ძველი ქართული ენა: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
| ხაზი 16: | ხაზი 16: | ||
ძველ ქართულ ენაში 31 თანხმოვანი იყო. მათ შორის ასოები, რომლებიც მე-19 საუკუნეში ქართული ენიდან ამოიღეს: [[ჳ]], [[ჴ]] და [[ჵ]]. |
ძველ ქართულ ენაში 31 თანხმოვანი იყო. მათ შორის ასოები, რომლებიც მე-19 საუკუნეში ქართული ენიდან ამოიღეს: [[ჳ]], [[ჴ]] და [[ჵ]]. |
||
ძველი ქართულისა და ახალი ქართულის თანხმოვნების გამოთქმებს შორის მსგავსება დიდია. ენისთვის დამახასიათებელია ჰარმონიული ჯგუფების შექმნა. როდესაც ორი თანხმოვანი ხვდება ერთად, ხშირად ხდება ასიმილაცია და თანაბრდება მათი ჟღერადობა მაგალითად "'''ტეხ'''ავს |
ძველი ქართულისა და ახალი ქართულის თანხმოვნების გამოთქმებს შორის მსგავსება დიდია. ენისთვის დამახასიათებელია ჰარმონიული ჯგუფების შექმნა. როდესაც ორი თანხმოვანი ხვდება ერთად, ხშირად ხდება ასიმილაცია და თანაბრდება მათი ჟღერადობა მაგალითად "'''ტეხ'''ავს ზმნის ფუძეში - '''ტეხ''', იკარგება ორ თანხმოვანს შორის მყოფი ხმოვანი და რჩება ''ტხ'', რომელიც ასიმილირდება და მიიღება '''ტყ''' (ტყდება). |
||
17:25, 9 დეკემბერი 2008-ის ვერსია
| ძველი ქართული ენა | |
| გავრცელებულია | საქართველო |
| მოლაპარაკეთა რაოდენობა | —
|
| ოფიციალური სტატუსი | საქართველო |
| ლინგვისტური კლასიფიკაცია | კავკასიური ენები |
| დამწერლობის სისტემა | ქართული დამწერლობა (ასომთავრული, ნუსხური) |
| ენის კოდები | ISO 639-3: oge |
ძველი ქართული ენა - ახალი ქართულის წინამორბედი ენა. ლაპარაკობდნენ მე-4 საუკუნიდან მე-11 საუკუნემდე. (მე-11-დან - საშუალო ქართული)
ფონოლოგია
თანხმოვნები
ძველ ქართულ ენაში 31 თანხმოვანი იყო. მათ შორის ასოები, რომლებიც მე-19 საუკუნეში ქართული ენიდან ამოიღეს: ჳ, ჴ და ჵ.
ძველი ქართულისა და ახალი ქართულის თანხმოვნების გამოთქმებს შორის მსგავსება დიდია. ენისთვის დამახასიათებელია ჰარმონიული ჯგუფების შექმნა. როდესაც ორი თანხმოვანი ხვდება ერთად, ხშირად ხდება ასიმილაცია და თანაბრდება მათი ჟღერადობა მაგალითად "ტეხავს ზმნის ფუძეში - ტეხ, იკარგება ორ თანხმოვანს შორის მყოფი ხმოვანი და რჩება ტხ, რომელიც ასიმილირდება და მიიღება ტყ (ტყდება).