ავაგ მხარგრძელი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 3: | ხაზი 3: | ||
მხარგრძელი მოღვაწეობდა მონღოლთა მიერ საქართველოს დაპყრობისა და მათი ბატონობის პირველ პერიოდში. მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა ამ პერიოდის საქართველოს საშინაო და საგარეო ცხოვრებაში. როდესაც მონღოლები შემოიჭრნენ საქართველოში, ავაგი, ნაცვლად იმისა, რომ ორგანიზებული წინააღმდეგობა გაეწია მტრისთვის, გამაგრდა თავის [[კაენის ციხე|ციხე კაენში]], ხოლო შემდეგ დაუზავდა მტერს და მათთან ერთად მონაწილეობდა ლაშქრობებში. მონღოლებმა — ჯერ ბათო-ყაენთან გაგზავნეს, [[ოქროს ურდო]]ში, ხოლო შემდეგ — დიდ ყაენთან [[ყარაყორუმი|ყარაყორუმში]]. აქ ავაგი სხვა ქართველ დიდებულებთან ერთად [[დავით VI|დავით ნარინის]] ამალაში შედიოდა და მხარს უჭერდა მის კანდიდატურას სამეფო ტახტზე (დავით ულუს წინააღმდეგ). მხარგრძელი მონღოლებმა ორივე დავითზე ადრე გაგზავნეს საქართველოში, სადაც მას კონფლიქტი მოუხდა [[ეგარსლან ბაკურციხელი|ეგარსლან ბაკურციხელთან]], რომელიც უმეფობის ხანაში ([[1245]]-[[1247]]) პირველი კაცი გახდა. საქართველოში დაბრუნების რამდენიმე წლის შემდეგ ავაგი გარდაიცვალა. დაკრძალულია თავის საგვარეულო მონასტერში — პღნძჰანქში ([[ახპატი]]). |
მხარგრძელი მოღვაწეობდა მონღოლთა მიერ საქართველოს დაპყრობისა და მათი ბატონობის პირველ პერიოდში. მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა ამ პერიოდის საქართველოს საშინაო და საგარეო ცხოვრებაში. როდესაც მონღოლები შემოიჭრნენ საქართველოში, ავაგი, ნაცვლად იმისა, რომ ორგანიზებული წინააღმდეგობა გაეწია მტრისთვის, გამაგრდა თავის [[კაენის ციხე|ციხე კაენში]], ხოლო შემდეგ დაუზავდა მტერს და მათთან ერთად მონაწილეობდა ლაშქრობებში. მონღოლებმა — ჯერ ბათო-ყაენთან გაგზავნეს, [[ოქროს ურდო]]ში, ხოლო შემდეგ — დიდ ყაენთან [[ყარაყორუმი|ყარაყორუმში]]. აქ ავაგი სხვა ქართველ დიდებულებთან ერთად [[დავით VI|დავით ნარინის]] ამალაში შედიოდა და მხარს უჭერდა მის კანდიდატურას სამეფო ტახტზე (დავით ულუს წინააღმდეგ). მხარგრძელი მონღოლებმა ორივე დავითზე ადრე გაგზავნეს საქართველოში, სადაც მას კონფლიქტი მოუხდა [[ეგარსლან ბაკურციხელი|ეგარსლან ბაკურციხელთან]], რომელიც უმეფობის ხანაში ([[1245]]-[[1247]]) პირველი კაცი გახდა. საქართველოში დაბრუნების რამდენიმე წლის შემდეგ ავაგი გარდაიცვალა. დაკრძალულია თავის საგვარეულო მონასტერში — პღნძჰანქში ([[ახპატი]]). |
||
ავაგ ათაბაგი მოხსენიებულია ახტალის კედლის წარწერაში: „პეტრემ და მისმა ძმისწულმა ილარიონმა თავიანთი სულის საოხად და მათი უშაულო პატრონის - ათაბაგ ავაგის მოსახსენებლად ააგეს [[ახტალის თორმეტი მოციქულის ეკლესია|მცირე ეკვდერი |
