მელოტა: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 31: ხაზი 31:
| eol =1049300
| eol =1049300
}}
}}
'''მელოტა''' ({{lang-la|Fulica atra}}) — [[ფრინველები|ფრინველი]] [[წეროსნაირნი|წეროსნაირთა]] რიგისა. მისი სხეულის სიგრძე 40 სმ აღწევს. გავრცელებულია [[ევროპა]]ში, [[აზია]]ში, [[აფრიკა]]სა, [[ავსტრალია]]ში და ყოფილ [[სსრკ]]-ის ტერიტორიაზე. [[საქართველო|საქართველოშიც]] ბუდობს. იგი უმთავრესად იმ [[ტბა|ტბებზე]], [[მდინარე|მდინარეებსა]] და საგუბარებში ბინადრობს, რომელთა ნაპირები [[ლელი|ლელით]], [[ლერწამი|ლერწმითა]] და სხვა [[მცენარეები|მცენარეებითაა]] დაფარული. ზამთრობს კასპიის ზღვის სამხრეთ სანაპიროზე და რიგ ტბებზე ([[პალიასტომი]]). მელოტა კარგად ცურავს და ყვინთავს. წყალში ჩაყურყუმალებულ მელოტას იქ ხანგრძლივად ყოფნა შეუძლია. იგი დებს 6-15 კვერცხს; ბარტყების გამოჩეკას 20-21 დღე-ღამე სჭირდება. ბარტყები გამოჩეკისთანავე წყალში შედიან და ორივე მშობლის ხელმძღვანელობით სწავლობენ ცურვას, ყვინთვას და საკვების მოპოვებას. იკვებება წყლის [[მცენარეები|მცენარეებით]], [[მოლუსკები|მოლუსკებით]], [[მწერები|მწერებით]]. სანადირო ობიექტია. მის მოსაპოვებლად საჭიროა 6 ან 7 ნომერი საფანტი.<ref>„მონადირის ცნობარი“, გვ. 29.</ref>
'''მელოტა''' ({{lang-la|Fulica atra}}) — [[ფრინველები|ფრინველი]] [[წეროსნაირნი|წეროსნაირთა]] რიგისა. მისი სხეულის სიგრძე 40 სმ აღწევს. გავრცელებულია [[ევროპა]]ში, [[აზია]]ში, [[აფრიკა]]სა, [[ავსტრალია]]ში და ყოფილ [[სსრკ]]-ის ტერიტორიაზე. [[საქართველო|საქართველოშიც]] ბუდობს. იგი უმთავრესად იმ [[ტბა|ტბებზე]], [[მდინარე|მდინარეებსა]] და საგუბარებში ბინადრობს, რომელთა ნაპირები [[ლელი|ლელით]], [[ლერწამი|ლერწმითა]] და სხვა [[მცენარეები|მცენარეებითაა]] დაფარული. ზამთრობს კასპიის ზღვის სამხრეთ სანაპიროზე და რიგ ტბებზე ([[პალიასტომი]]). მელოტა კარგად ცურავს და ყვინთავს. წყალში ჩაყურყუმალებულ მელოტას იქ ხანგრძლივად ყოფნა შეუძლია. იგი დებს 6-15 კვერცხს; ბარტყების გამოჩეკას 20-21 დღე-ღამე სჭირდება. ბარტყები გამოჩეკისთანავე წყალში შედიან და ორივე მშობლის ხელმძღვანელობით სწავლობენ ცურვას, ყვინთვას და საკვების მოპოვებას. იკვებება წყლის [[მცენარეები|მცენარეებით]], [[მოლუსკები|მოლუსკებით]], [[მწერები|მწერებით]]. სანადირო ობიექტია. მის მოსაპოვებლად საჭიროა 6 ან 7 ნომერი საფანტი.

== ლიტერატურა ==
== ლიტერატურა ==
* {{ქსე|6|560|ჟორდანია რ.}}
* {{ქსე|6|560|ჟორდანია რ.}}
ხაზი 39: ხაზი 38:
==რესურსები ინტერნეტში==
==რესურსები ინტერნეტში==
* [http://www.sevin.ru/vertebrates/index.html?birds/211.html რუსეთის ხერხემლიანი ცხოველები: მელოტა]
* [http://www.sevin.ru/vertebrates/index.html?birds/211.html რუსეთის ხერხემლიანი ცხოველები: მელოტა]

== სქოლიო ==
{{სქოლიო}}


[[კატეგორია:მელოტა]]
[[კატეგორია:მელოტა]]

19:48, 2 ივლისი 2020-ის ვერსია

მელოტა

მეცნიერული კლასიფიკაცია
სამეფო:  ცხოველები
ტიპი:  ქორდიანები
კლასი:  ფრინველები
რიგი:  წეროსნაირნი
ოჯახი:  ლაინასებრნი
გვარი:  მელოტა
სახეობა:  მელოტა
ლათინური სახელი
Fulica atra (Linnaeus, 1758)
ქვესახეობები
  • Fulica atra atra Linnaeus, 1758
  • Fulica atra lugubris S. Müller, 1847
  • Fulica atra novaeguinea Rand, 1940
  • Fulica atra australis Gould, 1845
დაცვის სტატუსი
საჭიროებს ზრუნვას
ყველაზე ნაკლები საფრთხის ქვეშ
IUCN 3.1 Least Concern : 22692913
გავრცელება

  ბუდობის არეალი
  წლიური არეალი
  გამოზამთრების ადგილი

მელოტა (ლათ. Fulica atra) — ფრინველი წეროსნაირთა რიგისა. მისი სხეულის სიგრძე 40 სმ აღწევს. გავრცელებულია ევროპაში, აზიაში, აფრიკასა, ავსტრალიაში და ყოფილ სსრკ-ის ტერიტორიაზე. საქართველოშიც ბუდობს. იგი უმთავრესად იმ ტბებზე, მდინარეებსა და საგუბარებში ბინადრობს, რომელთა ნაპირები ლელით, ლერწმითა და სხვა მცენარეებითაა დაფარული. ზამთრობს კასპიის ზღვის სამხრეთ სანაპიროზე და რიგ ტბებზე (პალიასტომი). მელოტა კარგად ცურავს და ყვინთავს. წყალში ჩაყურყუმალებულ მელოტას იქ ხანგრძლივად ყოფნა შეუძლია. იგი დებს 6-15 კვერცხს; ბარტყების გამოჩეკას 20-21 დღე-ღამე სჭირდება. ბარტყები გამოჩეკისთანავე წყალში შედიან და ორივე მშობლის ხელმძღვანელობით სწავლობენ ცურვას, ყვინთვას და საკვების მოპოვებას. იკვებება წყლის მცენარეებით, მოლუსკებით, მწერებით. სანადირო ობიექტია. მის მოსაპოვებლად საჭიროა 6 ან 7 ნომერი საფანტი.

ლიტერატურა

  • ჟორდანია რ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 560.
  • გ. აბულაძე, ნ. ღამბარაშვილი, ვ. ბურჯანაძე, შ. ჩახანაშვილი, პ. ჟორდანია, ნ. ლომსაძე, ლ. გუნიავა, დ. ახრახაძე, გ. ზახაროვი; „მონადირის ცნობარი“, თბ., 1969.

რესურსები ინტერნეტში