გიორგი გოთუა: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''გიორგი სიმონის ძე გოთუა''' (დ. [[14 იანვარი]], [[1871]], [[ძიმითი]] — გ. [[13 იანვარი]], [[1936]], [[იუგოსლავიაბელგრადი]]) — რუსეთის არმიის ქართველი გენერალიგენერალ-მაიორი, საფრანგეთის საპატიო ლეგიონის ორდენისა და სამხედრო ჯვარის ორდენოსანი, რუსეთის წმინდა გიორგი ორდენის კავალერი.

დაიბადა აზნაურ სიმონ გოთუას ოჯახში. მისი დედა იყო ელისაბედ თაყაიშვილი, [[ექვთიმე თაყაიშვილი]]ს და. 1902 წლიდან მსახურობდა 256-ე ღუნიბის და მე-8 კრასნოვოდსკის სარეზერვო ბატალიონებში. მონაწილეობდა 1904–05 წწ. [[რუსეთ-იაპონიის ომი|რუსეთ-იაპონიის ომში]].

1915 წელს [[პირველი მსოფლიო ომი]]ს დროს რუსეთმა 100 000-მდე ჯარისკაცი გაგზავნა საფრანგეთში, დასავლეთის ფრონტზე, საექსპედიციო კორპუსის შემადგენლობაში; მათ შორის იყო პოდპოლკოვნიკი გიორგი გოთუაც. 1917 წელს რუსეთში მომხდარი რევოლუციის შემდეგ გამოცხადდა დემობილიზაცია. საფრანგეთში მყოფ რუსულ ჯარში დაიწყო ქაოსი, არეულობა, გავრცელდა ლოთობა და მოროდიორობა. გენერალ ლოხვიცკის წინადადებით გოთუამ შეკრია 350 ადამიანი, რათა აღედგინათ რუსული ჯარის რეპუტაცია. გოთუას შეკრებილ დაჯგუფებას „რუსული ლეგიონი“, შემდეგ კი „ღირსების ლეგიონი“ ეწოდა. 1918 წელსმისმა ლეგიონმა დაიცვამოკავშირეთა არმიებს შორის პირველმა გაარღვია [[პარიზიჰინდენბურგის ხაზი]], გერმანელებისრისთვისაც მიერმიიღო [[საპატიო ლეგიონის ორდენი]]. ამავე წელს მიენიჭა გენერალ-მაიორის აღებისაგანწოდება.

1920 წელს გოთუა ჩავიდა [[ყირიმი|ყირიმში]], სადაც კადეტთა კორპუსში მისი შვილი სწავლობდა. იმავე წელს ყირიმში წითელი არმია შევიდა. კორპუსის სტუდენტები [[სტამბოლი|სტამბოლში]] გახისნზესგახიზნეს, გოთუაც მათ გაჰყვა. ოჯახის სხვა წევრები, მეუღლე, ელენე მოსენკო და 4 შვილი [[ტაგანროგი]]დან საქართველოში გახიზნა. საბოოლოოდ მამა-შვილი მოხვდა ქალაქ [[ბილეჩა]]ში, სადაც გოთუას გენერლის ფრანგული პენსია დაენიშნა. გოთუა იქვე გარდაიცვალა, დაკრძალულია [[ბელგრადი|ბელგრადში]].