ალექსანდრე II (რუსეთი): განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
მNo edit summary |
|||
ხაზი 31: | ხაზი 31: | ||
== ბიოგრაფია == |
== ბიოგრაფია == |
||
ალექსანდრე იყო რუსეთის იმპერატორ [[ნიკოლოზ I]]-ის უფროსი ვაჟი. [[1855]] წელს ავიდა რუსეთის საიმპერატორო ტახტზე.[[1856]] წელს [[ყირიმის ომი|ყირიმის ომში]] განცდილი მარცხის შემდეგ ირწმუნა იმდროინდელ ევროპულ ქვეყნებთან [[რუსეთი]]ს ჩამორჩენა და შეუდგა ქვეყანაში ფართომასშტაბიანი რეფორმების განხორციელებას. იმპერატორი მიიჩნევდა, რომ რუსეთის გასაძლიერებლად აუცილებელი იყო |
ალექსანდრე იყო რუსეთის იმპერატორ [[ნიკოლოზ I]]-ის უფროსი ვაჟი. [[1855]] წელს ავიდა რუსეთის საიმპერატორო ტახტზე.[[1856]] წელს [[ყირიმის ომი|ყირიმის ომში]] განცდილი მარცხის შემდეგ ირწმუნა იმდროინდელ ევროპულ ქვეყნებთან [[რუსეთი]]ს ჩამორჩენა და შეუდგა ქვეყანაში ფართომასშტაბიანი რეფორმების განხორციელებას. იმპერატორი მიიჩნევდა, რომ რუსეთის გასაძლიერებლად აუცილებელი იყო ბატონყმობის გაუქმება- გლეხთა გათავისუფლება თავადაზნაურობაზე სრული დამოკიდებულობისაგან. ალექსანდრეს განზრახვამ არისტოკრატიის გაღიზიანება გამოიწვია, თუმცა დიდი წინააღდმეგობის მიუხადავად,[[1861]] წლის 19 თებერვალს იმპერატორმა გამოსცა ბრძანება ბატონყმობის გაუქმების შესახებ. მან ასევე გაატარა სასამართლო რეფორმა: ამიერიდან სასამართლოებში უკვე ადვოკატები იცავდნენ ბრალდებულებს. განათლების რეფორმის შედეგად სასწავლო დაწესებულებები გამოვიდა ეკლესიის დაქვემდებარებიდან და მასზე პასუხისმგებლობა საკრებულოებს დაეკისრა. [[1863]] წელს უნივერსიტეტებს მიენიჭა ფართო ავტონომია: ამიერიდან პროფესორებს, დეკანებსა და რექტორებს ირჩევდნენ მათი კოლეგები და არა სამინისტრო. უნივერსიტეტებში ჩაბარება შეეძლო საზოგადოების ყველა ფენის წარმომადგენელს. დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა სამხედრო რეფორმას. ამ რეფორმების მიუხედავად [[ალექსანდრე II (რუსეთი)|ალექსანდრე II]] უძლური აღმოჩნდა მთლიანად რუსეთის გარდასაქმნელად. მას მტკიცედ სწამდა, რომ მეფის თვითმპყრობელობა ყველაზე მეტად შეეფერებოდა რუსეთის მმართველობას. ამ არათანმიმდევრული პოლიტიკის გამო, ხელისუფლება სულ უფრო არაპოპულარული ხდებოდა. იმპერატორი ტერორისტთა სამიზნედ იქცა. მასზე 6 თავდასხმა განახორციელეს. 1881 წელს, მეექვსე თავდასხმა ალექსანდრესთვის საბედისწერო გამოდგა. ნაროდნიკებმა იმპერატორი სასიკვდილოდ დაჭრეს. მის შემდეგ [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის იმპერიის]] იმპერარატორი გახდა მისი ვაჟი, [[ალექსანდრე III (რუსეთი)|ალექსანდრე III]]. |
||
==წინაპრები== |
==წინაპრები== |
09:37, 8 მარტი 2017-ის ვერსია
ალექსანდრე II | |
---|---|
Александр II | |
სრულიად რუსეთის იმპერატორი | |
კორონაცია: | 7 სექტემბერი 1856 |
მმართ. დასაწყისი: | 2 მარტი 1855 |
მმართ. დასასრული: | 13 მარტი, 1881 |
წინამორბედი: | ნიკოლოზ I |
მემკვიდრე: | ალექსანდრე III |
სხვა წოდებები: |
პოლონეთის მეფე ფინეთის დიდი ჰერცოგი |
პირადი ცხოვრება | |
დაბ. თარიღი: | 1818 აპრილი, 29 |
დაბ. ადგილი: | მოსკოვი, რუსეთის იმპერია |
გარდ. თარიღი: | 13 მარტი, 1881 |
გარდ. ადგილი: | სანქტ-პეტერბურგი, |
მეუღლე: | მარია |
შვილები: |
ალექსანდრა ნიკოლოზი ალექსანდრე III ქსენია |
დინასტია: | რომანოვები |
მამა: | ნიკოლოზ I |
დედა: | ალექსანდრა |
ხელმოწერა: | |
ალექსანდრე II (რუს. Александр II Николаевич; დ. 29 აპრილი 1818, მოსკოვი — გ. 13 მარტი 1881, სანქტ-პეტერბურგი) — რუსეთის იმპერატორი 1855-1881 წლებში. ნიკოლოზ I-ის შვილი.
