითმხილველი, ჯულიანა ფორბსი წერს: 'იგი გვერდზე იწვა და პერპენდიკულარულად აღმართეს. იგი აღმართეს რამდენიმე მეხანძრემ, რომლებმაც გადაატრიალეს ჯალამბრები და ამგვარად აღმართეს. თითოეულ ჯალამბარზე თექვსმეტი კაცი იყო და ბევრი ჯალამბარი, რომლებიც, ბუკის ხმაზე, მეხანძრეების მიერ წრიულად ტრიალდებოდა'. ეს მოხდა 18 დეკემბერს.[2]

ყოველი წლის 8 დეკემბერს, უმანკო ჩასახვის დღესასწაულის დღეს, აქ ცერემონია იმართება, ხშირად პაპის დასწრებით. ტრადიციულად, პაპი ათავსებს თეთრი ვარდების თაიგულს სვეტის ძირში და შესთხოვს მის შუამდგომლობას, რომ დაეხმაროს ყველა ადამიანს მათ ტანჯვასა და ბრძოლაში.[3] პაპმა პიუს XII-მ დაიწყო ყოველწლიურად ყვავილების კალათის გაგზავნის ტრადიცია, რომელიც სვეტის ძირში უნდა მოთავსებულიყო. 1958 წელს პაპმა იოანე XXIII-მ დაიწყო რეალურად სიარული ესპანურ კიბეებზე, რათა თავად მიეტანა ყვავილები.[4]

იტალიის სახანძრო დეპარტამენტის ხელმძღვანელი წარმოადგენს თაიგულს დევიზით „Flammas domamus, donamus Corda“ (ინგლისურად: „ჩვენ ვაჩერებთ ხანძრებს, ვჩუქნით ჩვენს გულებს“), ხოლო სახანძრო მანქანა გამოიყენება, რათა მოათავსოს თაიგული ქალწულ მარიამის ქანდაკების მარჯვენა მკლავზე და კიდევ ერთი თაიგული, SPQR წარწერით, თავსდება ქანდაკების ძირში. ეს არის ოფიციალური სიგნალი საშობაო სეზონის დაწყებისა რომსა და მთელ იტალიაში.[5]

პატრიარქ მოსეს სტვენა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მოსეს ქანდაკება სატირული ხუმრობის წყარო გახდა, რომელიც უკავშირდება ახლომდებარე პასკვინოს ქანდაკებას, სადაც ამბობდნენ, რომ რომაელი ქანდაკება ცდილობდა ესაუბრა ბიბლიურ ქანდაკებასთან, მაგრამ პასუხად მხოლოდ სტვენა მიიღო. როდესაც პასკვინოს ქანდაკებამ იკითხა, რატომ არ შეეძლო მას საუბარი, ზოგიერთმა ახსენა ქანდაკების ტუჩების სისინა პოზა.

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]