ქლიავი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 43: | ხაზი 43: | ||
* '''იტალიური ქლიავები''' ანუ '''[[რენკლოდი|რენკლოდები]]''' — მრგვალი, მომწვანო ან მოყვითალო (შეწითლებული გვერდით) ნაყოფებით (ალტანის რენკლოდი, მწვანე რენკლოდი და სხვ.); |
* '''იტალიური ქლიავები''' ანუ '''[[რენკლოდი|რენკლოდები]]''' — მრგვალი, მომწვანო ან მოყვითალო (შეწითლებული გვერდით) ნაყოფებით (ალტანის რენკლოდი, მწვანე რენკლოდი და სხვ.); |
||
* '''კვერცხისებრი ქლიავები''' — მსხვილი, კვერცხისებრი ფორმის ყვითელი ან წითელი ფერის ნაყოფებით (ვაშინგტონი, ჯეფერსონი, და სხვ.); |
* '''კვერცხისებრი ქლიავები''' — მსხვილი, კვერცხისებრი ფორმის ყვითელი ან წითელი ფერის ნაყოფებით (ვაშინგტონი, ჯეფერსონი, და სხვ.); |
||
* '''ჩინურ-იაპონური ქლიავები''' ('''ბერძნულა ქლიავი''') — მრგვალი, მკვრივი რბილობით, პატარა კურკით, მაღალი ტრანსპორტაბელურობით და შენახვისუნარიანობით გამორჩეული ნაყოფებით (ანჯელენო, ფრიარი, ბლეკ ამბერი და სხვ.).<ref>{{Cite |
* '''ჩინურ-იაპონური ქლიავები''' ('''ბერძნულა ქლიავი''') — მრგვალი, მკვრივი რბილობით, პატარა კურკით, მაღალი ტრანსპორტაბელურობით და შენახვისუნარიანობით გამორჩეული ნაყოფებით (ანჯელენო, ფრიარი, ბლეკ ამბერი და სხვ.).<ref>{{Cite book | last1 = მაღლაკელიძე |first1 = ელენე | last2 = |
||
ბობოქაშვილი | first2 = ზვიად | url = http://srca.gov.ge/files/ქლიავის_გაშენება.pdf | title = ქლიავის ბაღის გაშენება | publisher = სოფლის მეურნეობის სამეცნიერო-კვლევითი ცენტრი | location = თბილისი | date = 2015 | accessdate = 21 მარტი, 2020}}</ref> |
|||
== რესურსები ინტერნეტში == |
== რესურსები ინტერნეტში == |
||
19:32, 21 მარტი 2020-ის ვერსია
| ქლიავი | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||||
| Prunus domestica | |||||||||||||||
| დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||
 IUCN Data Deficient : 50135950 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
ქლიავი (ლათ. Prunus domestica) — ქლიავის გვარის საშუალო სიმაღლის ხე ვარდისებრთა ოჯახისა. იკეთებს წყვილ-წყვილად განლაგებულ ყვავილს და გრძელყუნწიან, კურკიან, მომჟავო-ტკბილ ნაყოფს.
ქვესახეობები
- Prunus domestica subsp. domestica – ჩვეულებრივი ქლიავი
- Prunus domestica subsp. insititia – ღოღნოშო (ცალკე სახეობადაც განიხილება)
- Prunus domestica subsp. intermedia
- Prunus domestica subsp. italica – რენკლოდი
- Prunus domestica subsp. pomariorum
- Prunus domestica subsp. prisca
- Prunus domestica subsp. syriaca – მირაბელი
სამკურნალო თვისებები
ქლიავი შეიცავს დიდი რაოდენობით B ვიტამინებს, რომელიც არის ნერვული სისტემის საკვები. ქლიავი ხსნის დაღლილობას, აუმჯობესებს ძილს და ეფექტურია კანის დაავადებებიბას. ვიტამინი ეხმარება ორგანიზმს გაუმკლავდეს სხვადასხვა ინფექციებს და გაახალგაზრდავოს ორგანიზმი. იგი აუმჯობესებს მხედველობას. ქლიავი შეიცავს ნატრიუმს, კალიუმს, რკინას და სპილენძს. ქლიავი აუმჯობესებს სისხლს და იცავს მას თრომბის წარმოქმნისაგან. ქლიავი შეიცავს ვიტამინ PP-ს რომელიც აძლიერებს სისხლძარღვების კედლებს და აძლიერებს არტერიებს. არის კარგი საშუალება ჭარბი ცუდი ქოლესტერინის დროს. ქლიავი გამოიყენება ქრონიკული შეკრულობის დასაძლევად. ასევე გამოიყენება ათეროსკლეროზის, თირკმლის დაავადებების, რევმატიზმის დროს, ზრდის მადას და კარგი შარდმდენია
ქლიავის ჯიშები
ნაყოფის ფორმისა და შეფერილობის მიხედვით ქლიავის ჯიშებს ყოფენ რამდენიმე პომოლოგიურ-საწარმოო ჯგუფად:
- უნგრულები — მოგრძო, თავში და ბოლოში შევიწროებული, მუქ ლურჯად ან იისფრად შეფერილი ნაყოფებით (შავქლიავა, სტენლი და სხვა) იტალიური უნგრულა, აჟანის უნგრულა, დიდი ჰერცოგი, ანა შპეტი);
- იტალიური ქლიავები ანუ რენკლოდები — მრგვალი, მომწვანო ან მოყვითალო (შეწითლებული გვერდით) ნაყოფებით (ალტანის რენკლოდი, მწვანე რენკლოდი და სხვ.);
- კვერცხისებრი ქლიავები — მსხვილი, კვერცხისებრი ფორმის ყვითელი ან წითელი ფერის ნაყოფებით (ვაშინგტონი, ჯეფერსონი, და სხვ.);
- ჩინურ-იაპონური ქლიავები (ბერძნულა ქლიავი) — მრგვალი, მკვრივი რბილობით, პატარა კურკით, მაღალი ტრანსპორტაბელურობით და შენახვისუნარიანობით გამორჩეული ნაყოფებით (ანჯელენო, ფრიარი, ბლეკ ამბერი და სხვ.).[1]
რესურსები ინტერნეტში
სქოლიო
- ↑ მაღლაკელიძე, ელენე; ბობოქაშვილი, ზვიად (2015) ქლიავის ბაღის გაშენება. თბილისი: სოფლის მეურნეობის სამეცნიერო-კვლევითი ცენტრი. ციტირების თარიღი: 21 მარტი, 2020.