დავით დადიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა

[შემოწმებული ვერსია]

← წინა ცვლილება შემდეგი ცვლილება →

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

ვიზუალურივიკიტექსტი

შიდახაზური

10:30, 31 მაისი 2020-ის ვერსია

დავით დადიანი (დ. 26 იანვარი, 1812, ჭაქვინჯი, ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი — გ. 30 აგვისტო, 1853) — სამეგრელოს მთავარი (1846-1853 წწ.), რუსეთის იმპერიის არმიის გენერალ-მაიორი (1845).

მამამ — ლევან V დადიანმა თავის სიცოცხლეშივე (1840 წლიდან) ჩააბარა სამთავროს გამგებლობა. მიღებული ჰქონდა ევროპული აღზრდა-განათლება. 1829-1840 წლებში მსახურობდა ლაიბგვარდიის კაზაკთა პოლკში, სადაც პოლკოვნიკის წოდება მიიღო. სამთავროს სათავეში ჩადგომისთანავე ცდილობდა სამთავროში მმართველობის ახალი სისტემის შემოღებას. ამ მიზნით ქვეყანა 8 მაზრად (ოლქად) დაყო და თითოეულ მათგანს სათავეში მდივან-ბეგი ჩაუყენა. მოხელეთა თანამდებობის მემკვიდრეობით გადაცემის ნაცვლად მათი დანიშვნა შემოიღო. მთავრის ტახტთან შექმნა სამდივნო მოხელეთა შტატით. თავად-აზნაურების ყმობისაგან გაათავისუფლა დაბალი სამღვდელოება. ზრუნავდა ვაჭრობისა და მრეწველობის განვითარებაზე. მეაბრეშუმეობის განვითარების მიზნით 1848 წელს სამეგრელოში მიიწვია ფრანგი როზმორდიუკი, რომელმაც ზუგდიდში გამართა აბრეშუმის საწარმო. მის დროსვე მოეწყო არყის სახდელი ქარხნები ზუგდიდსა და სალხინოში. დავით დადიანი მწიგნობრობის დიდი მოყვარული იყო. შეაგროვა ქართულ ხელნაწერ წიგნთა მდიდარი კოლექცია, რომელიც შემდეგ მისმა შვილმა ნიკო დადიანმა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას გადასცა. ახლო ურთიერთობა ჰქონდა პ. იოსელიანთან და მ. ბროსესთან. დაჯილდოებულია წმიდა ანას, წმინდა ვლადიმირის, წმინდა სტანისლავის სხვადასხვა ხარისხის ორდენებით. დაკრძალულია მარტვილის მონასტერში, საგვარეულო აკლდამაში.

იხილეთ აგრეთვე

დავით დადიანის ბიბლიოთეკა

ლიტერატურა

კალანდია გ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 286-287.
მაკალათია ს., სამეგრელოს ისტორია და ეთნოგრაფია, თბ., 1941;
მეუნარგია ი., სამეგრელოს სამთავროს უკანასკნელი პერიოდი და დავით დადიანი, თბ., 1939

