ალაზნის ვაკე: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
(განსხვავება არ არის)

12:45, 2 ივლისი 2006-ის ვერსია

ალაზნის ველი, ალაზნის ვაკე, მთათაშუა აკუმულაციური ვაკე აღმოსავლეთ საქართველოში, კახეთის კავკასიონსა, გომბორის ქედსა და გარეკახეთის ზეგანს შორის. ზღვის დონიდან 200-470 მ. აგებულია ახალგაზრდა მეოთხეული ნალექებით. ვაკე დახრილია სამხრეთ-აქღმოსავლეთისაკენ. მას მთელ სიგრძეზე კვეთს მდ. ალაზანი.


ალაზნის ველის სიგრძეა 160 კმ, მაქსიმალური სიგანე - 35-37 კმ, მინიმალური - 5 კმ. კიდეებზე ამაღლებულია და დანაწევრებულია ალაზნის მრავალი შენაკადით. აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე ალაზნის ველის გაგრძელებაა აფთარანის ვაკე. ალაზნის ველზე ზომიერად ნოტიო ჰავაა, ზამთარი ზომიერად ცივი, ზაფხული ცხელი. საშუალო წლიური ტემპერატურა 12-13°C. ყველაზე ცივი თვის, იანვრის, საშუალო ტემპერატურა 0,5-1,4°C, თბილი თვის, აგვისტოსი 23-24°C, ზოგჯერ აბსოლუტური მინიმალური ტემპერატურა - 23°, - 25°-მდე ეცემა. აბსოლუტური მაქსიმალური 38-39°C. ნალექები 700-1000 მმ წელიწადში, ნალექების მაქსიმუმი მაისშია, მინიმუმი - იანვარში. ალაზნის ველზე ხშირია სეტყვა. ვაკეს რწყავს მდ. ალაზანი და მისი შენაკადები. მდინარეები საზღდოობენ თოვლის, წვიმის და მიწისქვეშა წყლით. წყალდიდობა გაზაფხულზეა, წყალმცირობა ზამტარში. ალაზნის ველის ზოგი მდინარე ღვარცოფულია. ჭარბობს მდელოს ალუციური უკარბონატი (გაღმამხარი) და მდელოს ალუვიური კარბონატული (წინამხარი) ნიადაგი. არის აგრეთვე შავმიწისებრი, დაჭაობებული, ბიცობიანი და დამლაშებული ნიადაგები.

ალაზნის ველი ნაწილობრივ დაფარულია ვაკის ტყით, სადაც უმთავრესად მუხა, იფანი, ნეკერჩხალი, ალვის ხე, ბოყვი და სხვა გვხვდება. მდ. ალაზნის გასწვრის ჭალის ტყეა. ვაკის დიდი ნაწილი მეორეულ ტყე-სტეპებსა და სტეპებს უკავია. ალაზნის ველი ბუნებრივი რესურსებით მდიდარი და საქართველოს ერთ-ერთი მჭიდროდ დასახლებული კუთხეა. დიდი დასახლებული პუნქტები (თელავი, გურჯაანი, ყვარელი, ლაგოხედი, ახმეტა, სიღნაღი, წნორი, შილდა, ნაფარეული, კარდანახი და სხვა) განლაგებულია ვაკის კიდეებზე, კახეთის კავკასიონისა და გომბორის ქედის ძირას. ალაზნის ველი საქართველოს მევენახეობის მხარეა. ბუნებრივი პირობების მიხედვით იგი 2 ნაწილად იყოფა: მარჯვენა მხარედ (წინამხარი) და მარცხენა მხარედ (გაღმამხარი).