კაპადოკია: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
87.253.36.73-ის რედაქტირებები გაუქმდა; აღდგა InternetArchiveBot-ის მიერ რედაქტირებული ვერსია
იარლიყი: სწრაფი გაუქმება
იარლიყები: რედაქტირება მობილურით საიტის რედაქტირება მობილურით
ხაზი 3: ხაზი 3:


==ადგილმდებარეობა==
==ადგილმდებარეობა==
[[სტრაბონი]] თავის ჩვიდმედტომიან ნაშრომ „გეოგრაფიაში“, კაპადოკიას შემდეგნაირად აღწერს: „ესაა ვრცელი ტერიტორია, რომელსაც სამხრეთით ტავრიული გორები არტყავს, დასავლეთით — აკსარაის მთები, აღმოსავლეთით — მალათიის მთები, ჩრდილოეთით — შავი ზღვა“.
[[სტრაბონი]] თავის ჩვიდმედტომიან ნაშრომ „გეოგრაფიაში“, კაპადოკიას შემდეგნაირად აღწერს: „ესაა ვრცელი ტერიტორია, რომელსაც სამხრეთით ტავრიული გორები არტყამს, დასავლეთით — აკსარაის მთები, აღმოსავლეთით — მალათიის მთები, ჩრდილოეთით — შავი ზღვა“.


==გეოლოგიური ფორმირება==
==გეოლოგიური ფორმირება==

06:54, 18 აგვისტო 2021-ის ვერსია

კლდეში ნაკვეთი ციხესიმაგრე უჩხისარი

კაპადოკია (სპარს. کاپادوکیه, Katpatuka — ლამაზი ცხენების ქვეყანა, ბერძ. Καππαδοκία, ლათ. Cappadocia, თურქ. Kapadokya) — აღმოსავლეთ მცირე აზიაში, თანამედროვე თურქეთის ტერიტორიაზე მდებარე ისტორიული ოლქის სახელწოდება. ძველი კაპადოკიის ტერიტორია ამჟამად განთავსებულია თურქეთის პროვინციების:ნევშეჰირის, კაისერის, აქსარაისა და ნიგდეს ტერიტორიებზე. ტერიტორია ხასიათდება განსაკუთრებით საინტერესო ვულკანური წარმოშობის ლანდშაფტებით. კლდეში ნაკვეთი და მიწისქვეშა ქალაქებით, რომლებიც დაარსდა ძვ. წ. I ათასწლეულში. კაპადოკიაში მდებარე გორემეს ეროვნული პარკი და კაპადოკიის კლდეში ნაკვეთი დასახლება შეტანილია იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის გინესის სიაში.

ადგილმდებარეობა

სტრაბონი თავის ჩვიდმედტომიან ნაშრომ „გეოგრაფიაში“, კაპადოკიას შემდეგნაირად აღწერს: „ესაა ვრცელი ტერიტორია, რომელსაც სამხრეთით ტავრიული გორები არტყამს, დასავლეთით — აკსარაის მთები, აღმოსავლეთით — მალათიის მთები, ჩრდილოეთით — შავი ზღვა“.

გეოლოგიური ფორმირება

კაპადოკიის ტერიტორიაზე არსებული ვულკანები ერჯიესი, ჰასანი, გელიუდაგი გეოლოგიური პერიოდის მანძილზე იყვნენ აქტიურნი. მათი აქტიურობა გრძელდებოდა მიოცენიდან ჰოლოცენამდე. ამოფრქვეული ვულკანური ლავა ილექებოდა ნეოჟენის ტბის ფსკერზე, მდინარეების ხეობებში, პლატოზე, რის შედეგადაც წარმოიქმნა 100-150 მეტრი სისქის ვულკანური ტუფი. აღნიშნული მასა ასევე შედგებოდა ტუფიტის, იგნიბრიტის ტუფის, ლახარას, ვულკანური ფერფლის, თიხის, აგლომერის, ბაზალტის და ნეოლოგიური აგლომერატებისაგან. მომდევნო პერიოდში ვულკანური ტუფის მასისაგან, მდინარეთა და ტბის წყლის ეროზიის შედეგად წარმოქმნა პლატო, რომელიც ხშირად იცვლიდა ფორმას. მდინარე ყიზილ-ირმაქზე პლატოს დღევანდელი სახე სათავეს იღებს ზემო პლიოცენიდან.

გალერეა

იხილეთ აგრეთვე

რესურსები ინტერნეტში

ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე: