ივანე კრამსკოი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Ivan kramskoy self portrait edited.jpg|thumb|right|ავტოპოტრეტი]] |
[[ფაილი:Ivan kramskoy self portrait edited.jpg|thumb|right|ავტოპოტრეტი]] |
||
'''ივანე ნიკოლოზის ძე კრამსკოი''' ({{lang-ru|Иван Николаевич Крамской;}} დ. [[ |
'''ივანე ნიკოლოზის ძე კრამსკოი''' ({{lang-ru|Иван Николаевич Крамской;}} დ. [[27 მაისი]] <small>[ძვ. სტ. 8 ივნისი]</small>, [[1837]], [[ოსტროგოჟსკი]], ახლანდელი [[ვორონეჟის ოლქი]] — გ. [[ 5 აპრილი]] <small>[ძვ. სტ. 24 მარტი ]</small>, [[1887]], [[პეტერბურგი]]) — [[რუსები|რუსი]] ფერმწერი, გრაფიკოსი და სამხატვრო კრიტიკოსი. |
||
სწავლობდა [[პეტერბურგი]]ს სამხატვრო აკადემიაში ([[1857]]–[[1863]]). რუს რევოლუციონერ-დემოკრატთა იდეების გავლენით კრამსკოი იბრძოდა ხელოვნების იდეურობისა და ხალხურისათვის, რეალიზმის პრინციპისათვის. კრამსკოი მოძრავი მხატვრული გამოფენების ამხანაგობის „[[პერედვიჟნიკები]]ს“ ერთ-ერთი მთავარი შემქმნელია. ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობა. შექმნა დიდი რუსი მწერლების, მეცნიერებისა და მხატვრების პორტრეტები ([[ლევ ტოლსტოი]], [[1873]]; [[ივანე შიშკინი]], 1873; [[პავლე ტრეტიაკოვი]], [[1876]]; [[მიხეილ სალტიკოვ-შჩედრინი]], [[1879]] — ყველა [[ტრეტიაკოვის გალერეა]]), რომლებიც გამოირჩევიან კომპოზიციის უბრალოებით, მკაფიო ნახატით, ფსიქოლოგიური სიღრმით. კრამსკოის პორტრეტები გამსჭვალულია მხატვრის ამაღლებული მორალურ-ეთიკური და ესთეტიკური იდეალებით, დემოკრატიული შეხედულებებით, რაც შერწყმულია მოდელის სახისა და შინაგანი სამყაროს ზუსტ და ოსტატურ გამოსახვასთან. ყოველივე ამან განსაკუთრებით იჩინა თავი რუსი გლეხების, უბრალო ადამიანების პორტრეტებში ("მინა მოისეევი", [[1882]], [[რუსული მუზეუმი]], [[სანქტ-პეტერბურგი]] და სხვა). კრამსკოის შემოქმედებაში ერთ-ერთი მთავარი ნამუშევარია: "ქრისტე უდაბნოში", [[1872]]. კრამსკოიმ შექმნა აგრეთვე ნაწარმოებები, რომლებშიც შერწყმულია პორტრეტისა და თემატური სურათის ნიშნები («ნეკრასოვი ""უკანასკნელი სიმღერების" პერიოდში», [[1877]]–[[1878]]; "უცნობი ქალი", [[1883]]; "უნუგეშო მწუხარება", [[1884]] — ყველა ტრეტიაკოვის გალერეა). ისინი გამოირჩევიან ადამიანის რთული სულიერი სამყაროს ხასიათისა და ბედის ამოკითხისადმი ინტერესით. კრამსკოის გვიანდელი პერიოდის ნაწარმოებებში თავი იჩინა სალონური სილამაზის ნიშნებმა. |
სწავლობდა [[პეტერბურგი]]ს სამხატვრო აკადემიაში ([[1857]]–[[1863]]). რუს რევოლუციონერ-დემოკრატთა იდეების გავლენით კრამსკოი იბრძოდა ხელოვნების იდეურობისა და ხალხურისათვის, რეალიზმის პრინციპისათვის. კრამსკოი მოძრავი მხატვრული გამოფენების ამხანაგობის „[[პერედვიჟნიკები]]ს“ ერთ-ერთი მთავარი შემქმნელია. ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობა. შექმნა დიდი რუსი მწერლების, მეცნიერებისა და მხატვრების პორტრეტები ([[ლევ ტოლსტოი]], [[1873]]; [[ივანე შიშკინი]], 1873; [[პავლე ტრეტიაკოვი]], [[1876]]; [[მიხეილ სალტიკოვ-შჩედრინი]], [[1879]] — ყველა [[ტრეტიაკოვის გალერეა]]), რომლებიც გამოირჩევიან კომპოზიციის უბრალოებით, მკაფიო ნახატით, ფსიქოლოგიური სიღრმით. კრამსკოის პორტრეტები გამსჭვალულია მხატვრის ამაღლებული მორალურ-ეთიკური და ესთეტიკური იდეალებით, დემოკრატიული შეხედულებებით, რაც შერწყმულია მოდელის სახისა და შინაგანი სამყაროს ზუსტ და ოსტატურ გამოსახვასთან. ყოველივე ამან განსაკუთრებით იჩინა თავი რუსი გლეხების, უბრალო ადამიანების პორტრეტებში ("მინა მოისეევი", [[1882]], [[რუსული