კვირა (ერთეული)

კვირა — შვიდდღიანი დროის შუალედი, რომელშიც თითოეულ დღეს საკუთარი სახელწოდება აქვს; აგრეთვე მეშვიდე დღის სახელწოდება. შვიდდღიანი კვირა პირველად ძველ აღმოსავლეთში შემოიღეს; ახალი წელთაღრიცხვის I საუკუნეში რომშიც დაკანონდა, იქიდან კი მთელ დასავლეთ ევროპაში გავრცელდა. კვირის დღეებს ციურ სხეულთა სახელწოდებანი შეარქვეს, მაგ: შაბათს უწოდეს სატურნის დღეს, კვირას და დანარჩენ დღეებს შესაბამისად — მზის, მთვარის, მარსის, მერკურის, იუპიტერისა და ვენერას დღეები. ძველ ქართულში ამ ციურ სხეულთა შესაბამისად კვირის დღეებს ერქვა: კრონოსისა, მზისა ან საუფლო, მთოვარისა, არიასი, ერმისა, აფროდიტესა და დიოსისა. ზოგ ხალხში გავრცელებული იყო ხუთ- და ათდღიანი კვირებიც.

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, გვ. 499, თბ., 1980 წელი