ნეორენესანსი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
მNo edit summary |
მNo edit summary |
||
ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[სურათი:Hotel de Ville de Paris, West view, cropped.jpg|thumb|300px|[[პარიზის მერია|პარიზის მერიის]] შენობა, ფრანგული ნეო-რენესანსის განუმეორებელი ნიმუში.]] |
[[სურათი:Hotel de Ville de Paris, West view, cropped.jpg|thumb|300px|[[პარიზის მერია|პარიზის მერიის]] შენობა, ფრანგული ნეო-რენესანსის განუმეორებელი ნიმუში.]] |
||
'''ნეო-რენესანსი''' მრავლისმომცველი სტილია, რომელიც მოიცავს მე-19 საუკუნის არქიტექტურული აღორძინების მიმდინარეობათა იმ ასპექტებს, რომელიც არც გრეციულ ([[ბერძნული აღორძინება]]) და არც გოთურ ([[გოთური აღორძინება]]) სტილს ეკუთვნის, და რომელმაც აღმაფრენის წყაროდ კლასიციზირებული იტალური ფორმების ფართო სპექტრი გამოიყენა. ვრცელი გაგებით "რენესანსულ არქიტექტურას" XIX საუკუნის არქიტექტორები და კრიტიკოსები მიაკუთვნებდნენ არა მხოლოდ [[ფლორენცია|ფლორენციასა]] და ცენტრალურ [[იტალია|იტალიაში]] ადრეულ XV საუკუნეში დაწყებულ ჰუმანისტურ შენობათა სტილს; არამედ მასში ასევე მოიზარებდნენ მანერიზმსა ან ზოგან |
'''ნეო-რენესანსი''' მრავლისმომცველი სტილია, რომელიც მოიცავს მე-19 საუკუნის არქიტექტურული აღორძინების მიმდინარეობათა იმ ასპექტებს, რომელიც არც გრეციულ ([[ბერძნული აღორძინება]]) და არც გოთურ ([[გოთური აღორძინება]]) სტილს ეკუთვნის, და რომელმაც აღმაფრენის წყაროდ კლასიციზირებული იტალური ფორმების ფართო სპექტრი გამოიყენა. ვრცელი გაგებით "რენესანსულ არქიტექტურას" XIX საუკუნის არქიტექტორები და კრიტიკოსები მიაკუთვნებდნენ არა მხოლოდ [[ფლორენცია|ფლორენციასა]] და ცენტრალურ [[იტალია|იტალიაში]] ადრეულ XV საუკუნეში დაწყებულ ჰუმანისტურ შენობათა სტილს; არამედ მასში ასევე მოიზარებდნენ [[მანერიზმი|მანერიზმსა]] ან ზოგან [[ბაროკო]]საც. თვითშერქმეული სტილის მიკუთვნება შუა და გვიანდელი XIX საუკუნისთვის უცხო არ ყოფილა: "ნეო-რენესანსს" თანამედროვენი უწოდებდნენ იმგვარ სტრუქტურებს, რომელსაც სხვანი უბრალოდ "იტალიანატს" ან "მეორე იმპერიას" შეარქმევდნენ. |
||
განსხვავებული ფორმები, რაშიც არქიტექტურამ განვითარება ჰპოვა [[ევროპა|ევროპის]] სხვადასხვა ნაწილში, განსაკუთრებით კი საფრანგეთსა და იტალიაში რენესანსის პერიოდში კიდევ უფრო ართულებს ნეო-რენესანსის არქიტექტურის განსაზღვრებასა და ამოცნობას. ამის საილუსტრაციოდ საკმარისია "რენესანსის" კატეგორიაში გაერთიანებული, თუმცა ერთმანეთისგან მნიშვნელოვნად განსხვავებული ინგლისური ვოლატონის |
განსხვავებული ფორმები, რაშიც არქიტექტურამ განვითარება ჰპოვა [[ევროპა|ევროპის]] სხვადასხვა ნაწილში, განსაკუთრებით კი საფრანგეთსა და იტალიაში რენესანსის პერიოდში კიდევ უფრო ართულებს ნეო-რენესანსის არქიტექტურის განსაზღვრებასა და ამოცნობას. ამის საილუსტრაციოდ საკმარისია "რენესანსის" კატეგორიაში გაერთიანებული, თუმცა ერთმანეთისგან მნიშვნელოვნად განსხვავებული ინგლისური [[ვოლატონის ჰოლი]]ს, იტალიური [[პიტის სასახლე|პალაცო პიტისა]] და ფრანგული შატო დე შამბორდის შედარება. |
||
{{არქიტექტურა}} |
{{არქიტექტურა}} |
19:36, 23 აგვისტო 2006-ის ვერსია
ნეო-რენესანსი მრავლისმომცველი სტილია, რომელიც მოიცავს მე-19 საუკუნის არქიტექტურული აღორძინების მიმდინარეობათა იმ ასპექტებს, რომელიც არც გრეციულ (ბერძნული აღორძინება) და არც გოთურ (გოთური აღორძინება) სტილს ეკუთვნის, და რომელმაც აღმაფრენის წყაროდ კლასიციზირებული იტალური ფორმების ფართო სპექტრი გამოიყენა. ვრცელი გაგებით "რენესანსულ არქიტექტურას" XIX საუკუნის არქიტექტორები და კრიტიკოსები მიაკუთვნებდნენ არა მხოლოდ ფლორენციასა და ცენტრალურ იტალიაში ადრეულ XV საუკუნეში დაწყებულ ჰუმანისტურ შენობათა სტილს; არამედ მასში ასევე მოიზარებდნენ მანერიზმსა ან ზოგან ბაროკოსაც. თვითშერქმეული სტილის მიკუთვნება შუა და გვიანდელი XIX საუკუნისთვის უცხო არ ყოფილა: "ნეო-რენესანსს" თანამედროვენი უწოდებდნენ იმგვარ სტრუქტურებს, რომელსაც სხვანი უბრალოდ "იტალიანატს" ან "მეორე იმპერიას" შეარქმევდნენ.
განსხვავებული ფორმები, რაშიც არქიტექტურამ განვითარება ჰპოვა ევროპის სხვადასხვა ნაწილში, განსაკუთრებით კი საფრანგეთსა და იტალიაში რენესანსის პერიოდში კიდევ უფრო ართულებს ნეო-რენესანსის არქიტექტურის განსაზღვრებასა და ამოცნობას. ამის საილუსტრაციოდ საკმარისია "რენესანსის" კატეგორიაში გაერთიანებული, თუმცა ერთმანეთისგან მნიშვნელოვნად განსხვავებული ინგლისური ვოლატონის ჰოლის, იტალიური პალაცო პიტისა და ფრანგული შატო დე შამბორდის შედარება.