ვენესუელის კულტურა: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 9: ხაზი 9:


== ხელოვნება ==
== ხელოვნება ==
[[ვენესუელის ხელოვნება]]ში თავიდან რელიგიური მოტივები დომინირებდა. XIX საუკუნიდან ჩნდება ჰეროიკული და პატრიოტული თემები, ხოლო XX საუკუნიდან [[მოდერნიზმი]]. ცნობილი [[ვენესუელელი ხელოვნების სია|ვენესუელელი ხელოვნებია]]: [[არტურო მიჩელენა]], [[კრისტობალ როხაზი (მხატვარი)|კრისტობალ როხასი]], [[ანტონიო ჰერერა ტორო]], [[არმანდო რევერონი]].
[[ფაილი:Cristobal Rojas 08a.JPG|მინი|''Estudio para Dante Beatriz''. [[1889]], [[კრისტობალ როხასი (მხატვარი)|კრისტობალ როხასი]]]]
[[ვენესუელის ხელოვნება]]ში თავიდან რელიგიური მოტივები დომინირებდა. XIX საუკუნიდან ჩნდება ჰეროიკული და პატრიოტული თემები, ხოლო XX საუკუნიდან [[მოდერნიზმი]]. ცნობილი [[ვენესუელელი ხელოვნების სია|ვენესუელელი ხელოვნებია]]: [[არტურო მიჩელენა]], [[კრისტობალ როხასი (მხატვარი)|კრისტობალ როხასი]], [[ანტონიო ჰერერა ტორო]], [[არმანდო რევერონი]].


== არქიტყექტურა ==
== არქიტყექტურა ==

08:52, 23 ივნისი 2017-ის ვერსია

Instituto Arnoldo Gabaldón - 1984 წელს ეროვნული ისტორიულ მემკვიდრეობად გამოცხადდა.

ვენესუელის კულტურა მრავალფეროვანი და რთულია. ვენესუელის კულტურის განვითარებაში წვლილი ყველა იმ ადამიანს მიუძღვის ვინც ის თავის სამშობლოდ აირჩია. ვენესუელას აქვს განსხვავებული ხელოვნება, ლიტერატურა და მუსიკა.

ხალხი

ვენესუელელები ეროვნულ დღესასწაულზე

ვენესუელას მდიდარი კულტურული მემკვიდრეობა გააჩნია, რომელიც ვენესუელის მკვიდრი ხალხებისგან იწყება და ამერიკის ესპანური კოლონიზაციის შემდეგ ესპანელებისა და აფრიკელების მიერ გრძელდება. XVII საუკუნეში, ვენესუელაში ბევრი: იტალიელი, პორტუგალიელი, არაბი, გერმანელი, მოროკოელი ებრაელი და სხვა ემიგრანტი ჩვიდა. მოსახლეობის 93% ცხოვრობს ქალაქში და ქვეყნის ჩრდილოეთ ნაწილში. მოსახლეობის მხოლოდ 5% ცხოვრობს მდინარე ორინოკოს სამხრეთით, რას მთელი ქვეყნის ტერიტორისს ნახევარს შეადგენს. მოსახლეობის 96% თავს კათოლიკედ მიიჩნევს.

ვენესუელის კულტურა დიდ გავლენას განიცდიდა კარიბების თემატიკით. ეს გამოხატულია მის ისტორიულ შენობებში, არქიტექტურაში,[1] ხელოვნებასა[2] და მონუმენტებში.

ხელოვნება

Estudio para Dante Beatriz. 1889, კრისტობალ როხასი

ვენესუელის ხელოვნებაში თავიდან რელიგიური მოტივები დომინირებდა. XIX საუკუნიდან ჩნდება ჰეროიკული და პატრიოტული თემები, ხოლო XX საუკუნიდან მოდერნიზმი. ცნობილი ვენესუელელი ხელოვნებია: არტურო მიჩელენა, კრისტობალ როხასი, ანტონიო ჰერერა ტორო, არმანდო რევერონი.

არქიტყექტურა

ვენესუელაში ყველა სახის არქიტექტურული შენობაა. შენობები ქვეყნის ცვალებადი წარსულის ყველა ეტაპიდანაა შემონახული.

ლიტერატურა

ვენესუელური ლიტერატურა ესპანური დაპყრობიდან იღებს სათავეს. დამოუკიდებლობის შემდეგ რომანტიზმი განავითარეს ვისენტე გონსალესმა და ფერმინ ტორომ. ვენესუელური ლიტერატურის გამორჩეული პოეტები იყვნენ ფერმინ ტორო და ანდრეს ელოი ბლანკო. გამოჩენილი მწერლები და ნოველისტების რიცხვს ეკუთვნიან: რომულო გალიეგოსი და ანდრეს ბელიო. ლოურეანო ვალენილა ლანმა და ხოსე გილ ფორტულმა მნიშვბნელოვანი წვლილი შეიტანეს ვენესუელუყრი პოზიტივიზმის განვითარებაში.

მუსიკა

ადგილობრივი მუსიკის შემსრულებელი ჯგუფეი არიან: Un Solo Pueblo და Serenata Guayanesa. ეროვნული საკრავი ინსტრუმენტია - კუატრო. მუსიკის პოპულარული სტილია - გაიტა. ეროვნული ცეკვაა - ჯოროპო.

სქოლიო

  1. Coro and its Port. UNESCO World Heritage Centre (1993).
  2. Ciudad Universitaria de Caracas. UNESCO World Heritage Centre (2000).