პროლეტარული ინტერნაციონალიზმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 1: ხაზი 1:
{{კომუნიზმი}}
{{კომუნიზმი}}


'''პროლეტარული ინტერნაციონალიზმი''' — [[ინტერნაციონალიზმი]]ს [[მარქსიზმი|მარქსისტული]] კონცეფცია, რომელიც კლასობრივ ხასიათს ატარებს. იგი აღნიშნავს რასის, ეთნიკური წარმოშობისა და სქესის განურჩევლად ყველა ქვეყნის [[პროლეტარიატი]]ს ერთიანობას და სოლიდარობას [[ბურჟუაზია]]სთან ბრძოლაში. პროლეტარული ინტერნაციონალიზმი კლასობრივ ინტერესებს ეროვნულ ინტერესებზე მაღლა აყენებს. ინტერნაციონალიზმი განაპირობებს მუშათა მოძრაობის ერთიანობას [[კაპიტალიზმი]]ს დამხობისთვის [[კლასობრივი ბრძოლა|ბრძოლაში]]. კაპიტალიზმის არის გლობალური სისტემა, ამიტომაც მის წინააღმდეგ ბრძოლა საჭიროა მუშათა კლასის საერთო ძალებით. პროლეტარულ ინტერნაციონალიზმს გამოხატავს დევიზი '''„პროლეტარებო ყველა ქვეყნისა, შეერთდით!“''', რომელიც მოუხმობს ყველა ქვეყნის მუშებს გაერთიანდნენ რევოლუციური ბრძოლის დროშის ქვეშ სოციალური და ეროვნული ჩაგვრისაგან გასანთავისუფლებლად. იგი პირველად კარლ მარქსმა და ფრიდრიხ ენგელსმა წამოაყენეს და 1847 წელს დამტკიცდა როგორც კომუნისტთა კავშირის დევიზი. ამ მოწოდებით მთავრდება მარქსისა და ენგელსის „[[კომუნისტური პარტიის მანიფესტი]]“.
'''პროლეტარული ინტერნაციონალიზმი''' — [[ინტერნაციონალიზმი]]ს [[მარქსიზმი|მარქსისტული]] კონცეფცია, რომელიც კლასობრივ ხასიათს ატარებს. იგი აღნიშნავს რასის, ეთნიკური წარმოშობისა და სქესის განურჩევლად ყველა ქვეყნის [[პროლეტარიატი]]ს ერთიანობას და სოლიდარობას [[ბურჟუაზია]]სთან ბრძოლაში. ინტერნაციონალიზმი განაპირობებს მუშათა მოძრაობის ერთიანობას [[კაპიტალიზმი]]ს დამხობისთვის [[კლასობრივი ბრძოლა|ბრძოლაში]]. კაპიტალიზმის არის გლობალური სისტემა, ამიტომაც მის წინააღმდეგ ბრძოლა საჭიროა მუშათა კლასის საერთო ძალებით. პროლეტარულ ინტერნაციონალიზმს გამოხატავს დევიზი '''„პროლეტარებო ყველა ქვეყნისა, შეერთდით!“''', რომელიც მოუხმობს ყველა ქვეყნის მუშებს გაერთიანდნენ რევოლუციური ბრძოლის დროშის ქვეშ სოციალური და ეროვნული ჩაგვრისაგან გასანთავისუფლებლად. იგი პირველად კარლ მარქსმა და ფრიდრიხ ენგელსმა წამოაყენეს და 1847 წელს დამტკიცდა როგორც კომუნისტთა კავშირის დევიზი. ამ მოწოდებით მთავრდება მარქსისა და ენგელსის „[[კომუნისტური პარტიის მანიფესტი]]“.


== ლიტერატურა ==
== ლიტერატურა ==

05:17, 3 ივლისი 2019-ის ვერსია

კომუნიზმი
ძირითადი ცნებები

კოლექტივიზი ანტიკაპიტალიზმი ანტიიმპერიალიზმი მუშათა თვითმმართველობა პირდაპირი დემოკრატია კლასობრივი ბრძოლა მსოფლიო რევოლუცია პროლეტარიატის დიქტატურა გეგმიური ეკონომიკა პროლეტარული ინტერნაციონალიზმი

ცნობილი მოღვაწეები

ტომას მორი ტომაზო კამპანელა გრაკხ ბაბეფი რობერტ ოუენი ვილჰელმ ვაიტლინგი ალექსანდრე გერცენი კარლ მარქსი ფრიდრიხ ენგელსი ელიზე რეკლიუ პეტრე კროპოტკინი ერიკო მალატესტა როზა ლუქსემბურგი კლარა ცეტკინი ვლადიმერ ლენინი ალექსანდრ ბერკმანი ემა გოლდმანი ბარტოლომეო ვანცეტი ლევ ტროცკი ნესტორ მახნო ალექსანდრა კოლონტაი ანტონიო გრამში იოსებ სტალინი ბუენავენტურა დურუტი ანტონ პანეკუკი ხო ში მინი მაო ძედუნი იოსიპ ბროზ ტიტო ალბერ კამიუ ჰერბერტ მარკუზე ჟან-პოლ სარტრი ენვერ ხოჯა სიმონ დე ბოვუარი ჩე გევარა პიერ პაოლო პაზოლინი კიმ ირ სენი კორნელიუს კასტორიადისი გი დებორი მიურეი ბუკჩინი ფიდელ კასტრო სუბკომანდანტე მარკოსი

მოქმედი კომუნისტური პარტიები და მოძრაობები

კომუნისტური პარტიები

მიმდინარეობები

უტოპიური სოციალიზმი მარქსიზმი ევროკომუნიზმი ანარქო-კომუნიზმი ქრისტიანული სამხედრო პირველყოფილი


პროლეტარული ინტერნაციონალიზმიინტერნაციონალიზმის მარქსისტული კონცეფცია, რომელიც კლასობრივ ხასიათს ატარებს. იგი აღნიშნავს რასის, ეთნიკური წარმოშობისა და სქესის განურჩევლად ყველა ქვეყნის პროლეტარიატის ერთიანობას და სოლიდარობას ბურჟუაზიასთან ბრძოლაში. ინტერნაციონალიზმი განაპირობებს მუშათა მოძრაობის ერთიანობას კაპიტალიზმის დამხობისთვის ბრძოლაში. კაპიტალიზმის არის გლობალური სისტემა, ამიტომაც მის წინააღმდეგ ბრძოლა საჭიროა მუშათა კლასის საერთო ძალებით. პროლეტარულ ინტერნაციონალიზმს გამოხატავს დევიზი „პროლეტარებო ყველა ქვეყნისა, შეერთდით!“, რომელიც მოუხმობს ყველა ქვეყნის მუშებს გაერთიანდნენ რევოლუციური ბრძოლის დროშის ქვეშ სოციალური და ეროვნული ჩაგვრისაგან გასანთავისუფლებლად. იგი პირველად კარლ მარქსმა და ფრიდრიხ ენგელსმა წამოაყენეს და 1847 წელს დამტკიცდა როგორც კომუნისტთა კავშირის დევიზი. ამ მოწოდებით მთავრდება მარქსისა და ენგელსის „კომუნისტური პარტიის მანიფესტი“.

ლიტერატურა