ავაგ ათაბაგი მოხსენიებულია ახტალის კედლის წარწერაში: „პეტრემ და მისმა ძმისწულმა ილარიონმა თავიანთი სულის საოხად და მათი უშაულო პატრონის - ათაბაგ ავაგის მოსახსენებლად ააგეს [[ახტალის თორმეტი მოციქულის ეკლესია|მცირე ეკვდერი თორმეტი მოციქულის დღესასწაულის სახელზე]] ახტალაში<ref>[https://www.facebook.com/NationalArchivesofGeorgia/photos/a.1092276727456470.1073741928.115293058488180/1092333280784148/?type=1&theater ზაზა ალექსიძის მოხსენება]</ref>.“ |
||
==გენეალოგიური ხე== |
==გენეალოგიური ხე== |
||
08:54, 29 ნოემბერი 2015-ის ვერსია
ავაგ მხარგრძელი (გ. 1250) — XIII საუკუნის II მეოთხედის ქართველი დიდებული, ივანე I მხარგრძელის ძე. მამის სიკვდილის (1227) შემდეგ გახდა ამირსპასალარი, ხოლო 1242 წელს კი — ათაბაგი. ავაგით დასრულდა (იგი უძეოდ გადეგო) მხარგრძელთა ძირითადი შტოს (ივანეს სახლი) მამაკაცთა ხაზი. ავაგს ცოლად ჰყავდა რაჭის ერისთავის კახაბერისძის ასული გვანცა, რომელიც დაქვრივების შემდეგ შეირთო მეფე დავით VII ულუმ.
მხარგრძელი მოღვაწეობდა მონღოლთა მიერ საქართველოს დაპყრობისა და მათი ბატონობის პირველ პერიოდში. მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა ამ პერიოდის საქართველოს საშინაო და საგარეო ცხოვრებაში. როდესაც მონღოლები შემოიჭრნენ საქართველოში, ავაგი, ნაცვლად იმისა, რომ ორგანიზებული წინააღმდეგობა გაეწია მტრისთვის, გამაგრდა თავის ციხე კაენში, ხოლო შემდეგ დაუზავდა მტერს და მათთან ერთად მონაწილეობდა ლაშქრობებში. მონღოლებმა — ჯერ ბათო-ყაენთან გაგზავნეს, ოქროს ურდოში, ხოლო შემდეგ — დიდ ყაენთან ყარაყორუმში. აქ ავაგი სხვა ქართველ დიდებულებთან ერთად დავით ნარინის ამალაში შედიოდა და მხარს უჭერდა მის კანდიდატურას სამეფო ტახტზე (დავით ულუს წინააღმდეგ). მხარგრძელი მონღოლებმა ორივე დავითზე ადრე გაგზავნეს საქართველოში, სადაც მას კონფლიქტი მოუხდა ეგარსლან ბაკურციხელთან, რომელიც უმეფობის ხანაში (1245-1247) პირველი კაცი გახდა. საქართველოში დაბრუნების რამდენიმე წლის შემდეგ ავაგი გარდაიცვალა. დაკრძალულია თავის საგვარეულო მონასტერში — პღნძჰანქში (ახპატი).
ავაგ ათაბაგი მოხსენიებულია ახტალის კედლის წარწერაში: „პეტრემ და მისმა ძმისწულმა ილარიონმა თავიანთი სულის საოხად და მათი უშაულო პატრონის - ათაბაგ ავაგის მოსახსენებლად ააგეს მცირე ეკვდერი თორმეტი მოციქულის დღესასწაულის სახელზე ახტალაში[1].“
გენეალოგიური ხე
ლიტერატურა
- მესხია შ., საშინაო პოლიტიკური ვითარება და სამოხელეო წყობა XII საუკუნის საქართველოში, თბ., 1979;
- ჯავახიშვილი ივ., ქართველი ერის ისტორია, წგნ. 2-3, თბ., 1965-1966;
- Джанашиа С. Н., Об одном примере искажения исторической правды..., Тб., 1947;
- შოშიაშვილი ნ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 271.