ტაიმა
ტაიმა — უძველესი დასახლება და ოაზისი არაბეთის ნახევარკუნძულის ჩრდილო-დასავლეთ ნაწილში. ის მდებარეობს საქარავნო გზების გადაკვეთაზე, რაც მას მნიშვნელოვან ცენტრად აქცევდა რეგიონში.
ტაიმა იყო მნიშვნელოვანი პუნქტი საქარავნო მარშრუტზე, რომელიც დასავლეთსა და სამხრეთს სპარსეთის ყურის ზემო ნაწილთან და დამასკოს მედინასთან აკავშირებდა.
ეს ადგილი მოხსენიებულია ძველ აღთქმასა და ასურულ წარწერებში.
ბაბილონის მეფე ნაბონიდუსმა ტაიმაში რამდენიმე წელი გაატარა, თუმცა ამის ზუსტი მიზეზები უცნობია. მისი ერთ-ერთი წარწერა ტაიმას მოიხსენიებს, როგორც ქალაქს, რომელიც მნიშვნელოვანი იყო საქარავნო მარშრუტებისთვის.
ტაიმას ოაზისის მახლობლად, ტაას ალ-ღადჰას ტერიტორიაზე, აღმოჩენილია ადამიანის ხელის შუა თითის მეორე ფალანგა, რომლის ასაკი დაახლოებით 90 ათასი წელია. ეს აღმოჩენა რეგიონში უძველესი ადამიანის დასახლების კვალი იყო.
VI საუკუნეში ძვ. წ. ტაიმაში გავრცელებული იყო ცენტრალური სემიტური ენების ერთ-ერთი კილო. ადგილობრივი მოსახლეობა იყენებდა ტაიმანის დამწერლობას, რომელიც რეგიონის სემიტური კულტურის უნიკალურ გამოხატულებას წარმოადგენდა.
ტაიმა მნიშვნელოვან ადგილს იკავებს არაბეთის ნახევარკუნძულის უძველესი ისტორიასა და არქეოლოგიაში. ის ნათელს ჰფენს რეგიონის სავაჭრო გზების, კულტურული ურთიერთობების და უძველესი ადამიანის დასახლების ისტორიას.