არცოდნის ცოდნა: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შეუმოწმებელი ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მომხმარებლის 212.58.120.16 ცვლილებების გაუქმება (№3731364)
იარლიყი: გაუქმება
ხაზი 1: ხაზი 1:
'''არცოდნის ცოდნა''' — ცოდნა ცოდნის არარსებობის შესახებ. [[სოკრატე]] ამ ცოდნას შემეცნების აუცილებელ პირობად თვლიდა. წარმოდგენებში განხორციელებული კერძოა და პირობითი, ამიტომ ის ნამდვილი ცოდნა არ არის, -არცოდნაა. ნამდვილი ცოდნა ზოგადი და აბსოლუტური ხასიათისაა და ცნებებით გამოიხატება. დებულება „მე ვიცი, რომ არაფერი არ ვიცი“, რომელსაც სოკრატეს მიაწერენ, გამოხატავს შუალედურ მდგომარეობას არცოდნასა და ნამდვილ ცოდნას შორის. ამ ცნების მეორე ვარიანტია ''Docta ignorantia'' (სწავლული არცოდნა). იგი გვხვდება [[ავგუსტინე ნეტარი|ავგუსტინე ნეტარის]], [[ბონავენტურა|ბონავენტურას]], [[ნიკოლოზ კუზანელი|ნიკოლოზ კუზანელის]] მოძღვრებაში. კუზანელის მიხედვით, ღმერთი უსასრულოა, მას არ აქვს დადებითი თვისებები და თავის თავში აერთიანებს წინააღმდეგობებს, ამიტომ ღმერთის დახასიათება ცნებებით შეუძლებელია. ერთადერთი ცოდნა ღმერთის შესახებ ის არის, რომ ღმერთის ცოდნა არის სწავლული არცოდნა ანუ არცოდნის ცოდნა. ახალ ფილოსოფიაში, ამ ცნებას დიდი მნიშვნელობა მიანიჭა [[ჰარტმანი, ნიკოლაი|ნ. ჰარტმანმა]]. m
'''არცოდნის ცოდნა''' — ცოდნა ცოდნის არარსებობის შესახებ. [[სოკრატე]] ამ ცოდნას შემეცნების აუცილებელ პირობად თვლიდა. წარმოდგენებში განხორციელებული კერძოა და პირობითი, ამიტომ ის ნამდვილი ცოდნა არ არის, -არცოდნაა. ნამდვილი ცოდნა ზოგადი და აბსოლუტური ხასიათისაა და ცნებებით გამოიხატება. დებულება „მე ვიცი, რომ არაფერი არ ვიცი“, რომელსაც სოკრატეს მიაწერენ, გამოხატავს შუალედურ მდგომარეობას არცოდნასა და ნამდვილ ცოდნას შორის. ამ ცნების მეორე ვარიანტია ''Docta ignorantia'' (სწავლული არცოდნა). იგი გვხვდება [[ავგუსტინე ნეტარი|ავგუსტინე ნეტარის]], [[ბონავენტურა|ბონავენტურას]], [[ნიკოლოზ კუზანელი|ნიკოლოზ კუზანელის]] მოძღვრებაში. კუზანელის მიხედვით, ღმერთი უსასრულოა, მას არ აქვს დადებითი თვისებები და თავის თავში აერთიანებს წინააღმდეგობებს, ამიტომ ღმერთის დახასიათება ცნებებით შეუძლებელია. ერთადერთი ცოდნა ღმერთის შესახებ ის არის, რომ ღმერთის ცოდნა არის სწავლული არცოდნა ანუ არცოდნის ცოდნა. ახალ ფილოსოფიაში, ამ ცნებას დიდი მნიშვნელობა მიანიჭა [[ჰარტმანი, ნიკოლაი|ნ. ჰარტმანმა]].

ღმერთი ცოდნაა თავად, მხოლოდ მან იცის ყველაფერი. იგი გვასწავლის ყველაფერს, რაც შეიძლება ადამიანის გონებამ ისწავლოს. დამოკიდებულია მხოლოდ ჩვენზე, თუ რამდენს ვისწავლით მისგან. ყველაფერი მუხტებისგან - შედგება და მოძრაობს.

ყველაზე მთავარი მაინც ცხოვრების იდეალური წეს-წყობილების დამყარების ცოდნაა, რისი ხელშეწყობითაც იძენ ნებისმიერ სხვა ცოდნას.

ამ ცოდნით სათავეში რჩეულთა შორის რჩეულნი უნდა მოდიოდნენ ყოველთვის, რომ ქვეყანა ყოველთვის კეთილად იმართებოდეს, ხალხის აზრზე დაყრდნობით, ქვემოდან ზემოთ.


==ლიტერატურა==
==ლიტერატურა==

22:06, 17 სექტემბერი 2019-ის ვერსია

არცოდნის ცოდნა — ცოდნა ცოდნის არარსებობის შესახებ. სოკრატე ამ ცოდნას შემეცნების აუცილებელ პირობად თვლიდა. წარმოდგენებში განხორციელებული კერძოა და პირობითი, ამიტომ ის ნამდვილი ცოდნა არ არის, -არცოდნაა. ნამდვილი ცოდნა ზოგადი და აბსოლუტური ხასიათისაა და ცნებებით გამოიხატება. დებულება „მე ვიცი, რომ არაფერი არ ვიცი“, რომელსაც სოკრატეს მიაწერენ, გამოხატავს შუალედურ მდგომარეობას არცოდნასა და ნამდვილ ცოდნას შორის. ამ ცნების მეორე ვარიანტია Docta ignorantia (სწავლული არცოდნა). იგი გვხვდება ავგუსტინე ნეტარის, ბონავენტურას, ნიკოლოზ კუზანელის მოძღვრებაში. კუზანელის მიხედვით, ღმერთი უსასრულოა, მას არ აქვს დადებითი თვისებები და თავის თავში აერთიანებს წინააღმდეგობებს, ამიტომ ღმერთის დახასიათება ცნებებით შეუძლებელია. ერთადერთი ცოდნა ღმერთის შესახებ ის არის, რომ ღმერთის ცოდნა არის სწავლული არცოდნა ანუ არცოდნის ცოდნა. ახალ ფილოსოფიაში, ამ ცნებას დიდი მნიშვნელობა მიანიჭა ნ. ჰარტმანმა.

ლიტერატურა