სილაური: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
|||
ხაზი 45: | ხაზი 45: | ||
==ისტორია== |
==ისტორია== |
||
სოფლის ძველი სახელწოდებაა ძეგორა. რუხმელის ხეობაში იდგა დიდი ციხე და წმინდა გიორგის ეკლესია.<ref>''ენვერ გოგუაძე'', „გურიანას ქუეყანა“ — ბათუმი, „ალიონი“ 2001</ref>დღევანდელი სილაურის ტერიტორიაზეა [[ბაილეთი]]ს ნაწილი ე.წ. გაღმა ბაილეთი. ბაილეთი [[გურიის სამთავრო]]ს მნიშვნელოვან ცენტრს წარმოადგენდა. აქ მდებარეობდა გურიელთა სასახლე და გვიანშუასაუკუნეების ციხე-სიმაგრე, ასევე 1609 წელს აგებული [[ბაილეთის ეკლესია]]. 1614 წელს [[მამია II გურიელი|მამია II გურიელმა]] ბაილეთის რეზიდენციაში მიიღო სტუმრები, [[იეზუიტები|იეზუიტი]] მისიონერები [[ლუი გრანჟე]] და ეტიენ ვიო.<ref>[https://konstantineshistory.wordpress.com/2015/07/25/%E1%83%9B%E1%83%90%E1%83%9B%E1%83%98%E1%83%90-ii-%E1%83%92%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%98%E1%83%94%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A1-1600-1625-%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%97%E1%83%98-%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%9A/ მამია II გურიელის (1600-1625) ერთი რელიგიური და დიპლომატიური აქტის შესახებ]</ref> ბაილეთის ეკლესია მამათისა და [[ჩეხედანას ეკლესია|ჩეხედანას]] ეკლესიებთან ერთად იერუსალიმის უფლის საფლავისთვის იყო შეწირული. ეკლესია ნაგები იყო აგურითა და ნახეთქი ქვით. 1827 წ. ეკლესიას დაადგეს თლილი ქვის გუმბათი და მოხატეს. ეკლესიის აღმოსავლეთ ნაწილი სამწახნაგოვანი ნახევარწრის ფორმისა იყო. მხატვრობა შეიცავდა [[გურიელები]]ს გვარის წარმომადგენელთა პორტრეტებს. ბაილეთის ეკლესია და ციხე 1958-62 წლებში დაანგრიეს [[ჯუმათი]]ს სკოლის მშენებლობისთვის. სოფელში 1945 წელს აშენდა მცირე [[ჰიდროელექტროსადგური]], რომლის სიმძლავრე იყო 23 კვტ/სთ.<ref>''მუჰამედ მურვანიძე'', „ჰიდროელექტროსადგურები სოფლად“, გაზეთი „ლენინის დროშა“ 1945 წ. N46 გვ. 4</ref>1977 წელს სილაურის კოლმეურნეობა ფლობდა 125 ჰა ჩაისა და 21,5 ჰა ციტრუსის პლანტაციებს. |
სოფლის ძველი სახელწოდებაა ძეგორა. რუხმელის ხეობაში იდგა დიდი ციხე და წმინდა გიორგის ეკლესია.<ref>''ენვერ გოგუაძე'', „გურიანას ქუეყანა“ — ბათუმი, „ალიონი“ 2001</ref> |
||
დღევანდელი სილაურის ტერიტორიაზეა [[ბაილეთი]]ს ნაწილი ე.წ. გაღმა ბაილეთი. გაღმა ბაილეთი [[გურიელები]]ს კუთვნილება იყო და [[გურიის სამთავრო]]ს მნიშვნელოვან ცენტრს წარმოადგენდა. აქ მდებარეობდა გურიელთა სასახლე და გვიანშუასაუკუნეების ციხე-სიმაგრე, ასევე 1609 წელს აგებული [[ბაილეთის ეკლესია]]. 1614 წელს [[მამია II გურიელი|მამია II გურიელმა]] ბაილეთის რეზიდენციაში მიიღო სტუმრები, [[იეზუიტები|იეზუიტი]] მისიონერები [[ლუი გრანჟე]] და ეტიენ ვიო.<ref>[https://konstantineshistory.wordpress.com/2015/07/25/%E1%83%9B%E1%83%90%E1%83%9B%E1%83%98%E1%83%90-ii-%E1%83%92%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%98%E1%83%94%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A1-1600-1625-%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%97%E1%83%98-%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%9A/ მამია II გურიელის (1600-1625) ერთი რელიგიური და დიპლომატიური აქტის შესახებ]</ref> ბაილეთის ეკლესია მამათისა და [[ჩეხედანას ეკლესია|ჩეხედანას]] ეკლესიებთან ერთად იერუსალიმის უფლის საფლავისთვის იყო შეწირული. ეკლესია ნაგები იყო აგურითა და ნახეთქი ქვით. XVIII საუკუნის ბოლოდან გაღმა ბაილეთს, როგორც საბატონიშვილოს, ფლობდა ლევან გურიელი. <ref>{{cite book| | first=ო.