სუჯები — ჰერული მოდგომის ტომი. ქართული, სომხური და ანტიკური წყაროებით (ლეონტი მროველი, „მოქცევაჲ ქართლისაჲ“, დავით აღმაშენებლის ისტორიკოსი, მოვსეს ხორენაცი, ეღიშე, უხტანესი, მხითარ აირივანელი, პლინიუსი). სუჯები მოსახლეობდნენ მდინარეივრის შუა დინების აუზში. ანტიკური ხანის მწერლების მიერ მოხსენიებული „სოდები“ (Sodi) და სომხური წყაროების „წოდები“ ქართული წყაროების „სოჯები“ ან „სუჯები“ უნდა იყვნენ. სუჯების პოლიტიკური და კულტურულ-ეთნიკური შერწყმა აღმოსავლურ ქართულ ტომებთან — ქართებთან და კახებთან — ძალზე ადრე დაიწყო. განსაკუთრებით ინტენსიური გახდა ეს პროცესი ძვ. წ. III საუკუნის დასაწყისიდან. ამ დროს წარმოიქმნა ქართლის (იბერია) სახელმწიფო, რომელიც მონათესავე და უშუალოდ მოსაზღვრე ჰერული მოდგმის ტომებს თავისი გავლენის სფეროში აქცევდა. ახ. წ. IV საუკუნისთვის ეს პროცესი ძირითადად დასრულდა. ქართ-კახებთან კულტურულ-ეთნოგრაფიული პოლიტიკური შერწყმა განსაკუთრებით განამტკიცა ჰერეთის ტერიტორიაზე ქრისტიანობისა და ქართული ეკლესიის გავლენის გავრცელებამ.