@@ ხაზი 1: / ხაზი 1: @@
 [[ფაილი:David Dadiani.jpg|thumb|200px|დავით დადიანი]]
-'''დავით დადიანი''' (დ. [[26 იანვარი]], [[1812]], [[ჭაქვინჯი]], [[ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი]] —  გ.  [[30 აგვისტო]], [[1853]]) — [[სამეგრელოს სამთავრო|სამეგრელოს]] მთავარი ([[1846]]-[[1853]] წწ.), რუსეთის იმპერიის არმიის გენერალ-მაიორი. მამამ — [[ლევან V დადიანი|ლევან V დადიანმა]] თავის სიცოცხლეშივე ([[1840]] წლიდან) ჩააბარა სამთავროს გამგებლობა. მიღებული ჰქონდა ევროპული აღზრდა-განათლება. 1829-1840 წლებში მსახურობდა ლაიბგვარდიის კაზაკთა პოლკში, სადაც [[პოლკოვნიკი]]ს წოდება მიიღო. სამთავროს სათავეში ჩადგომისთანავე ცდილობდა სამთავროში მმართველობის ახალი სისტემის შემოღებას. ამ მიზნით ქვეყანა 8 მაზრად (ოლქად) დაყო და თითოეულ მათგანს სათავეში მდივან-ბეგი ჩაუყენა. მოხელეთა თანამდებობის მემკვიდრეობით გადაცემის ნაცვლად მათი დანიშვნა შემოიღო. მთავრის ტახტთან შექმნა სამდივნო მოხელეთა შტატით. თავად-აზნაურების ყმობისაგან გაათავისუფლა დაბალი სამღვდელოება. ზრუნავდა ვაჭრობისა და მრეწველობის განვითარებაზე. მეაბრეშუმეობის განვითარების მიზნით [[1848]] წელს სამეგრელოში მიიწვია ფრანგი როზმორდიუკი, რომელმაც ზუგდიდში გამართა [[აბრეშუმი]]ს საწარმო. მის დროსვე მოეწყო არყის სახდელი ქარხნები ზუგდიდსა და [[სალხინო (მარტვილის მუნიციპალიტეტი)|სალხინო]]ში. დავით დადიანი მწიგნობრობის დიდი მოყვარული იყო. შეაგროვა ქართულ ხელნაწერ წიგნთა მდიდარი კოლექცია, რომელიც შემდეგ მისმა შვილმა [[ნიკო დადიანი|ნიკო დადიანმა]] [[ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება|ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას]] გადასცა. ახლო ურთიერთობა ჰქონდა [[პლატონ იოსელიანი|პ. იოსელიანთან]] და [[მარი ბროსე|მ. ბროსესთან]]. დაჯილდოებულია წმიდა ანას, წმინდა ვლადიმირის, წმინდა სტანისლავის სხვადასხვა ხარისხის ორდენებით. დაკრძალულია [[მარტვილის მონასტერი|მარტვილის მონასტერში]], საგვარეულო აკლდამაში.
+'''დავით დადიანი''' (დ. [[26 იანვარი]], [[1812]], [[ჭაქვინჯი]], [[ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი]] —  გ.  [[30 აგვისტო]], [[1853]]) — [[სამეგრელოს სამთავრო|სამეგრელოს]] მთავარი ([[1846]]-[[1853]] წწ.), რუსეთის იმპერიის არმიის გენერალ-მაიორი ([[1845]]).
+მამამ — [[ლევან V დადიანი|ლევან V დადიანმა]] თავის სიცოცხლეშივე ([[1840]] წლიდან) ჩააბარა სამთავროს გამგებლობა. მიღებული ჰქონდა ევროპული აღზრდა-განათლება. 1829-1840 წლებში მსახურობდა ლაიბგვარდიის კაზაკთა პოლკში, სადაც [[პოლკოვნიკი]]ს წოდება მიიღო. სამთავროს სათავეში ჩადგომისთანავე ცდილობდა სამთავროში მმართველობის ახალი სისტემის შემოღებას. ამ მიზნით ქვეყანა 8 მაზრად (ოლქად) დაყო და თითოეულ მათგანს სათავეში მდივან-ბეგი ჩაუყენა. მოხელეთა თანამდებობის მემკვიდრეობით გადაცემის ნაცვლად მათი დანიშვნა შემოიღო. მთავრის ტახტთან შექმნა სამდივნო მოხელეთა შტატით. თავად-აზნაურების ყმობისაგან გაათავისუფლა დაბალი სამღვდელოება. ზრუნავდა ვაჭრობისა და მრეწველობის განვითარებაზე. მეაბრეშუმეობის განვითარების მიზნით [[1848]] წელს სამეგრელოში მიიწვია ფრანგი როზმორდიუკი, რომელმაც ზუგდიდში გამართა [[აბრეშუმი]]ს საწარმო. მის დროსვე მოეწყო არყის სახდელი ქარხნები ზუგდიდსა და [[სალხინო (მარტვილის მუნიციპალიტეტი)|სალხინო]]ში. დავით დადიანი მწიგნობრობის დიდი მოყვარული იყო. შეაგროვა ქართულ ხელნაწერ წიგნთა მდიდარი კოლექცია, რომელიც შემდეგ მისმა შვილმა [[ნიკო დადიანი|ნიკო დადიანმა]] [[ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება|ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას]] გადასცა. ახლო ურთიერთობა ჰქონდა [[პლატონ იოსელიანი|პ. იოსელიანთან]] და [[მარი ბროსე|მ. ბროსესთან]]. დაჯილდოებულია წმიდა ანას, წმინდა ვლადიმირის, წმინდა სტანისლავის სხვადასხვა ხარისხის ორდენებით. დაკრძალულია [[მარტვილის მონასტერი|მარტვილის მონასტერში]], საგვარეულო აკლდამაში.
 == იხილეთ აგრეთვე ==