ბიოგრაფია
ალექსანდრე იყო რუსეთის იმპერატორ ნიკოლოზ I-ის უფროსი ვაჟი. 1855 წელს ავიდა რუსეთის საიმპერატორო ტახტზე.1856 წელს ყირიმის ომში განცდილი მარცხის შემდეგ ირწმუნა იმდროინდელ ევროპულ ქვეყნებთან რუსეთის ჩამორჩენა და შეუდგა ქვეყანაში ფართომასშტაბიანი რეფორმების განხორციელებას. იმპერატორი მიიჩნევდა, რომ რუსეთის გასაძლიერებლად აუცილებელი იყო ბატონყმობის გაუქმება- გლეხთა გათავისუფლება თავადაზნაურობაზე სრული დამოკიდებულობისაგან. ალექსანდრეს განზრახვამ არისტოკრატიის გაღიზიანება გამოიწვია, თუმცა დიდი წინააღდმეგობის მიუხადავად,1861 წლის 19 თებერვალს იმპერატორმა გამოსცა ბრძანება ბატონყმობის გაუქმების შესახებ. მან ასევე გაატარა სასამართლო რეფორმა: ამიერიდან სასამართლოებში უკვე ადვოკატები იცავდნენ ბრალდებულებს. განათლების რეფორმის შედეგად სასწავლო დაწესებულებები გამოვიდა ეკლესიის დაქვემდებარებიდან და მასზე პასუხისმგებლობა საკრებულოებს დაეკისრა. 1863 წელს უნივერსიტეტებს მიენიჭა ფართო ავტონომია: ამიერიდან პროფესორებს, დეკანებსა და რექტორებს ირჩევდნენ მათი კოლეგები და არა სამინისტრო. უნივერსიტეტებში ჩაბარება შეეძლო საზოგადოების ყველა ფენის წარმომადგენელს. დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა სამხედრო რეფორმას. ამ რეფორმების მიუხედავად ალექსანდრე II უძლური აღმოჩნდა მთლიანად რუსეთის გარდასაქმნელად. მას მტკიცედ სწამდა, რომ მეფის თვითმპყრობელობა ყველაზე მეტად შეეფერებოდა რუსეთის მმართველობას. ამ არათანმიმდევრული პოლიტიკის გამო, ხელისუფლება სულ უფრო არაპოპულარული ხდებოდა. იმპერატორი ტერორისტთა სამიზნედ იქცა. მასზე 6 თავდასხმა განახორციელეს. 1881 წელს, მეექვსე თავდასხმა ალექსანდრესთვის საბედისწერო გამოდგა. ნაროდნიკებმა იმპერატორი სასიკვდილოდ დაჭრეს. მის შემდეგ რუსეთის იმპერიის იმპერარატორი გახდა მისი ვაჟი, ალექსანდრე III.
წინაპრები
ფოტო გალერეა
-
ალექსანდრე II-ის ფოტო. 1865 -
ალექსანდრე II-ის ფოტო. 1871
-
ალექსანდრე II-ის ფოტო, დახატა კონსტანტინე მაკოვსკიმ. 1881
-
ალექსანდრე II-ის ფოტო
-
ალექსანდრე II-ის ძეგლი სოფიაში .ძეგლი გაკეთდა რუსეთ-ოსმალეთის ომი (1877-1878) წლის ომის შემდგომ. -
ალექსანდრე II-ის ძეგლი პოლონეთში.
რესურსები ინტერნეტში
- The Assassination of Tsar Alexander II
- Insidious Siberian
- Alexander II - the Liberator. Russian-speaking forum.
წინამორბედი: ნიკოლოზ I |
რუსეთის იმპერეტორები 1855 - 1881 |
შემდეგი: ალექსანდრე III |
|