ნეორენესანსი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
მ ნეო-რენესანსი გადატანილია ნეორენესანსი-ზე |
მ ორთოები |
||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[სურათი:Hotel de Ville de Paris, West view, cropped.jpg|thumb|300px|[[პარიზის მერია|პარიზის მერიის]] შენობა, ფრანგული ნეო-რენესანსის განუმეორებელი ნიმუში.]] |
[[სურათი:Hotel de Ville de Paris, West view, cropped.jpg|thumb|300px|[[პარიზის მერია|პარიზის მერიის]] შენობა, ფრანგული ნეო-რენესანსის განუმეორებელი ნიმუში.]] |
||
''' |
'''ნეორენესანსი''' მრავლისმომცველი სტილია, რომელიც მოიცავს [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] არქიტექტურული აღორძინების მიმდინარეობათა იმ ასპექტებს, რომელიც არც გრეციულ ([[ბერძნული აღორძინება]]) და არც გოთურ ([[გოთური აღორძინება]]) სტილს ეკუთვნის, და რომელმაც აღმაფრენის წყაროდ კლასიციზირებული იტალიური ფორმების ფართო სპექტრი გამოიყენა. ვრცელი გაგებით "რენესანსულ არქიტექტურას" XIX საუკუნის არქიტექტორები და კრიტიკოსები მიაკუთვნებდნენ არა მხოლოდ [[ფლორენცია|ფლორენციასა]] და ცენტრალურ [[იტალია|იტალიაში]] ადრეულ XV საუკუნეში დაწყებულ ჰუმანისტურ შენობათა სტილს; არამედ მასში ასევე მოიაზრებდნენ [[მანერიზმი|მანერიზმსა]] ან ზოგან [[ბაროკო]]საც. თვითშერქმეული სტილის მიკუთვნება შუა და გვიანდელი XIX საუკუნისთვის უცხო არ ყოფილა: "ნეორენესანსს" თანამედროვენი უწოდებდნენ იმგვარ სტრუქტურებს, რომელსაც სხვანი უბრალოდ "იტალიანატს" ან "მეორე იმპერიას" შეარქმევდნენ. |
||
განსხვავებული ფორმები, რაშიც არქიტექტურამ განვითარება ჰპოვა [[ევროპა|ევროპის]] სხვადასხვა ნაწილში, განსაკუთრებით კი საფრანგეთსა და იტალიაში რენესანსის პერიოდში კიდევ უფრო ართულებს |
განსხვავებული ფორმები, რაშიც არქიტექტურამ განვითარება ჰპოვა [[ევროპა|ევროპის]] სხვადასხვა ნაწილში, განსაკუთრებით კი საფრანგეთსა და იტალიაში რენესანსის პერიოდში კიდევ უფრო ართულებს ნეორენესანსის არქიტექტურის განსაზღვრებასა და ამოცნობას. ამის საილუსტრაციოდ საკმარისია "რენესანსის" კატეგორიაში გაერთიანებული, თუმცა ერთმანეთისგან მნიშვნელოვნად განსხვავებული ინგლისური [[ვოლატონის ჰოლი]]ს, იტალიური [[პიტის სასახლე|პალაცო პიტისა]] და ფრანგული შატო დე შამბორის შედარება. |
||
23:25, 16 სექტემბერი 2006-ის ვერსია
ნეორენესანსი მრავლისმომცველი სტილია, რომელიც მოიცავს XIX საუკუნის არქიტექტურული აღორძინების მიმდინარეობათა იმ ასპექტებს, რომელიც არც გრეციულ (ბერძნული აღორძინება) და არც გოთურ (გოთური აღორძინება) სტილს ეკუთვნის, და რომელმაც აღმაფრენის წყაროდ კლასიციზირებული იტალიური ფორმების ფართო სპექტრი გამოიყენა. ვრცელი გაგებით "რენესანსულ არქიტექტურას" XIX საუკუნის არქიტექტორები და კრიტიკოსები მიაკუთვნებდნენ არა მხოლოდ ფლორენციასა და ცენტრალურ იტალიაში ადრეულ XV საუკუნეში დაწყებულ ჰუმანისტურ შენობათა სტილს; არამედ მასში ასევე მოიაზრებდნენ მანერიზმსა ან ზოგან ბაროკოსაც. თვითშერქმეული სტილის მიკუთვნება შუა და გვიანდელი XIX საუკუნისთვის უცხო არ ყოფილა: "ნეორენესანსს" თანამედროვენი უწოდებდნენ იმგვარ სტრუქტურებს, რომელსაც სხვანი უბრალოდ "იტალიანატს" ან "მეორე იმპერიას" შეარქმევდნენ.
განსხვავებული ფორმები, რაშიც არქიტექტურამ განვითარება ჰპოვა ევროპის სხვადასხვა ნაწილში, განსაკუთრებით კი საფრანგეთსა და იტალიაში რენესანსის პერიოდში კიდევ უფრო ართულებს ნეორენესანსის არქიტექტურის განსაზღვრებასა და ამოცნობას. ამის საილუსტრაციოდ საკმარისია "რენესანსის" კატეგორიაში გაერთიანებული, თუმცა ერთმანეთისგან მნიშვნელოვნად განსხვავებული ინგლისური ვოლატონის ჰოლის, იტალიური პალაცო პიტისა და ფრანგული შატო დე შამბორის შედარება.
|
ეს სტატია არქიტექტურის შესახებ ჯერჯერობით ესკიზია. თქვენ შეგიძლიათ დაგვეხმაროთ მის შევსებაში. |