გულეიკარი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
გასწორდა {{სახელმწიფო აღწერა 2002}} და {{სახელმწიფო აღწერა 2014}}
No edit summary
ხაზი 47: ხაზი 47:
|კატეგორია ვიკისაწყობში =
|კატეგორია ვიკისაწყობში =
}}
}}
'''გულეიკარი''' (''ყოფილი:'' '''''გულევლი, გულევლისკარი''''') — [[სოფელი]] [[საქართველო]]ში, [[აბაშის მუნიციპალიტეტი|აბაშის მუნიციპალიტეტში]], [[კეთილარი]]ს თემში.<ref name="აღწერა 2002" /> მდებარეობს [[ოდიშ-გურიის დაბლობი|ოდიშის დაბლობზე]], [[მდინარე]] [[რიონი]]ს მარცხენა ნაპირას. [[ზღვის დონე|ზღვის დონიდან]] 15 [[მეტრი|მეტრზე]], [[აბაშა|აბაშიდან]] დაშორებულია 42 [[კილომეტრი]]თ.
'''გულეიკარი''' (''ყოფილი:'' '''''გულევლი, გულევლისკარი''''') — [[სოფელი]] [[საქართველო]]ში, [[აბაშის მუნიციპალიტეტი|აბაშის მუნიციპალიტეტში]], [[კეთილარი]]ს ადმინისტრაციულ ერთეულში.<ref name="აღწერა 2002" /> მდებარეობს [[ოდიშ-გურიის დაბლობი|ოდიშის დაბლობზე]], [[მდინარე]] [[რიონი]]ს მარცხენა ნაპირას. [[ზღვის დონე|ზღვის დონიდან]] 15 [[მეტრი|მეტრზე]], [[აბაშა|აბაშიდან]] დაშორებულია 42 [[კილომეტრი]]თ.


==ისტორია==
==ისტორია==
სოფლის ტერიტორიაზე შემორჩენილია ძვ. წ. VIII-VII საუკუნეების პატარა გორნამოსახლარი „ნაოხვამუ“.<ref>[http://gautsyinari.blogspot.com/p/blog-page_17.html გაუწყინარის ისტორია და თანამედროვეობა]</ref>“ სოფელს თავდაპირველად „გულევლი“ ერქვა, გულევლის [[წმინდა გიორგი]]ს ეკლესიის აშენების შემდეგ გულევლისკარი. გულეიკარი წყაროებში პირველად 1628 წელს მოიხსენიება. სოფელში დგას გვიანდელი ფეოდალური ხანის ეკლესია, რომელიც აგებული უნდა იყოს უფრო ძველი ეკლესიის ადგილზე. სოფელი შედიოდა [[საჯავახო (მხარე)|საჯავახოს მხარეში]].<ref>''ე. გვენეტაძე, გ. გაგუა'' „საჯავახოს მხარე“ „პარალელი“ N5, გვ. 217 — თბილისი, 2013 წ. ISSN 0235-8417</ref>
სოფლის ტერიტორიაზე შემორჩენილია ძვ. წ. VIII-VII საუკუნეების პატარა გორნამოსახლარი „ნაოხვამუ“.<ref>[http://gautsyinari.blogspot.com/p/blog-page_17.html გაუწყინარის ისტორია და თანამედროვეობა]</ref>“ სოფელს თავდაპირველად „გულევლი“ ერქვა, გულევლის [[წმინდა გიორგი]]ს ეკლესიის აშენების შემდეგ გულევლისკარი. გულეიკარი წყაროებში პირველად 1628 წელს მოიხსენიება. სოფელში დგას გვიანდელი ფეოდალური ხანის ეკლესია, რომელიც აგებული უნდა იყოს უფრო ძველი ეკლესიის ადგილზე. სოფელი შედიოდა [[საჯავახო (მხარე)|საჯავახოს მხარეში]].<ref>''ე. გვენეტაძე, გ. გაგუა'' „საჯავახოს მხარე“ „პარალელი“ N5, გვ. 217 — თბილისი, 2013 წ. ISSN 0235-8417</ref>


==დემოგრაფია==
==დემოგრაფია==

12:26, 11 აპრილი 2020-ის ვერსია

სოფელი
გულეიკარი
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე სამეგრელო-ზემო სვანეთი
მუნიციპალიტეტი აბაშის მუნიციპალიტეტი
თემი კეთილარი
კოორდინატები 42°07′32″ ჩ. გ. 42°11′32″ ა. გ. / 42.12556° ჩ. გ. 42.19222° ა. გ. / 42.12556; 42.19222
პირველი ხსენება 1628
ადრეული სახელები გულევლი, გულევლისკარი
ცენტრის სიმაღლე 15
მოსახლეობა 321[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები[2]
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995
გულეიკარი — საქართველო
გულეიკარი
გულეიკარი — სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე
გულეიკარი

გულეიკარი (ყოფილი: გულევლი, გულევლისკარი) — სოფელი საქართველოში, აბაშის მუნიციპალიტეტში, კეთილარის ადმინისტრაციულ ერთეულში.[2] მდებარეობს ოდიშის დაბლობზე, მდინარე რიონის მარცხენა ნაპირას. ზღვის დონიდან 15 მეტრზე, აბაშიდან დაშორებულია 42 კილომეტრით.

ისტორია

სოფლის ტერიტორიაზე შემორჩენილია ძვ. წ. VIII-VII საუკუნეების პატარა გორნამოსახლარი „ნაოხვამუ“.[3]“ სოფელს თავდაპირველად „გულევლი“ ერქვა, გულევლის წმინდა გიორგის ეკლესიის აშენების შემდეგ — გულევლისკარი. გულეიკარი წყაროებში პირველად 1628 წელს მოიხსენიება. სოფელში დგას გვიანდელი ფეოდალური ხანის ეკლესია, რომელიც აგებული უნდა იყოს უფრო ძველი ეკლესიის ადგილზე. სოფელი შედიოდა საჯავახოს მხარეში.[4]

დემოგრაფია

2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 321 ადამიანი.

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
1911[5] 383
2002[2] 408 187 221
2014[1] 321 173 148

ლიტერატურა

სქოლიო

  1. 1.0 1.1 მოსახლეობის 2014 წლის აღწერა (არქივირებული). საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
  2. 2.0 2.1 2.2 მოსახლეობის 2002 წლის აღწერა. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (2002 წელი). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
  3. გაუწყინარის ისტორია და თანამედროვეობა
  4. ე. გვენეტაძე, გ. გაგუა „საჯავახოს მხარე“ „პარალელი“ N5, გვ. 217 — თბილისი, 2013 წ. ISSN 0235-8417
  5. Кавказский календарь на 1912 год