მუზეუმი]], [[სანქტ-პეტერბურგი]] და სხვა). კრამსკოის შემოქმედებაში ერთ-ერთი მთავარი ნამუშევარია: "ქრისტე უდაბნოში", [[1872]]. კრამსკოიმ შექმნა აგრეთვე ნაწარმოებები, რომლებშიც შერწყმულია პორტრეტისა და თემატური სურათის ნიშნები («ნეკრასოვი ""უკანასკნელი სიმღერების" პერიოდში», [[1877]]–[[1878]]; "უცნობი ქალი", [[1883]]; "უნუგეშო მწუხარება", [[1884]] — ყველა ტრეტიაკოვის გალერეა). ისინი გამოირჩევიან ადამიანის რთული სულიერი სამყაროს ხასიათისა და ბედის ამოკითხისადმი ინტერესით. კრამსკოის გვიანდელი პერიოდის ნაწარმოებებში თავი იჩინა სალონური სილამაზის ნიშნებმა. |
||
ხაზი 31: | ხაზი 31: | ||
[[კატეგორია:რუსი მხატვრები]] |
[[კატეგორია:რუსი მხატვრები]] |
||
[[კატეგორია:დაბადებული 27 მაისი]] |
|||
[[კატეგორია:დაბადებული 1837]] |
[[კატეგორია:დაბადებული 1837]] |
||
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 5 აპრილი]] |
|||
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1887]] |
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1887]] |
16:46, 4 ივნისი 2018-ის ვერსია
ივანე ნიკოლოზის ძე კრამსკოი (რუს. Иван Николаевич Крамской; დ. 27 მაისი [ძვ. სტ. 8 ივნისი], 1837, ოსტროგოჟსკი, ახლანდელი ვორონეჟის ოლქი — გ. 5 აპრილი [ძვ. სტ. 24 მარტი ], 1887, პეტერბურგი) — რუსი ფერმწერი, გრაფიკოსი და სამხატვრო კრიტიკოსი.
სწავლობდა პეტერბურგის სამხატვრო აკადემიაში (1857–1863). რუს რევოლუციონერ-დემოკრატთა იდეების გავლენით კრამსკოი იბრძოდა ხელოვნების იდეურობისა და ხალხურისათვის, რეალიზმის პრინციპისათვის. კრამსკოი მოძრავი მხატვრული გამოფენების ამხანაგობის „პერედვიჟნიკების“ ერთ-ერთი მთავარი შემქმნელია. ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობა. შექმნა დიდი რუსი მწერლების, მეცნიერებისა და მხატვრების პორტრეტები (ლევ ტოლსტოი, 1873; ივანე შიშკინი, 1873; პავლე ტრეტიაკოვი, 1876; მიხეილ სალტიკოვ-შჩედრინი, 1879 — ყველა ტრეტიაკოვის გალერეა), რომლებიც გამოირჩევიან კომპოზიციის უბრალოებით, მკაფიო ნახატით, ფსიქოლოგიური სიღრმით. კრამსკოის პორტრეტები გამსჭვალულია მხატვრის ამაღლებული მორალურ-ეთიკური და ესთეტიკური იდეალებით, დემოკრატიული შეხედულებებით, რაც შერწყმულია მოდელის სახისა და შინაგანი სამყაროს ზუსტ და ოსტატურ გამოსახვასთან. ყოველივე ამან განსაკუთრებით იჩინა თავი რუსი გლეხების, უბრალო ადამიანების პორტრეტებში ("მინა მოისეევი", 1882, რუსული მუზეუმი, სანქტ-პეტერბურგი და სხვა). კრამსკოის შემოქმედებაში ერთ-ერთი მთავარი ნამუშევარია: "ქრისტე უდაბნოში", 1872. კრამსკოიმ შექმნა აგრეთვე ნაწარმოებები, რომლებშიც შერწყმულია პორტრეტისა და თემატური სურათის ნიშნები («ნეკრასოვი ""უკანასკნელი სიმღერების" პერიოდში», 1877–1878; "უცნობი ქალი", 1883; "უნუგეშო მწუხარება", 1884 — ყველა ტრეტიაკოვის გალერეა). ისინი გამოირჩევიან ადამიანის რთული სულიერი სამყაროს ხასიათისა და ბედის ამოკითხისადმი ინტერესით. კრამსკოის გვიანდელი პერიოდის ნაწარმოებებში თავი იჩინა სალონური სილამაზის ნიშნებმა.
გალერეა
-
ქალთევზები, 1871
-
მოხუცი კაცი ყავარჯნით, 1872
-
ქრისტე უდაბნოში, 1872
-
მხატვარი ივანე შიშკინის პორტრეტი, 1873.
-
ლევ ტოლსტოი, 1873
-
ივანე შიშკინი, 1880
-
მარია , 1880-იანები
-
თეოდორ დოსტოევსკი განსასვენებელში, 1881
-
უცნობი ქალის პორტრეტი, 1883
-
ვლადიმერ სოლოვიოვი, 1885
-
ალექსანდრე III, 1886
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 14.
- (რუსული) Долгополов, Игорь Викторович Мастера и шедевры: В 3 т. Т.2 — მოსკოვი: Изобраз. искусство, 1987.