ფარნავაზიანები: განსხვავება გადახედვებს შორის

ფარნავაზიანი
	; ბაგინეთის მთაში აღმოჩენილი სამეფო სარეცლის ფეხის გარესაკრავი, ახ. წ. II საუკუნე. დაცულია საქართველოს ეროვნულ მუზეუმში თბილისში.
ქვეყანა	იბერია; კოლხეთი; სომხეთი
ფუძე დინასტია	ქართლოსიანი
ტიტულები	მეფე სრულიად იბერიისა, ; მეფე კოლხეთისა, ; დიდი მეფე იბერთა, ; მეფე სომხეთისა.
დამაარსებელი	ფარნავაზ I
უკანასკნელი მმართველი	ამაზასპ II ; ასფაგური ; (ქალის ხაზით)
დაარსდა	ძვ. წ. 302
დაიშალა	ახ. წ. 580

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა

[შემოწმებული ვერსია]

← წინა ცვლილება შემდეგი ცვლილება →

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

ვიზუალურივიკიტექსტი

შიდახაზური

17:25, 26 აგვისტო 2020-ის ვერსია

ფარნავაზიანები – პირველი ქართული სამეფო დინასტია, მართავდა იბერიის სამეფოს. დასაბამი მისცა ფარნავაზ I-მა.^[2] დინასტიამ სახელწოდება მიიღო დამაარსებლის სახელის მიხედვით. ზოგიერთი მეცნიერის მოსაზრებით, ფარნავაზიანების წარმომადგენლები სამეფო ტახტს ფლობდნენ ახ. წ. VI საუკუნემდე, თუმცა, „მეფეთა ცხოვრების“ მიხედვით, III საუკუნის მეორე ნახევარში ქართლის ტახტი დაიკავა ხოსროვიანთა დინასტიის წარმომადგენელმა, მირიან III-მ. შესაბამისად, ამ ნარატივის მიხედვით, ფარნავაზიანთა უკანასკნელი წარმომადგენელი იყო მეფე ასფაგური.^[3]

რესურსები ინტერნეტში

istoria.ge – ფარნავაზიანთა გენეალოგიური ცხრილი (ცხრილი შედგენილია მ. სანაძის მიხედვით, რომელიც მეცნიერებაში არ არის გაზიარებული).

სქოლიო

↑ სარეცლის ფეხის გარსაკრავები, საქართველოს ეროვნული მუზეუმის ოფიციალური საიტი.
↑ საქართველოს ისტორია, ტ. 1, თბ., 2008 წ. გვ., 55
↑ ქართლის ცხოვრება, ს. ყაუხჩიშვილის რედაქციით, ტ. 1, განათლება, თბ., 1955

[1] სარეცლის ფეხის გარსაკრავები, საქართველოს ეროვნული მუზეუმის ოფიციალური საიტი.

[2] საქართველოს ისტორია, ტ. 1, თბ., 2008 წ. გვ., 55

[3] ქართლის ცხოვრება, ს. ყაუხჩიშვილის რედაქციით, ტ. 1, განათლება, თბ., 1955

[1]

[2]

[3]

@@ ხაზი 1: / ხაზი 1: @@
 {{სამეფო დინასტია
-| დინასტიის გვარი =ფარნავაზიანები
+| დინასტიის გვარი = ფარნავაზიანი
+| გერბი = [[File:State Museum of History of Georgia (Tbilisi Archaeological Museum) 4.jpg|200px]] <br>[[:en:Mount Bagineti|ბაგინეთის მთაში]] აღმოჩენილი სამეფო სარეცლის ფეხის გარესაკრავი, ახ. წ. II საუკუნე. დაცულია [[საქართველოს ეროვნული მუზეუმი|საქართველოს ეროვნულ მუზეუმში]] თბილისში.<ref>[http://museum.ge/index.php?lang_id=GEO&sec_id=121&info_id=992 სარეცლის ფეხის გარსაკრავები], საქართველოს ეროვნული მუზეუმის ოფიციალური საიტი.</ref>
-| ქვეყანა  =[[იბერიის სამეფო|ქართლი]], [[კოლხეთის სამეფო|კოლხა]], [[ეგრისის სამეფო|ეგრისი]], [[დიდი სომხეთი|სომხეთი]]
+| ქვეყანა = [[იბერია]]<br>[[კოლხეთი]]<br>[[დიდი სომხეთი|სომხეთი]]
-| ფუძე დინასტია  =
+| ფუძე დინასტია = ქართლოსიანი
-| ტიტულები  = [[მეფე|მეფეები]]
+| ტიტულები = მეფე სრულიად იბერიისა, <br>მეფე კოლხეთისა, <br>დიდი მეფე იბერთა, <br>მეფე სომხეთისა.
-| მიმართვის ფორმა  = მონარქია
+| მიმართვის ფორმა =
-| დამაარსებელი  = [[ფარნავაზ I]]<br /><small>(ქართლის პირველი მეფე)</small>
+| დამაარსებელი = [[ფარნავაზ I]]
-| უკანასკნელი მმართველი  = [[ასფაგური]]<br /><small>(მირიან III-ის წინამორბედი)</small>
+| უკანასკნელი მმართველი  = [[ამაზასპ II]] <br>[[ასფაგური]] <br>(ქალის ხაზით)
-| ამჟამინდელი მეთაური  =
+| ამჟამინდელი მეთაური =
-| დაარსდა  =[[ძვ. წ. 302]] წელს
-| დაიშალა  = ახ. წ. [[306]] წელს
+| დაარსდა = [[ძვ. წ. 302]]
+| დაიშალა = [[580|ახ. წ. 580]]
-| ტახტიდან ჩამოგდება  =
+| ტახტიდან ჩამოგდება =
-| cadet branches  =
+| გვერდითი შტოები =
-| ეროვნება  =[[ქართველები]]
+| ეროვნება =
 }}
+{{საქართველოს სახელმწიფოებრიობა}}
 '''ფარნავაზიანები''' – პირველი ქართული სამეფო დინასტია, მართავდა [[იბერია|იბერიის]] სამეფოს. დასაბამი მისცა [[ფარნავაზ I|ფარნავაზ I-მა]].<ref>საქართველოს ისტორია, ტ. 1, თბ., 2008 წ. გვ., 55</ref>  დინასტიამ სახელწოდება მიიღო დამაარსებლის სახელის მიხედვით. ზოგიერთი მეცნიერის მოსაზრებით, ფარნავაზიანების წარმომადგენლები სამეფო ტახტს ფლობდნენ ახ. წ. [[VI საუკუნე]]მდე, თუმცა, „[[ცხოვრება ქართუელთა მეფეთა|მეფეთა ცხოვრების]]“ მიხედვით, [[III საუკუნე|III საუკუნის]] მეორე ნახევარში ქართლის ტახტი დაიკავა [[ხოსროვიანები|ხოსროვიანთა დინასტიის]] წარმომადგენელმა, [[მირიან III]]-მ. შესაბამისად, ამ ნარატივის მიხედვით, ფარნავაზიანთა უკანასკნელი წარმომადგენელი იყო მეფე [[ასფაგური]].<ref>ქართლის ცხოვრება, ს. ყაუხჩიშვილის რედაქციით, ტ. 1, განათლება, თბ., 1955</ref>