| last= სოსელია| title=ნარკვევები ფეოდალური ხანის დასავლეთ საქართველოს სოციალურ-პოლიტიკური ისტორიიდან| chapter=| publisher=მეცნიერება |series=წიგნი II|location=თბილისი |year=1981| origyear=| isbn=| edition=|page=165|url=http://dspace.nplg.gov.ge/handle/1234/229693}}</ref> 1827 წ. ეკლესიას დაადგეს თლილი ქვის გუმბათი და მოხატეს. ეკლესიის აღმოსავლეთ ნაწილი სამწახნაგოვანი ნახევარწრის ფორმისა იყო. მხატვრობა შეიცავდა [[გურიელები]]ს გვარის წარმომადგენელთა პორტრეტებს. ბაილეთის ეკლესია და ციხე 1958-62 წლებში დაანგრიეს [[ჯუმათი]]ს სკოლის მშენებლობისთვის. სოფელში 1945 წელს აშენდა მცირე [[ჰიდროელექტროსადგური]], რომლის სიმძლავრე იყო 23 კვტ/სთ.<ref>''მუჰამედ მურვანიძე'', „ჰიდროელექტროსადგურები სოფლად“, გაზეთი „ლენინის დროშა“ 1945 წ. N46 გვ. 4</ref>1977 წელს სილაურის კოლმეურნეობა ფლობდა 125 ჰა ჩაისა და 21,5 ჰა ციტრუსის პლანტაციებს. |
|||
==მოსახლეობა== |
==მოსახლეობა== |
17:58, 23 მარტი 2020-ის ვერსია
სოფელი | |
---|---|
სილაური | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | გურიის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | ოზურგეთის მუნიციპალიტეტი |
კოორდინატები | 41°59′57″ ჩ. გ. 41°59′27″ ა. გ. / 41.99917° ჩ. გ. 41.99083° ა. გ. |
ადრეული სახელები | გაღმა ბაილეთი, ძეგორა |
ფართობი | 10,33 კმ² |
ცენტრის სიმაღლე | 100 მ |
მოსახლეობა | 531 კაცი (2014) |
სიმჭიდროვე | 51,4 კაცი/კმ² |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები |
სასაათო სარტყელი | UTC+04:00 |
სილაური — სოფელი ოზურგეთის მუნიციპალიტეტში. მდებარეობს მდინარე სუფსის მარჯვნივ, ზღვის დონიდან 100 მ., ოზურგეთიდან 13 კმ. სოფელში ჩამოედინება მდინარეები რობა და მამათისღელე. სოფელში არის საჯარო სკოლა.[1]
ისტორია
სოფლის ძველი სახელწოდებაა ძეგორა. რუხმელის ხეობაში იდგა დიდი ციხე და წმინდა გიორგის ეკლესია.[2]
დღევანდელი სილაურის ტერიტორიაზეა ბაილეთის ნაწილი ე.წ. გაღმა ბაილეთი. გაღმა ბაილეთი გურიელების კუთვნილება იყო და გურიის სამთავროს მნიშვნელოვან ცენტრს წარმოადგენდა. აქ მდებარეობდა გურიელთა სასახლე და გვიანშუასაუკუნეების ციხე-სიმაგრე, ასევე 1609 წელს აგებული ბაილეთის ეკლესია. 1614 წელს მამია II გურიელმა ბაილეთის რეზიდენციაში მიიღო სტუმრები, იეზუიტი მისიონერები ლუი გრანჟე და ეტიენ ვიო.[3] ბაილეთის ეკლესია მამათისა და ჩეხედანას ეკლესიებთან ერთად იერუსალიმის უფლის საფლავისთვის იყო შეწირული. ეკლესია ნაგები იყო აგურითა და ნახეთქი ქვით. XVIII საუკუნის ბოლოდან გაღმა ბაილეთს, როგორც საბატონიშვილოს, ფლობდა ლევან გურიელი. [4] 1827 წ. ეკლესიას დაადგეს თლილი ქვის გუმბათი და მოხატეს. ეკლესიის აღმოსავლეთ ნაწილი სამწახნაგოვანი ნახევარწრის ფორმისა იყო. მხატვრობა შეიცავდა გურიელების გვარის წარმომადგენელთა პორტრეტებს. ბაილეთის ეკლესია და ციხე 1958-62 წლებში დაანგრიეს ჯუმათის სკოლის მშენებლობისთვის. სოფელში 1945 წელს აშენდა მცირე ჰიდროელექტროსადგური, რომლის სიმძლავრე იყო 23 კვტ/სთ.[5]1977 წელს სილაურის კოლმეურნეობა ფლობდა 125 ჰა ჩაისა და 21,5 ჰა ციტრუსის პლანტაციებს.
მოსახლეობა
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
1908[6] | 596 | ||
1911[7] | 707 | ||
1971 | 897 | ||
1977 | 918 | ||
2002 | 1 063 | ||
2014 | 531 | 268 | 263 |
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 338.
სქოლიო
- ↑ საგანმანათლებლო დაწესებულებების კატალოგი
- ↑ ენვერ გოგუაძე, „გურიანას ქუეყანა“ — ბათუმი, „ალიონი“ 2001
- ↑ მამია II გურიელის (1600-1625) ერთი რელიგიური და დიპლომატიური აქტის შესახებ
- ↑ სოსელია, ო. (1981). ნარკვევები ფეოდალური ხანის დასავლეთ საქართველოს სოციალურ-პოლიტიკური ისტორიიდან, წიგნი II. თბილისი: მეცნიერება, გვ. 165.
- ↑ მუჰამედ მურვანიძე, „ჰიდროელექტროსადგურები სოფლად“, გაზეთი „ლენინის დროშა“ 1945 წ. N46 გვ. 4
- ↑ Кавказский календарь на 1910 год
- ↑ Кавказский календарь на 1912 год
|