მოჰენჯო-დარო: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შეუმოწმებელი ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
62.212.34.219-ის რედაქტირებები გაუქმდა; აღდგა Addbot-ის მიერ რედაქტირებული ვერსია
იარლიყი: სწრაფი გაუქმება
ხაზი 23: ხაზი 23:
[[1980]] წელს ძეგლი შეტანილ იქნა [[იუნესკო]]ს [[მსოფლიო მემკვიდრეობა|მსოფლიო მემკვიდრეობის]] ძეგლების სიაში.
[[1980]] წელს ძეგლი შეტანილ იქნა [[იუნესკო]]ს [[მსოფლიო მემკვიდრეობა|მსოფლიო მემკვიდრეობის]] ძეგლების სიაში.


'''მოჰენჯო-დარო''' დაღუპვასა და მისი ტერიტორიის დაცლასთან დაკავშირებით გამოთქმულია სამი ვერსია. პირველის მიხედვით მის დაღუპვაში არიელებს მიუძღვით წვლილი. მაგრამ ეს ვერსია არ მართლდება, ვინაიდან ტერიტორიაზე ცივი ირაღით მოკლულები არ ფიქსირდებიან, რასაც აუცილებლად უნდა ჰქონებოდა ადგილი შემოსევის დროს. მეორე ვერსიით ჰარაფის ცივილიზაცია წყალდიდობის შედეგად დაიღუპა და მოსახელობამ მიატოვა საკუთარი საცხოვრებელი ადგილი. მაგრამ ნანგრევებში არ აღმოჩნდა წყლის კვალი. დამდნარი აგურები კი მიანიშნებდა ხანძარზე, რომელმაც შენობების დიდი ნაწილი მოიცვა.რ.ფურდუის აზრით სრულიად შესაძლებელია, რომ ძველებს ჰქონდათ   მასობრივი განადგურების იარაღი. ინგლისელმა დ.დევენპორტმა 12 წელი შეალია გათხრილი ქალაქის შესწავლას. 1996 წელს მან სენსაციური განცხადება გააკეთა-ჰარაპის ცივილიზაცია იყო სასულიერო ცენტრი და განადგურდა 2000 წლის წინ ჩვ.წ.აღ-მდე ბირთვული აფეთქების შედეგად. ქალაქის ნანგრევების შესწავლის შემდეგ შესაძლებელი გახდა აფეთქების ცენტრის განსაზღვრა, რომლის დიამეტრი 50 მეტრია. ამ ადგილზე ყველაფერი კრისტალიზებული და დამდნარია. 60 მეტრის მოშორებით ქვები და აგურები ცალ მხარეზეა დამდნარი, რაც აფეთქების მიმართულებაზე მიანიშნებს. ქვები დნება დაახლოებით 2000 გრადუს ტემპერატურაზე. მეცნიერებისთვის მეორე გამოცანად რჩება აფეთქების ადგილზე მაღალი რადიაციული ფონი. ჯერ კიდევ 1927 წელს არქეოლოგებმა აღმოაჩინეს 27 ადამიანის კარგად შემონახული ჩონჩხი. დღესაც კი მათი რადიაციული ფონი ახლოსაა იმ დასხივების დოზასთან, რაც ხიროსიმასა და ნაგასაკის მოსახლეობამ განიცადა.

ძველ ინდურ წერილებში ნახსენებია 94 ბირთვული იარაღის სახეობა, რომელსაც ბრაჰმასტრა ეწოდება. მისი აქტივიზაციისათვის საკმარისი იყო განწმენდის მიზნით მხოლოდ წყალთან შეხება, კონცენტრირება და სპეციალური მანტრის წარმოთქმა. მიაჩნიათ, რომ სწორედ ასეთი იარაღით განადგურდა მოჰენჯო-დარო. ვნახოთ, მომავალში რას გვეტყვიან.

<br />
==იხილეთ აგრეთვე==
==იხილეთ აგრეთვე==
*[[მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლების სია აზიასა და ოკეანეთში]]
*[[მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლების სია აზიასა და ოკეანეთში]]

13:57, 3 აპრილი 2019-ის ვერსია

მოჰენჯო-დარო*
იუნესკოს მსოფლიო
მემკვიდრეობის ძეგლი

ქვეყანა პაკისტანის დროშა პაკისტანი
ტიპი კულტურული
კრიტერიუმები ii, iii
სია [1]
რეგიონი** აზია და ოკეანეთი
კოორდინატები 27°19′45″ ჩ. გ. 68°08′20″ ა. გ. / 27.32917° ჩ. გ. 68.13889° ა. გ. / 27.32917; 68.13889
გაწევრიანების ისტორია
გაწევრიანება 1980  (მე-4 სესია)
ნომერი 138
* იხ. ინგლ. სახელი UNESCO-ს სიაში.
** იუნესკოს მიერ კლასიფიცირებული რეგიონი.
იუნესკოს დროშა მსოფლიო მემკვიდრეობა UNESCO, ობიექტი № 138
ინგლ.რუს.ფრ.

მოჰენჯო-დარო (ურდუ موئن جودڑو) — ინდის ცივილიზაციის ქალაქი პაკისტანში, სინდის პროვინციაში. ჩამოყალიბდა ძვ. წ. 2600 წელს. წარმოადგენს მდინარე ინდის ხეობის ერთ-ერთ უძველეს და აზიის პირველ ქალაქს, რომელიც იყო ძველი ეგვიპტისა და შუამდინარეთის ცივილიზაციების თანამედროვე.

1980 წელს ძეგლი შეტანილ იქნა იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლების სიაში.

იხილეთ აგრეთვე

რესურსები ინტერნეტში

ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე: